Ήταν ο MVP του 5ου τελικού των play off και όχι μόνο… Αν ήταν ανύπαντρος, θα μιλάγαμε για τον πιο περιζήτητο εργένη… Οι ατάκες του έξυπνες και κοφτερές όπως ο τρόπος που αγωνίζεται: “Έχω δημιουργήσει σχολή των πέντε δευτερολέπτων. Σκέφτομαι μάλιστα να διοργανώσω και ένα σχετικό καμπ” … “Πως να έχω καλό ποσοστό στις βολές (σ.σ. είχε 3/14 στην κανονική περίοδο!) όταν εκτελώ την πρώτη βολή τον Οκτώβριο, τη δεύτερη τα Χριστούγεννα και την τρίτη το Πάσχα;” “Έκανα ένα triple crown το 1997 με τον Ολυμπιακό και ένα το 2007 με τον Παναθηναϊκό. Θα κάνω άλλο ένα το 2017 και μετά θα σταματήσω…” Απέδειξε με το σπαθί του ότι ανήκει στους κορυφαίους, όμως το τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού δεν είχε αποφασίσει αν θα τον κρατήσει και του χρόνου στην ομάδα, αφού ήθελαν προφανώς να δουν ποιούς παίκτες θα αποκτήσουν.. Δεν ζήταγε πολλά, μα μόνο μια ξεκάθαρη απάντηση. Αναγκάστηκε να πάρει ο ίδιος τηλέφωνο τον Ιτούδη για να ρωτήσει για το μέλλον του. Εισέπραξε μια απάντηση του στυλ: “εμείς σε θέλουμε, αλλά ο ρόλος σου θα είναι περιορισμένος”. Οι 99 στους 100 θα καθόντουσαν στις δάφνες τους και θα εξαργύρωναν την επιτυχία τους με μία ανανέωση συμβολαίου. Αυτός όμως προτίμησε τον δύσκολο δρόμο και απάντησε: “Σας ευχαριστώ, αλλά θέλω να παίζω μπάσκετ”. Αυτός είναι ο λόγος που σε λατρεύουμε και σε σεβόμαστε Δημήτρη Παπανικολάου. Γιατί ορισμένες φορές ο σεβασμός είναι το σημαντικότερο προσόν. Ο Παπ δεν έγλυψε ποτέ, δεν πούλησε οπαδιλίκι, δεν έκανε καραγκιοζιλίκια και ταρζανιές, παρά μόνο δούλευε σαν σκυλί, καταπίνοντας πολλά (βλ. αποκλεισμός απο την αποστολή του final four ελέω …Τόνι Ντελκ) περιμένοντας την δικάιωση του, η οποία ήρθε στο κύκνειο άσμα του με την φανέλα του Παναθηναϊκού…
Υ.Γ. Τώρα ποιός θα κάνει τα σουτ της απελπισίας; Δημητράκη, θα μας λείψουν τα τικ σου και οι άμυνες σου με τη γλώσσα έξω σαν λυκόσκυλο.. Kαλή τύχη όπου και αν πας..