Στα μαχαίρια είναι εδώ και αρκετό καιρό οι δύο ισχυροί άντρες της Ευρωλίγκας, ο πρόεδρος της ULEB (και της ACB) Εντουάρντο Πορτέλα και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ULEB (και υπογράφων στις μπάλες της διοργάνωσης) Τζόρντι Μπερτομέου. Ο λόγος ως γνωστών είνα το σχέδιο του δεύτερου για αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο επιλεγονται οι ομάδες που θα παίζουν την κάθε σαιζόν και εν προκειμένω η πρόταση για δημιουργία ενός πυρήνα 13 ομάδων που θα έχουν σταθερή συμμετοχή στην διοργάνωση ανεξαρτήτως της θέσης που καταλαμβάνουν στο Εθνικό Πρωτάθλημα.
Ο Πορτέλα από την μεριά του υποστηρίζει ότι έτσι θα χαθεί το κίνητρο για αυτές τις ομάδες ενώ χώρες που δικαιούνται να έχουν λιγότερες ομάδες στην Διοργάνωση πιθανών να χάσουν εντελώς το ενδιαφέρον τους για αυτήν. Και ποιός μπορεί να διαφωνήσει; Από τη μεριά μας δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς με ποιό επιχείρημα ο Μπερναμπέου προτείνει κάτι τέτοιο. Επίσης δεν καταλαβαίνουμε σε τι αποσκοπεί κάτι τέτοιο με δεδομένο ότι τα εγγυημένα συμβόλαια της Ευρωλίγκα ήταν από παλιά και παραμένει σε κάποιο βαθμό) η Αχίλλειος Πτέρνα της αφού ουσιαστικά ανάγκαζε τους οπαδούς του αθλήματος να ανεχτούν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός του 2005 (8η θέση στο Ελληνικό Πρωτάθλήματα).
Σε συνέχεια λοιπόν της κόντρας ο Πορτέλα σε πρόσφατη συνέντευξή του απείλησε ότι αν δεν γίνει γενική συνέλευση πριν τις 8 Ιουλίου στην οποία να τεθεί το θέμα και να εγκριθεί εκεί και παρ’ολα αυτά ισχύσει το νέο πλαίσιο τότε οι ομάδες της ACB θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Ο λόγος; Όπως υποστηρίζουν υπάρχει ήδη ένα συμφωνημένο πλαίσιο για το ποιές ομάδες έχουν τριετή συμβόλαια και ποιές βγαίνουν ανάλογα με την θέση τους στο πρωτάθλημα (θυμίζουμε ότι πριν μερικές εβδομάδες την αντίθεσή τους στο “Σχέδιο Μπερτομέου” είχαν εκφράσει οι ομάδες της ACB δια στόματος των προέδρων τους με κοινή ανακοίνωση). Παράλληλα ο Πορτέλα υποστηρίζει ότι στο πλευρό της Ισπανικής Λίγκας βρίσκεται και η Ελληνική με τον Οικονομίδη να μην έχει πάρει κάποια επίσημη θέση μέχρι στιγμής μετά τις τελευταίες δηλώσεις.
Δικιά μας θέση είανι ότι τα κλειστά συμβόλαια είναι ανούσια σε μια διοργάνωση όπως η Ευρωλίγκα όπου τα έσοδα που έχουν οι ομάδες είναι μηδαμινά μπροστά στο κόστος για να χτίσεις πραγματικά ανταγωνιστική ομάδα. Αν η Ευρωλίγκα μπορούσε να εξασφαλίσει σημαντικά ποσά για τους συμμετέχοντες τότε ένα κλειστό τριετές θα μπορούσε να αποτελέσει βάση για μια μεσαίου βεληνεκούς ομάδα να επενδύσει και να προσπαθήσει να ανέβει επίπεδο. Όμως αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο δεν υφίσταται με αποτέλεσμα παραδοσιακες ομάδες της Ευρώπης όπως η ΤΣΣΚΑ και η Σιέννα να προχωράνε σε μαζέματα στο κόστος. Με λίγα λόγια επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι το μόνο σίγουρο μοντέλο για να πρωταγωνιστήσεις στην Ευρωλίγκα είναι αυτό που έχουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Πάμπλουτοι πρόεδροι – οπαδοί που βλέπουν τις ομάδες όχι σαν επιχειρήσεις αλλά σαν …ομάδες.
Στην αναμονή λοιπόν…
ΥΓ. Οι φήμες θέλουν τον σάρας να έχει συμφωνήσει αλλά πλέον αν δεν διαβάσουμε ανακοίνωση από το Γραφείο Τύπου της …ΒΙΑΝΕΞ να αναφέρεται στον αθλητή Γιασικεβίτσιους δεν πιστεύουμε τίποτα
ΥΓ. Ο Νίκολας πάντως έμεινε όπως αναμενόταν καθώς ο Παναθηναϊκός έκανε χρήση της option ανανέωσης στο συμβόλαιό του. Του χρόνου περιμένουμε πολλά (και) από αυτόν!