Χθες, η ομάδα κέρδισε για πρώτη φορά μετά από 6 αγώνες την ομάδα με τα κόκκινα. Η ομάδα απέδειξε πως έχει αθλητικό εγωισμό, παίρνοντας εκδίκηση για τις συνεχόμενες ήττες και ταπεινώνοντας τον αντίπαλο μέσα στην έδρα του σε ένα knock out παιχνίδι. Προφανώς και η ομάδα δεν είχε κακούς παίκτες ούτε έχει κόμπλεξ απέναντι στη φανέλα με τα κόκκινα, αντιθέτως είναι (καθαρά) θέμα χρόνου η ομάδα να αποκτήσει χημεία. Δεκτό πως η ομάδα δεν εντυπωσίασε με την απόδοση της αλλά διάολε, απέναντι σε ομάδα f4 έπαιζες και δη στην έδρα της! Αυτή η νίκη λοιπόν είναι εξαιρετικά σημαντική για μια πληθώρα λόγων:
-Ψυχολογικά, η νίκη αναπτερώνει το ηθικό των παικτών, ειδικά αφού δεν έχουν συνηθίσει να χάνουν από τον αιώνιο. Έρχεται σε κομβικό σημείο μάλιστα αφού στο 1ο knock out παιχνίδι που παίζεται τίτλος, η ομάδα δηλώνει παρούσα κερδίζοντας σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ και βάζοντας ψύλλους στα αυτιά των παικτών του αντιπάλου: ‘Αραγε θα καταφέρουν να επικρατήσουν το ίδιο εύκολα απέναντι στους παίκτες του ΠΑΟ όταν η μπάλα καίει σε knock out αγώνες; ‘Η θα δουν το ίδιο έργο με τον ημιτελικό Κυπέλλου; Ωστόσο αυτός δεν είναι ο πιο σημαντικός λόγος που η χθεσινή νίκη χαρακτηρίζεται μεγάλης αξίας.
-Η νίκη επίσης αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Σε μια χρονιά που η κατάκτηση του πρωταθλήματος φαντάζει δύσκολη και η πρόκριση στο f4 απίθανη, η ομάδα βάζει υποψηφιότητα για τουλάχιστον έναν τίτλο φέτος, δείχοντας πως ούτε τώρα θα μείνει άτιτλη. Ούτε αυτός όμως είναι ο λόγος που η νίκη ήταν εξαιρετικής σημασίας.
-Η αξία της χθεσινής νίκης έγκειται κυρίαρχα στο γεγονός πως η ομάδα κέρδισε παίζοντας το μπάσκετ που χαρακτηρίζει τον Πασκουάλ, πως αρχίζει δηλαδή να γίνεται ομάδα του προπονητή της. Η ομάδα χθες νίκησε παίζοντας ένα μπάσκετ με χαμηλό αριθμό λαθών, κρατώντας τον αντίπαλο σε χαμηλό σκορ μέσω ομαδικής προσπάθειας στην άμυνα, και εισάγοντας τη μπάλα στο ζωγραφιστό με αρκετούς παίκτες για να φθείρουν τον αντίπαλο. Κερδίσαμε αποδίδοντας ένα μπάσκετ που στηρίζεται στην προσωπική ικανότητα του εκάστοτε παίκτη να βάλει τη μπάλα στο πλεχτό και χτυπώντας όλες τις ανισσοροπίες στα μαρκαρίσματα, διαβάζοντας ορθά την άμυνα του αντιπάλου. Ο Πασκουάλ έδειξε χθες πως έχει μια ομάδα που αρχίζει και αποστηθίζει το μπάσκετ που θέλει να παίξει αυτός, ακολουθώντας τη φιλοσοφία του προπονητή της και κερδίζοντας με τον τρόπο που θέλει εκείνος.
Τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟ υπέφερε από τις συχνές αλλαγές προπονητή, με τους παίκτες να καθυστερούν να ενσωματωθούν στη φιλοσοφία του εκάστοτε προπονητή με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος κάθε χρονιά. Τέτοιες εμφανίσεις αποδεικνύουν πως η φετινή ομάδα αρχίζει και υιοθετεί τη λογική του ανθρώπου που την καθοδηγεί από τον πάγκο και κρίνονται εξαιρετικά ελπιδοφόρες για του χρόνου και του παραχρόνου, αφού είναι ξεκάθαρα δείγματα γραφής πως ο κόουτς εργάζεται αποτελεσματικά και η ομάδα αποκτά σταθερή φιλοσοφία. Φυσικά και θα έρθουν κακές βραδιές με την ομάδα να φαίνεται χαμένη, φυσικά και θα δείχνει σε ορισμένους αγώνες ο Πασκουάλ ξέμπαρκος αλλά όλες οι ομάδες δείχνουν κατα καιρούς έτσι- είναι η χημεία και ο σταθερός κορμός που κάνουν τις ομάδες στις δύσκολες στιγμές να κερδίζουν. Είναι οι στιγμές όπου η σταθερή ταυτότητα της ομάδας αποδίδει αφού οι παίκτες έχουν εμπιστοσύνη στον πάγκο και ξέρουν πως όταν τα γάλατα θα σφίξουν, ο προπονητής έχει τις ικανότητες να τους οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας ενώ ταυτόχρονα ο τελευταίος μπορεί να αφήσει παίκτες στο παρκέ που ίσως δεν ήταν σε καλή μέρα και παρόλα αυτά να αισθάνεται σίγουρος πως οι παίκτες του ξέρουν να τι πρέπει να κάνουν και θα πεθάνουν στο παρκέ, προσπαθώντας να παίξουν αυτά που τους ζήτησε. Λέγεται esprit de corps και είναι απαραίτητο συστατικό σε όλες τις ομάδες που θέλουν να πάνε πραγματικά ψηλά, αφήνοντας το στίγμα τους στη διοργάνωση που συμμετέχουν.
Ο Πασκουάλ είναι καλός προπονητής, δεν τον μάθαμε χθες ως Director de orquesta. Αλίμονο, από το 2008 έχουμε δει αρκετά δείγματα της καλής δουλειάς του αυτά τα έτη. Στην ίδια λογική, Τζέιμς Ρίβερς (κάποιοι ιερόσυλοι μάλιστα τον συνέκριναν και με τον Λοτζέσκι) Σινγκλτον Μπουρούσης Καλάθης είναι γνωστοί για τις ικανότητες τους. Αν πλαισιωθούν με τους παίκτες που ο Πασκουάλ θεωρεί κατάλληλους και τον αφήσουμε να δουλέψει με την ησυχία του για τα επόμενα 2 έτη, στιγμές σαν τη χθεσινή θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση όπως φέτος. Ας σταματήσουμε τις υποδείξεις “Φελντίν φύγε, Παππά παίξε, φέρε Γιαννακόπουλε τον δείνα να τους καρφώσει” και ας δείξουμε υπομονή και επιμονή στο πλαίσιο που επιλέξαμε: στην τελική αυτό είναι το μπάσκετ, ένα σύνθετο εγκεφαλικό άθλημα όπου οι λεπτομέρεις κάνουν τη διαφορά. Οι υποδείξεις από συνοπαδούς στο ινσταγκραμ του DPG ή απο άμπαλους τουιτεράδες για παίκτες θυμίζουν τις αλήστου μνήμης υποδείξεις του γνωστού τηλε-ουρακοτάγκου του λιμανιού μετά απο ένα άλλο ματς Κυπέλλου (σε εκείνο που έπεσε τριαντάρα) όπου έλεγε στον Κόκκαλη “τι χρειάζεται η ομάδα; Εναν αράπη να τη σηκώνει και έναν αράπη να τη καρφώνει! Φέρε δυο Αμερικάνους Πρόεδρε να τους γλεντήσουμε”.
ΥΓ. Με αυτά και με αυτά, ο DPG έχει 2/2 στο ΣΕΦ.
ΥΓ2. Οι χθεσινές διαρροές για απαράδεκτη διαιτησία, για στοχοποίηση του νεαρότερου διαιτητή επειδή έδωσε ένα αμφίβολο φάουλ στον γαύρο. όταν στην αμέσως προηγούμενη φάση υπάρχει φάουλ στον Τζέιμς το οποίο δε δίνεται, δείχνουν ξεκάθαρα πως όποιος πιστεύει σε fair play με το βόθρο του λιμανιού, είναι το λιγότερο αφελής (για να μην πω τίποτε βαρύτερο). Το ντάντεμα του μπασκετικού gay-rou από δημοσιογράφους για κλικ και εξιλέωση επειδή καταδεικνύουν το βόθρο στο ποδόσφαιρο, δεν μας αφορά και οφείλει να μη γίνει ανεκτό από την ΚΑΕ. Δε θα πληρώσει το μπάσκετ τη νύφη επειδή η σαπίλα της ομάδας του Πειραιά είναι διάχυτη στα υπόλοιπα αθλήματα.