Με την μηχανή στο ρελαντί και χωρίς να ανεβάσει ταχύτητες στο εξατάχυτο (το πιάσατε το υποννοούμενο; ) κιβώτιο ο Παναθηναϊκός κέρδισε μάλλον εύκολα τελικά τον Πανιώνιο στη Ν. Σμύρνη σε ένα παιχνίδι που έχοντας νωπές ακόμα τις τιτανομαχίες με την Μπαρτσελόνα έμοιαζε να παίζεται σε slow motion.

Η πιο “ελληνική” ομάδα του πρωταθλήματος το πάλεψε όσο μπορούσε και κατάφερε να κοντράρει τον πρωταθλητή για 3 περιόδους. Όμως όχι τόσο λόγω της πολύ καλής απόδοσης των παιχτών του Πανιωνίου αλλά μάλλον λόγω της κούρασης και της έλλειψης συγκέντρωσης των πράσινων. Όταν έπρεπε στην 4η περίοδο ο Παναθηναϊκός πάτησε γκάζι και με μπροστάτη τον Σάτο κέρδισε εύκολα.

Η νίκη μπορεί να μην είναι “μεγάλη” (και πως θα μπορούσε άλλωστε μπροστά σε αυτές που είχαν προηγηθεί) όμως δεν παύει να είναι μια άνετη επικράτηση σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να κρύβει παγίδες. Η Ν. Σμύρνη είναι πάντα μια υπολογίσιμη έδρα και συγχρόνως ο Παναθηναϊκός ήταν αναμενόμενο να μπει με τις μπαταρίες άδειες. Ευτυχώς όλα κύλησαν καλά…

Από την ομάδα του Ομπράντοβιτς ξεχώρισαν οι Σάτο και Βουγιούκας ενώ οι υπόλοιποι κινήθηκαν σε πολύ ρηχά νερά. Ποιός να τους κατηγορήσει όμως;

ΥΓ1. Μεγάλο χρόνο συμμετοχής πήρε ο Τέπιτς ο οποίος για ένα ακόμα παιχνίδι έδειξε άνευρος και άστοχος. Ο Μάριτς που επίσης χρησιμοποιήθηκε για αρκετή ώρα έδειξε παντελώς ανέτοιμος.

ΥΓ2. Ενδεικτικό της κούρασης και της έλειψης συγκέντρωσης το ποσοστό του Παναθηναϊκού στις βολές 12/27 (!)