-Brad Stevens, head coach for the Boston Celtics of the NBA Δεν κοιτάω πια τις πέντε κλασσικές θέσεις, είπε ο Stevens. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο 3 θέσεις, όπου είσαι ο χειριστής της μπάλας, το φτερό ή ένας μεγαλόσωμος… Είναι πραγματικά σημαντικό. Έχουμε γίνει γίνει πιο ευέλικτοι όπως προχωράνε τα χρόνια. -Μπραντ Στιβενς, προπονητής για τους Κέλτες της Βοστόνης. Βρισκόμαστε μέσα Αυγούστου, λίγο πριν συμπληρωθεί το παζλ του φετινού ρόστερ. O Μήτογλου κατέληξε στο τριφύλλι (μεγάλη προσωπική καψούρα), ενισχύοντας τον αριθμό των νέων Ελλήνων παικτών που θα δουλέψουν με τον Pascual, δείχνοντας πως το …φετινό έργο (ελληνιστί…project) δίνει έμφαση στο χτίσιμο γηγενή κορμού και βελτίωσης των παικτών, αφήνοντας στην άκρη τους στόχους για… Βελιγράδι και 7ο αστέρι. Προκειμένου να δώσουμε μια ανάλυση με βάση το φετινό ρόστερ και να υπογραμμίσουμε δυνάμεις και αδυναμίες της φετινής στελέχωσης σε μια Strengths Weaknesses Opportunities & Threat Analysis, θα καταφύγουμε σε μια …μάλλον πρωτότυπη μέθοδο: Θα αναλύσουμε το ρόστερ με βάση το πως διαχωρίζει ο Στιβενς τις θέσεις των παικτών. Με αυτό τον τρόπο αντί να αναλύουμε το ρόστερ με βάση το πως φαίνεται ο κάθε παίκτης, θα βάλουμε και την ομαδική λειτουργία στο προσκήνιο. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας στελέχωσης φανήκανε πρόσφατα στο ευρωπαικό μπάσκετ από τις Βασκονία και Λοκομοτίβ κούμπαν: Επιθετικά, αυξάνονται οι ψηλοί και οι κοντοί που επιτίθενται σε μη συμβατικές θεσεις (μακριά και κοντά κατ’αντιστοιχία), δημιουργώντας ανισορροπία στην ομαδική αμυντική λειτουργία του αντιπάλου. Αμυντικά, έχεις παίκτες που μπορούν να παίξουν αλλαγές σε όλα τα screen, ελαχιστοποιώντας το χρόνο αντίδρασης της άμυνας σου απέναντι στον αντίπαλο. Η ιδέα πάντως έχει αναλυθεί παλαιότερα από τον…RG: Ο Πεδουλάκης την δεκαετία του 2000 δήλωνε πως υπάρχουν 2 θέσεις: μια με πρόσωπο προς το καλάθι και μια με πλάτη (αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί πέρσυ άφησε μόνο 2 παίκτες να παίζουν με πλάτη επιθετικά προς το καλάθι, τον εξής έναν: το Ρίβερς). O Στίβενς γίνεται λιγότερο…μινιμαλιστής και αναλύει το ρόστερ σε 4 θέσεις: Ball handlers (χειριστές της μπάλας): είναι οι παίκτες που είναι καλοί με τη μπάλα στα χέρια, μπορούν να την κρατάνε ακόμα και υπό έντονη πίεση από την αντίπαλη ομάδα, είτε όταν χρειαστεί να την κατεβάσουν στο αντίπαλο μισό είτε να την κρατήσουν σε καθεστώς μισού γηπέδου ώστε να επιτεθούν με διείσδυση. Wings: Είναι οι παίκτες που παίζουν στα φτερά και στις γωνίες, έχοντας ένα αξιοπρεπές ποσοστό στα τρίποντα (35%+) ενώ συχνά μπορούν να διεισδύσουν. Αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί στην επόμενη..