Το Μουντομπάσκετ μας τελείωσε, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέκτησαν μετά από το 1994 την πρώτη θέση (με τον Ντουράντ στα τρία τελευταία ματς να έχει Μ.Ο. συμμετοχής 38 λεπτά!!) και εμείς πάμε να σχολιάσουμε συνοπτικά κάποια πράγματα που μας έμειναν..

Σε ότι αφορά την Εθνική μας Ομάδα..  Αρχικά, ας καταλάβουν κάποιοι ότι αυτή η κωμωδία που ονομάζεται τουρνουά Ακρόπολις είτε πρέπει να καταργηθεί τελείως, είτε πρέπει να σφυρίζουν και ξένοι διαιτητές.. Αυτη η κατάσταση με τις υπερ του δέοντος άνετες νίκες μόνο καλό δεν μας κάνουν.. Επι λέξη μετά το περιβόητο ματς με τη Σερβία γράφαμε κάτι για “ελάχιστη προσομοίωση στις συνθήκες που θ’αντιμετωπίσουμε στην Τουρκία”. Ξεπερνόντας την αστεία δικαιολογία ότι επηρεαστήκαμε από τα επεισόδια που έγιναν στο Ακρόπολις (οι Σέρβοι γιατι δεν επηρεάστηκαν;), γράφτηκε ότι επηρεαστήκαμε και από την βαριά ήττα από τις ΗΠΑ την παραμονή της αναχώρησής μας για την Άγκυρα.. Λες και πρέπει de facto να κερδίσουμε όλα τα φιλικά.. Πάντως το πιο κωμικό που ακούσαμε όλες αυτές τις ημέρες, ήταν πως επηρεαστήκαμε από την υπερβολικά χαλαρή άμυνα ζώνης των Κινέζων.. Μας αποσυντόνισε λέει..

Όσο για τα τραγελαφικά γεγονότα της τελευταίας αγωνιστικής.. Από τη στιγμή που η Γαλλία αγωνιζόταν αργότερα από εμάς με αποτέλεσμα να είναι στα δικό τους χέρι ενδεχόμενη επιλογή αντιπάλων στις διασταυρώσεις, μάλλον σκάψαμε μόνοι μας το λάκκο μας.. Καθήσαμε να χάσουμε, δείχνοντας ότι φοβόμαστε ΗΠΑ, αλλά και Ισπανία (ας μην κοροϊδευόμαστε) και εν τέλει πέσαμε πάνω στην Ισπανία από την οποία ξαναχάσαμε.. Γενικώς η κουτοπονηριά πληρώνεται κάποια στιγμή και είτε ξεβρακώνεσαι (βλ. Ελλάδα), είτε γελιοποιείσαι (βλ. Γαλλία η οποία έχασε περισσότερο απ’όσο ήθελε και αντί για τη Ρωσία αντιμετώπισε την Τουρκία..) Άξιοι της μοίρας τους και οι δυο..

Στα αγωνιστικά, ο Διαμαντίδης παρ’ότι δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση, έκανε το καλύτερο του παιχνίδι εκεί που έπρεπε (στο τελευταίο του παιχνίδι με το Εθνόσημο), ενώ ο Τσαρτσαρής ήταν ανέλπιστα θετικός.. Ο Καϊμακόγλου έδειξε ότι θα μας είναι χρήσιμος, ενώ ο Φώτσης ήταν “as usual”.. Αυτοί που εμφανίστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών ήταν οι Περπέρογλου, Καλάθης και Βουγιούκας . Μια από τα ίδια (και χειρότερα) ο Τέπιτς.. Όσο και αν προσπαθείς να το δεις θετικά, με Καλάθη και Τέπιτς δεν βγαίνει..

Ο Χατζηγεωργίου πάλι μας χάρισε δυνατές συγκινήσεις (έστω και στο πάρα πέντε) με το “σινικό τείχος της Τουρκίας” (βλ. Ερντέν), τον Ιλιασόβα που είναι Ουζμπέκος (το έλεγε κάθε φορά που έπιανε τη μπάλα στα χέρια του), τον Γκονλούμ που κάποτε ήταν το μεγάλο project του Τουρκικού μπάσκετ και διάφορα άλλα ωραία.. Από την άλλη ο Ιωάννου σε κάθε ευκαιρία μας υπενθύμιζε πως ο ηγέτης της Εθνικής είναι ο Σπανούλης, ενώ πανηγύρισε το τρίποντο του Τεόντοσιτς εναντίον της Ισπανίας λες και έπαιζε ο Ολυμπιακός τελικό Ευρωλίγκας.. Όσο για τα 1000+1 καλάθια, μπορεί να μας έκαναν να λησμονήσουμε με τον Περπερίδη (Vamos Eurobasket και τα σχετικά), οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι μας έδωσαν και το απόλυτο highlight..

P.S.1 Πραγματικά είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις τους Σέρβους να διαμαρτύρονται για τη διαιτησία.. Είναι σαν να σου λέει ένας κλέφτης ότι του διέρρηξαν το σπίτι..

P.S.2 Δεν μπορώ να μην υποκλιθώ στον πραγματικό MVP Μαρτίνας Πότσιους.. Ο τύπος έχει μετατρέψει το μειονέκτημά του σε πλεονέκτημα.. Respect..