Τα 4 αστέρια που φιλοξενεί ο Παναθηναϊκός στον φανέλα του ως γνωστών αντιπροσωπεύουν τα 4 Ευρωπαϊκά που έχει κατακτήσει από το 1996 στο Παρίσι μέχρι το 2007 στην Αθήνα. Όλα εξίσου λαμπερά αλλά κάθε ένα με την δική του ιστορία. Ας τα θυμηθούμε ένα προς ένα…
1996 – Παρίσι
“Κόβει εντυπωσιακά ο Βράνκοβιτς!”
Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στο Παρίσι έχοντας στο ρόστερ του και το πιο λαμπρό αστέρι που πάτησε ποτέ το πόδι του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, τον Ντομινίκ Ουίλκινς. Τα προγνωστικά ήταν σαφή. Ο Παναθηναϊκός ήταν το απόλυπο φαβορί. Διψασμένος όσο ποτέ, με προπονητή που ξέρει να κερδίζει Final Four, με 10.000 κόσμο στις εξέδρες και με τους οιωνούς να είναι σαφείς: ο Ντομινίκ ήρθε για να πάρει το Ευρωπαϊκό στην πόλη που γεννήθηκε. Ε, δεν θα μπρούσε να γίνει αλλιώς. η ιστορία γνωστή, ο Γιαννάκης γλύστρισε, ο Βράνκοβιτς έκοψε, το χρονόμετρο κόλλησε, ο Γκαλιλέα έχασε τη μπάλα και ο Γιαννάκης έγινε ο πρώτος Έλληνας που σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ας είναι καλά ο Στόγιαν, αν δεν ήταν αυτός ακόμα στο Παρίσι θα ήταν ο Δράκος…
Παναθηναϊκός – ΤΣΣΚΑ 81 – 71
Παναθηναϊκός – Μπαρτσελόνα 67 – 66
Γιατί είναι το αγαπημένο
Γιατί “Το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ θα το πάρει” που έλεγε και το γνωστό σύνθημα.
Γιατί ήταν το μεγάλο ξέσπασμα μετά τις αποτυχίες σε Τελ-Αβίβ και Σαραγόσα
Γιατί το Παλέ ντε Μπερσί ήταν τόσο μικρό…
Δεν ξεχνάμε
Το σπρίντ του Στόγιαν, το άλμα πάνω από τον Κόρφα και το κόψιμο στον Μοντέρο
Τον Γιαννάκη να πατάει την μπανανόφλουδα και αργόερα να δηλώνει ότι έκανε βουτιά για να σώσει την μπάλα.
Τον Αλβέρτη πρώτο σκόρερ του τελικού με 17 πόντους!
Τον Βουρτζούμη σκαρφαλωμένο σαν πιθήκι στο στεφάνι να κόβει το διχτάκι.
MVP
Ο Ντομινίκ με 35 πόντους στον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και 16 πόντους στον τελικό.
Το κρυφό χαρτί
Ο Τζανής Σταυρακόπουλος με 9 πόντους!
2000 – Θεσσαλονίκη
Επί ελληνικού εδάφους
Δεν γινόταν διαφορετικά. Με την μέχρι τότε πιο πλήρη ομάδα που είχε ποτέ ο Παναθηναϊκός (Μποντιρόγκα, Ρέμπρατσα, Κάτας, Αλβέρτη και Ρότζερς) καμία εκ των Μακάμπι, Εφές και Μπαρτσελόνα δεν θα μπορούσε να του κόψει το δρόμο προς το δεύτερο Ευρωπαϊκό. Έτσι κι έγινε. Κερδίζοντας εύκολα στον ημιτελικό την Εφές και πιο δύσκολα αλλά καθαρά την Μακάμπι στον τελικό ο Παναθηναϊκός έβαλε το δεύτερο αστέρι στην φανέλα.
Παναθηναϊκός – Εφές 81 – 71
Παναθηναϊκός – Μακάμπι 73 – 67
Γιατί είναι το αγαπημένο
Γιατί το πήραμε απέναντι στην Μακάμπι του Πίνι Γκέρσον, την μεγάλη μας ευρωπαϊκή αντίπαλο την τελευταά 10ετία.