κατηγορία, οι παίκτες απειλούν μόνο από μακριά. Swings: Είναι οι ψηλοί παίκτες που μπορούν να παίξουν μακριά από το καλάθι, είτε μαρκάροντας τους αντίπαλους περιφερειακούς λόγω γρήγορων ποδιών είτε σουτάροντας με επιτυχία από μέση και μακρινή απόσταση. Bigmen: Είναι τα βαριά κορμιά που μπορούν να αντιμετωπίσουν κάθε αντίπαλο κοντά στο καλάθι, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Έχοντας προσπαθήσει να δώσουμε ορισμούς (παρόλη τη…σχετικότητα των ορισμών αυτών), αξίζει να δούμε πως έχει διαμορφωθεί το ρόστερ μέχρι τώρα: Ball handlers: Καλάθης, Lekavicious, Παππάς(;), Rivers(;) Wings: Rivers, Denmon, Παππάς (;), Μποχωρίδης Swings: Gabriel, Singleton, Μήτογλου και Gist Αντετονκούμπο Ώγκαστ (αμυντικά) Bigmen: Βουγιούκας, Gist, Αντετονκούμπο Ώγκαστ (επιθετικά), Singleton (Αμυντικά κυρίως) Με βάση την παραπάνω κατηγοριοποίηση, θα ήθελα να δούμε λίγο κάποια πράγματα: Ο Rivers παρότι είναι ο κλασσικός wing, έχει εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας που του επιτρέπει να μπει ίσως και σε στην κατηγορία ball handling, αποδεικνύοντας γιατί πέρσυ ο Πασκουάλ τον είχε τόσο πολλά λεπτά στο παρκέ: Γιατί κάνει πολλές δουλειές, δε σουτάρει απλά αλλά μπορεί να λειτουργήσει και ως playmaker. Ο Παππάς αποδεικνύει επίσης γιατί είναι δύσκολη η περίπτωση του και γιατί δεν έπαιζε φέτος, μέχρι να γίνει καλός αμυντικός: Όχι επειδή του έκλεβε το χρόνο ο…Feldeine και επειδή τον αδικούσε ο προπονητής αλλά γιατί επιθετικά δεν ήταν ευέλικτός, το οποίο σε συνδυασμό με την κακή αμυντική απόδοση, απλά δε βοηθούσε το σύνολο. Δεν λειτουργούσε ως ball handler (μάλιστα, τον θυμάμαι να γκρινιάζει για το ρόλο του στην ΕΡΤ όσο έλειπε ο James) ενώ έχει πολύ χαμηλό ποσοστό από μακριά για να λειτουργήσει ως wing. Στο 2ο μισό της χρονιάς, όταν έβαλε τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα (τάδε έφη Πασκουάλ) και άρχισε να κάνει και άλλες δουλειές, όπως τον facilitator, απέδειξε πως μπορεί να παίζει με επιτυχία στο ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ επίπεδο. Είναι ερωτηματικό όμως ποιον Παππά θα δούμε τη χρονιά που έρχεται: Τον Παππά που γκρίνιαζε επειδή κατέβαζε τη μπάλα (Α μισό) ή τον Παππά facilitator που απελευθέρωνε τους συμπάικτες του στα σχήματα του Πασκουάλ, δίχως να απαιτεί να σκοράρει; Με την πρώτη περίπτωση, θα έχουμε θέμα στο ball handling εφόσον ο Denmon δεν είναι καλός σε αυτόν το τομέα, με τη δεύτερη, θα δούμε μια πρωτεική περιφερειακή γραμμή.’Ηδη πάντως εντοπίσαμε την πρώτη Threat or Opportunity (Απειλή ή Ευκαιρία) της φετινής στελέχωσης: το ρίσκο στο ball handling. Με έναν Παππά σε υψηλές ταχύτητες, μπορούμε να βαθύνουμε την ομάδα, παίζοντας με διαφορετικά σχήματα ακόμα και δίχως τη συμμετοχήτ του (πχ two point guard line ups), αφού θα υπάρχουν κορμιά να ξεκουραστούν οι παίκτες. Με έναν Παππά σε χαμηλές ταχύτητες, είναι επιτακτική ανάγκη να σου βγει το στοίχημα Lekavicius αλλιώς θα έχουμε κλάμματα στο ball handling. Επομένως, βαρόμετρο (όχι MVP) της περιφερειακής γραμμής… αποτελεί ο Παππάς. Και πάμε στη γραμμή Gist Ωγκαστ Θαντετονκούμπο: Εδώ βλέπουμε το εξής στοιχείο, πως έχουμε 3 παίκτες που ενώ αμυντικά μπορούν να ακολουθήσουν τον περιφερειακό, επιθετικά απειλούν μόνο από κοντά στο καλάθι. Αμυντικά αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τη στελέχωση, αφού υπάρχουν παίκτες που αμυντικά μπορούν να κλειδώσουν τους αντιπάλους τους, τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι. Επιθετικά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά: ‘Οπως φαίνεται, αυτό δημιουργεί…συνωστισμό κοντά στο καλάθι στην επίθεση. Είναι