Ο αγώνας δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, αφού η Ζαλγκίρις εμφανίστηκε λαβωμένη στο ΟΑΚΑ.. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πέρισυ με σαφώς χειρότερες ομάδες από τη Ζαλγκίρις (βλ. Μπάμπεργκ) οι αγώνες κατέληγαν σε καρδιοχτύπια.. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι απ’ότι έχουμε δει μέχρι τώρα η αμυντική λετουργία της ομάδας (η οποία και αποτελεί την σταθερή μας αξία) λειτουργεί σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αν και καλό θα είναι να περιμένουμε δυνατότερα ματς (όπως αυτό της ερχόμενης εβδομάδας στη Βαρκελώνη) για να εξάγουμε περισσότερα συμπεράσματα. Επίσης, είναι φανερό πως ο Γιασικεβίτσιους μπορεί ν’αξιοποιήσει περισσότερο από τον καθένα τον Πέκοβιτς, όπως φανερή είναι και η ανεβασμένη αυτοποεποίηθηση του Περπέρογλου (και τα εξαιρετικά ποσταρίσματά του). Η εικόνα του δεύτερου δεκαλέπτου πάντως μας προβλημάτισε (όπως και το γεγονός ότι ο Νίκολας ακόμα “ψάχνεται”). Επιπλέον, είχαμε και την πρώτη συνύπαρξη των Μπατίστ και Φώτση στην πεντάδα, όπως και πεντάδα Διαμαντίδη, Χατζηβρέττα, Κέτσμαν (έστω και για λίγο). Στα θετικά η τάση που έδειξε ο Διαμαντίδης να τελειώνει τις φάσεις (και η οποία ελπίζουμε να μην αποδειχθεί πρόσκαιρη). Περιμένουμε την συνέχεια..
P.S. Ελπίζουμε να υπάρχει αντίστοιχη προσέλευση κόσμου και στα υπόλοιπα παιχνίδια.. Αν και σύμφωνα με το euroleague.net χθες στο ΟΑΚΑ παρεβρέθηκαν μόλις 12.000.. Πώς ακριβώς τους μετράνε;