Δεν ξεχνάμε
Τον Κάτας να σκοτώνει την Μακάμπι με 17 πόντους κι ένα τρίποντο μαχαιριά λίγα λεπτά πριν το τέλος
Τις “αθηναϊκές πινακίδες”
Τον Χάφμαν που δεν κοβόταν με τίποτα
MVP
Ο Silversurfer Ζέλικο Ρέμπρατσα με 20 πόντους στον τελικό και εξαιρετική στατιστική και 8 ριμπάουντ
Το κρυφό χαρτί
Ο Φώτσης με 9 πόντους
2002 – Μπολόνια
Ίμπο κερνάει, Ντέγιαν πίνει…
…και ο Παναθηναϊκός ξανά Πρωταθλητής Ευρώπης με μια από τις μεγαλύτερες και πιο μάγκικες νίκες στην ιστορία του. Απέναντι στα προγνωστικά και κυρίως απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια, ίσως την ισχρότερη Ιταλική ομάδα της τελευταίας δεκαετίας (*), μέσα στην ίδια της την πόλη ο Παναθηναϊκος έδειξε ισχυρό χαρακτήρα και κίνητρο ανέτρεψε τη διαφορά που είχε φτάσει και σε διψήφια νούμερα και στο τέλος πάγωσε το Παλαμαλαγκούτι με μια αντεπίθεση διαρκείας και φονικά τρίποντα από Κουτλουάι και κρύο αίμα από Μποντιρόγκα. Πρώτοι σκόρερ για τον Παναθηναϊκό ο Κουτλουάι με 22 πόντους με 4 τρίποντα και ο Μποντιρόγκα με 21 πόντους. Χαρακτηριστικό ότι και οι δύο έπαιξαν σχεδόν σε όλο το παιχνίδι χωρίς να ανιτκατασταθούν.
Παναθηναϊκός – Μακάμπι 83 – 75
Παναθηναϊκός – Κιντερ 89 – 83
Γιατί είναι το αγαπημένο
Γιατί το πήραμε μέσα στην πόλη ενός πανίσχυρου αντίπαλου
Δεν ξεχνάμε
Το ρόστερ της Κίντερ: Τζινόμπιλι, Μπετσίροβιτς, Γκρέιντζερ, Άντερσεν, Ριγκοντό, Σμόντις, Γιάριτς, Γκρίφιθ και Φροζίνι με προπονηή τον Ετόρε Μεσίνα.
Την μετάδοση από το TV Magic.
Τους 100(;) περίπου απίστευτα τυχερούς οπαδούς της ομάδας σε μια γωνιά του γηπέδου.
MVP
Ο Ιμπραϊμ Κουτλουάι. Παρά τα πρόσθεα τρία κιλά μπριγιαντίνη στο μαλλί ήταν κυριολεκτικά ασταμάτητος…
Το κρυφό χαρτί
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος που έκανε σε εκείνο το Final Four τις πρώτες μεγάλες του εμφανίσεις με την πράσινη φανέλα.
2007 – Αθήνα
Σίσκα, εσύ, Χρυσέ Θεέ!
Ήταν πιθανών το πιο “χορταστικό” Final Four αφού τα είχε όλα. Φοβερή ένταση, απίστευτη ατμόσφαιρα στην οποία συνέβαλλαν και οι οπαδοί των Ταού και Μάλαγα αλλά κυρίως καταπληκτικό μπάσκετ με έναν τελικό που έχει μείνει στην ιστορία ως ένας απο τους καλύτερους αν όχι ο καλύτερος που έχει γίνει ποτέ.
Παναθηναϊκός – Ταού 67 – 53
Παναθηναϊκος – ΤΣΣΚΑ 93 – 91
Γιατί είναι το αγαπημένο
Γιατί ήταν μέσα στο σπίτι μας, φυσικά.
Δεν ξεχνάμε
Τα καραγκιοζιλίκια του Παπαλουκά.
Τις μπάντες των Ισπανών. Σόου…
Τα τρίποντα του Λάνγκτον στο τέλος που κόντεψαν να μας στείλουν.
Την “με το ζόρι” ανακύρηξη του Διαμαντίδη σαν MVP της διοργάνωσης αντί για τον Σισκάουσκας (20 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 2 κλεψίματα, 0 λάθη και καταπληκτική άμυνα σε 37 λεπτά συμμετοχής).
Τον Τομάσεβιτς να πετυχαίνει κρίσιμο καλάθι και φάουλ και να φέρνει τα χέρις στα αυτιά ενώ το γήπεδο γκρεμίζεται από τα πανηγύρια.
MVP
Ο κόσμος, ποιός άλλος;
Το κρυφό χαρτί
Ο Μίλος Βούγιανιτς. Με την εμφάνισή του στον τελικό θύμισε ότι δεν του ταιριάζει ο ρόλος του ρολίστα αλλά αντιθέως παραμένει ηγετική προσωπικότητα.
Και αντί επιλόγου, ένα πολύ ωραίο tribute που βρήκαμε στο youtube…