επιτακτικής σημασίας, όπως έλεγα στην προηγούμενη ανάρτηση, τουλάχιστον ένας από τους 3 να καταφέρει να απειλήσει συστηματικά από μέση απόσταση. Σίγουρα, όπως ορθά ειπώθηκε από …μύστη του χώρου, οι γραμμές στην Ευρώπη είναι διαφορετικές (με αποτέλεσμα η μέση απόσταση να είναι μισό μέτρο μικρότερη από την αντίστοιχη του ΝΒΑ) και αυτό ίσως αποτελεί αδυναμία του τρόπου ανάλυσης. Ωστόσο, η μέση απόσταση στην συγκεκριμένη περίπτωση ενδέχεται να αποτελέσει κλειδί για την αυξημένη επιθετική απόδοση της ομάδας, μην επιτρέποντας στις ομάδες να κλειστούν στο ζωγραφιστό. Επίσης, θα δώσει άλλον έναν παίκτη που μπορεί να βάλει τις βολές (αχίλλειος πτέρνα της ομάδας εδώ και 2-3 έτη), δίνοντας περισσότερες επιλογές στην επίθεση στο τέλος των παιχνιδών. Αυτή είναι η δεύτερη Απειλή και ταυτόχρονα Ευκαιρία (Threat and Opportunity) της φετινής στελέχωσης. Αν τουλάχιστον ένας ψηλός δεν μπορεί να απειλήσει με συνέπεια από μέση απόσταση (και δεν αναφέρομαι στον Βουγιούκα που γενικά το έχει το σουτάκι από μακριά), ο…συνωστισμός στο καλάθι θα είναι μεγάλη αδυναμία (Weakness) της ομάδας. Και επειδή δεν περιμένω άμεσα βελτίωση από τους εν λόγω παίκτες, πιστεύω πως αυτή θα είναι η κύρια αδυναμίας μας για φέτος επιθετικά. Και πάμε στην επερχόμενη προσθήκη: Ο Πασκουάλ με βάση τα ονόματα που έχουν ακουστεί, φαίνεται πολύ άνετος με τον Παππά ως ball handler, θεωρεί πως ο Lekavicious θα αντεπεξέλθει και άρα θέλει να δώσει έμφαση στους wingers όπου έχει 2 στοιχήματα (Denmon, Μποχωρίδης). Για αυτό και ακούγονται παίκτες με καλό ποσοστό στα τρίποντα (Janning Lojeski Harris Maciulis κοκ), αποδεικνύοντας πως ο Πασκουάλ είναι πιστός στη γραμμή της επίθεσης από το τρίποντο. Προσωπικά θα ήθελα μια επιλογή που να ελαχιστοποιεί το ρίσκο: Πχ είτε ένα guard με καλό ball handling και scoring abilities (πχ Janning), είτε ένα φτερό με παιχνίδι με πλάτη (πχ Lojeski) , ώστε να προσθέσουμε έναν κοντό παίκτη που θα επιτίθεται κοντά στο καλάθι. Αρκετά από μένα, ο λόγος στους αναγνώστες.Περιμένουμε με ανυπομονεσία τις απόψεις των αναγνωστών επί του τρόπου ανάλυσης αλλά και επί της προσθήκης. ΥΓ. Για το ΒΧ τα έχουμε πει, θα τα πει και ο Sarunas (που ήδη βρυχάται στο twitter). Επίσης, έχει να γράψει και μια ανάρτηση για τον Φώτση (=για μένα μαζί με τον Ρεντζιά, είναι μακράν οι πιο ταλαντούχοι παίκτες που έβγαλε η ελληνική μπασκετική σχολή). ΥΓ2. Πολλά τα στοιχήματα για φέτος (Αντετονκούμπο, ‘Ωγκαστ, Denmon, Lekavicious) και αμφιβάλλω πως θα μας βγουν όλα. Τα μισά να μας κάτσουν θα είναι μεγάλο κέρδος ΑΛΛΑ απαιτείται υπομονή για το 2ο μισό της χρονιάς. I don’t have the five positions anymore,” Stevens said. “It may be as simple as three positions now, where you’re either a ball-handler, a wing or a big… It’s really important. We’ve become more versatile as the years have gone on.”
Με βλέπετε, δε σχολιάζω καν για τον Περπέρογλου. Πάντως το τρίποντο φαίνεται εκ των ουκ άνευ, εφόσον ο Πασκουάλ επιθετικά θέλει να δώσει έμφαση στο εξαιρετικό παιχνίδι της ομάδας από την περιφερειακή γραμμή και να ενισχύσει τους wings του, έχοντας την κατηγορία αυτή ως …μια δύναμη(Strength) της ομάδας του στο μυαλό του.