‘Εχουμε διανύσει περίπου το 1/3 της Ευρωλίγκας (μας μένουν ακόμη ο β΄γύρος και τα play offs) και έχει διαφανεί στο περίπου πως θα καταλήξουν στο τέλος οι ομάδες στο τέλος της κανονικής περιόδου: Οι ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ αποτελούν την 1η ταχύτητα της διοργάνωσης και λογικά θα τερματίσουν στις 2 πρώτες θέσεις (τη 2η τη θεωρώ προσωπικά το μεγάλο φαβορί για φέτος). Βασκονία, ο σύλλογος του Πειραιά, Φενέρ Μπαχτσέ, ΠΑΟ και Εφές θα παλέψουν για τις θέσεις 3-4 που δίνουν πλεονέκτημα έδρας . Για την τελευταία θέση που οδηγεί στους 8 θα αναμετρηθούν Μακάμπι, Νταρουσάφακα, Μπορτσελόνα. Κάποιες από αυτές φαίνονται σε καλύτερη θέση (η ομάδα με τα κόκκινα, Φενέρ, Μπαρτσελόνα) και κάποιες σε χειρότερη θέση (Εφές, Μακάμπι). Ωστόσο, πριν τελειώσει ο Α γύρος δεν χωρούν καν προγνωστικά γιατι μία ήττα εκτος προγράμματος μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς: Επί παραδείγματι, αν η Φενέρ χάσει από την Νταρουσάφακα, η Μπάμπεργκ κερδισει την ομάδα του λιμανιού και η Μακάμπι κερδίσει τη Βασκονία, όλες οι προβλέψεις πάνε στα σκουπίδια. Αυτή είναι η άγρια ομορφιά της φετινής διοργάνωσης.
Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη και άλλον έναν λόγο για τον ΠΑΟ: Ξεκίνησε με όνειρα f4, τα οποία όμως ξεθώριασαν σαν ασπρόμαυρες φωτογραφίες στη βροχή μετά την απομάκρυνση του RG από τους πάγκους (και το παρασκήνιο αυτής). Προσωπικά (το είχα γράψει και στο φόρουμ), θεωρώ λάθος εξαρχής την πρόσληψή του γιατί δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία για το ότι δεν μπορεί να οδηγήσει ομάδα στο f4, ειδικά με αυτό το format. Η πρόσληψη του Πασκουάλ, ενός πιο κατάλληλου προπονητή σε όλα τα επίπεδα, σαφέστατα βελτίωσε την ομάδα ενώ ήδη ο Καταλανός φέρνει στον ΠΑΟ ένα από τα γνωρίσματα της μπασκετικής ομάδας της Βαρκελώνης: Αυτό της σταθερότητας μέσα στη χρονιά.
Αυτή η σταθερότητα σημαίνει πως δεν θα κάνεις χαζές ήττες μέσα στο σπίτι σου και παράλληλα, θα κερδίσεις τους εύκολους αγώνες εκτός έδρας. Οι πρώτες ζυγίζουν όσο ένας τόνος μολύβι και οι τελευταίες αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Και έχοντας κερδίσει μόνο τη Μπάμπεργκ εκτός έδρας ενώ έχεις και μια γκέλα στο ΟΑΚΑ, πλεονέκτημα έδρας ΔΕΝ κερδίζεις. Το είχα τονίσει στην προηγούμεν μου ανάρτηση πως ο ΠΑΟ πρέπει να κάνει μόνο 3 ήττες, κερδίζοντας τουλάχιστον εντός και εκτός όλους τους αντιπάλους που δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτόν. Από τότε κάναμε 2 ήττες εκτός που τις περίμενα όταν έγραφα το κείμενο (Ρεάλ, Βαρκελώνη) και μια ήττα εντός που δεν περίμενα. Πλέον, έχει τελειώσει το περιθώριο για περαιτέρω βαθμολογικές απώλειες και το μισό πλεονέκτημα έδρας παίζεται στις επόμενες 3 αγωνιστικές: Κάνεις το 3/3 την ώρα που οι αντίπαλοι σου θα στραβοπατήσουν σε κάποια από αυτές τις 3 αγωνιστικές και δείχνεις με πράξεις πως θα διεκδικήσεις με αξιώσεις το πλεονέκτημα έδρας. Χάνεις και αποδεικνύεσαι ελλιποβαρής, αναγκαζόμενος να περιμένεις τα στραβοπατήματα των υπόλοιπων μέσα στον β γύρο λόγω κούρασης ή τραυματισμών. Δεν είναι εύκολος στόχος το 3/3 αλλά έτσι ξεχωρίζουν οι πολύ καλές ομάδες από τις απλώς καλές.
