Κάθε χρόνο τέτοια μέρα εδώ και 19 χρόνια υπάρχει ένας κόμπος στο στομάχι.. Ο λόγος είναι προφανής..  Εκείνες τις μέρες βούιζε ο τόπος ότι ο μεγαλύτερος εκείνη την εποχή Ευρωπαίος παίκτης αφήνει το ΝΒΑ και ετοιμάζεται να υπογράψει στον Παναθηναϊκό.. Δυστυχώς όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια.. Ο Ντράζεν είχε ολοκληρώσει προσωρινά τις υποχρεώσεις του με την Εθνική Κροατίας στο challenge round της Πολωνίας και αντί να επιστρέψει αεροπορικώς μαζί την υπόλοιπη αποστολή, πήρε άδεια ώστε να γυρίσει οδικώς στο Ζάγκρεμπ.. Το μοιραίο συνέβη το απόγευμα 7ης Ιουνίου σε μια autobahn στο Ingolstadt.. Οι αφήγησεις των Ντίνο Ράτζα, Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς, του αδερφού του Αλεξάντερ και της μητέρας του Μπισέρκα είναι ανατριχιαστικές..

http://www.youtube.com/watch?v=8B9l0J2wwIA&feature=relmfu

Καθώς το ίντερνετ τότε υπήρχε μονάχα στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, η μοναδική πηγή πληροφόρησης ήταν οι εφημερίδες και η τηλεόραση.. Ήταν μεσημέρι και φτάνοντας στο σχολείο (καθώς ήμουν απογευματινός), κάποιος μεγαλύτερος μου σφύριξε τα κακά μαντάτα.. “Το είδα στο CNN λίγο πριν φύγω από το σπίτι” μου είπε.. Όσο και να μην ήθελα να το πιστέψω (ελπίζοντας να πρόκειται για λάθος ή κάποιο κακόγουστο αστείο) δυστυχώς ήταν αλήθεια.. Ο χρόνος είχε σταματήσει για εμένα και το ίνδαλμα των εφηβικών μου χρόνων είχε περάσει ήδη στην αιωνιότητα..

Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι μια μέρα μετά το Τρίποντο δημοσίευε μια συνέντευξη του “Μότσαρτ” στον Σκουντή (η οποία είχε πραγματοποιηθεί στις 5 Ιουνίου), όπου ο Ντράζεν έλεγε ότι περιμένει πως και πως να παίξει παρέα με τον Στόγιαν και τον Νικ..

p.s.1 Πριν μερικά χρόνια ο Παύλος είχε δηλώσει σχετικά:  “Ήμασταν ως τη μια μετά τα μεσάνυχτα μαζί με τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς. Ένας έξοχος άνθρωπος, ασχέτως με το αν πέτυχε ή απέτυχε. Μιλούσαμε λοιπόν και ολοκληρώσαμε την συμφωνία. Μας είπε επί λέξη ο Ντράζεν εκείνο το βράδυ: «Έρχομαι στην Αθήνα να παίξω στον Παναθηναϊκό». Δυστυχώς, η μοίρα παίζει σκληρά παιχνίδια..” Σύμφωνα δε με τον σχετικό μύθο το υπογεγραμμένο συμβόλαιο του Ντράζεν υπάρχει ακόμα καταχωνιασμένο σε κάποιο σκονισμένο συρτάρι στη Βιανέξ, ενώ κάτι άλλο το οποίο είναι 100% πραγματικότητα είναι ότι από τότε η μητέρα του πηγαίνει κάθε μέρα στο κοιμητήριο του Μιρογκόι..

p.s.2 Πέρασαν κιόλας 19 χρόνια..