Μιλώντας για κούραση και τραυματισμούς, η φετινή διοργάνωση αποδεικνύεται μαραθώνιος όπου πρέπει να έχεις 14 παίκτες ετοιμοπόλεμους. Οι ομάδες με το μεγαλύτερο βάθος πάγκου (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ) βρίσκονται στις 2 πρώτες θέσεις της διοργάνωσης. Οι τραυματισμοί είναι συχνοί, η κούραση συνεχόμενη και οι πολλοί παίκτες βοηθάνε ακόμα και αν φαίνεται πως ο ένας μπλέκεται στη θέση του άλλου.
Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Παρότι βρίσκω πως επιθετικά μοιάζει πολύ με τους Παππά και Τζέιμς, παρότι θεωρώ πως έχουμε τουλάχιστον 4 παίκτες που μπορούν να παίξουν στη θέση 2 (Παππάς, Φελντέιν, Τζέιμς, Ρίβερς) και άλλους 4 στη θέση 3 (ΒΧ, Γκαμπριελ, Νίκολς, Ρίβερς) δεν μπορώ να εγγυηθώ πως δε θα έχουμε και τους 4 υγιείς μέχρι το τέλος της χρονιάς. Λογική στην προσθήκη με βάση την φετινή ομάδα δε βρίσκω αλλά επίσης θεωρούσα παράλογη και τη στελέχωση της φετινής Ρεάλ και ο “ταβερνιάρης” Λάσο με βάζει δικαιωματικά στη θέση μου, αυτή του ξερόλα σχολιαστή.
Εικάζω πως η προσθήκη του Τζεντίλε (που έγινε μετά από επιμονή του προπονητή) λοιπόν έχει από πίσω τις εξής 3 λογικές:
α) Την πληθώρα παικτών που θα δώσει το δικαίωμα στον Πασκουάλ να ξεκουράζει αρκετούς παίκτες
β) Την προσθήκη ενός παίκτη που θα δώσει επιθετικά δημιουργία και πόντους με ποστάρισμα ενώ αμυντικά θα μπορεί να μαρκάρει παίκτες από το 1 έως το 4. Ειδικά σε αυτό, βλέποντας τον ΒΧ να είναι υπερβολικά μαλθακός (σωματικά και πνευματικά) για την ώρα, o Τζεντίλε μπορεί να προσφέρει στην ομάδα ως ένα stretch-4 ανάλογο του Ματσιούλις και να βοηθήσει στη δημιουργία.
γ)Τη συλλογή παικτών για του χρόνου όπου ο Πασκουάλ θα θέλει να χτίσει την δική του ομάδα με τους δικούς του παίκτες. Ειδικά για αυτό το λόγο, προκαλεί ερωτηματικά ο “δανεισμός” του παίκτη από τη Μιλάνο και όχι η κανονική απόκτηση του παίκτη.
Ας ελπίσουμε πως τα αποδυτήρια θα παραμείνουν σε “κανονικές” συνθήκες γιατί έχουμε ήδη αρχίσει να κάνουμε συλλογή από “προβληματικούς” παίκτες. Ειδικά η 5δρα Τζέιμς Παππάς Τζεντίλε Γκιστ (αν και όταν επιστρέψει) Μπουρούσης θα μοιάζει βγαλμένη από την τριλογία ο Νονός.
Λίγη ακόμα υπομονή λοιπό για να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες αυτής της ομάδας και μην πιστεύετε δημοσιογράφους που υπερενθουσιάζονται επειδή σκορπίσαμε το τσίρκο της Γαλατά ή επειδή κερδίσαμε την (άκρως προβληματική φέτος) Φενέρ. Η ομάδα έχει πολλά θέματα να λύσει (καλύτερη ενσωμάτωση Μπουρούση, δημιουργία δίχως τον Καλάθη, σταθεροποίηση & εξέλιξη Παππά σε παίκτη πεντάδας, συγκέντρωση στα ριμπάουντ, ευστοχία σε βολές) και θέλει πολύ δουλειά για να γίνει καλύτερη.
ΥΓ. Η διαιτησία φέτος συνεχίζει τις κακές παραδόσεις του παρελθόντους: Είδαμε αρκετούς αγώνες όπου το αποτέλεσμα στην τελευταία φάση επηρεάστηκε: Φάουλ που δε δόθηκε πάνω στο Μίλερ στο Μπάμπεργκ-Ερυθρός Αστέρας, καλάθι και φάουλ που δε δόθηκε πάνω στο Ρίβερς στην εκπνοή της πρώτης παράτασης στο Εφές-Παναθηναϊκός, επιθετικό φάουλ του Παπανικολάου που δε δόθηκε στην τελευταία επίθεση στο ΟΑΚΑ και τώρα ανύπαρκτο φάουλ στον Σενγκέιλα στο Ούνιξ Βασκονία που σφράγισε το διπλό των Βάσκων στο Καζάν. Μπερτομέου είναι τούτος, από όπου κι αν τον πιάσεις, θα λερωθείς.