Βρισκόμαστε για 2η συνεχόμενη χρονιά, στο ίδιο (δυσάρεστο) έργο θεατές: Για άλλη μια χρονιά, η ομάδα που μας αποκλείει από το f4 με μειονέκτημα έδρας (το οποίο μάλιστα το έχει χάσει στο τέλος της κανονικής διάρκειας), σηκώνει την κούπα στο τέλος και μάλιστα, δίχως καν να ιδρώσει. Αυτό φυσικά έχει δύο αναγνώσεις:

Η πρώτη είναι πως εδώ και δύο έτη είμαστε ομάδα επιπέδου f4, άσχετα αν δεν βρισκόμαστε στο f4. Η αίσθηση που βγάζει δύο έτη η ομάδα είναι πως σίγουρα είναι καλύτερη από άλλες ομάδες του f4  και απλά είναι θέμα κάποιων  ατυχιών και…συγκυριών η ύπαρξη τις στις 4 καλύτερες ομάδες της Μπερτολίγκας. Από τις εποχές του 2014, του 2015 και του 2016, έχουμε κάνει σαφέστατα βήματα προόδου.

Η άλλη ανάγνωση είναι πως δεν είναι αυτό αρκετό πια και πρέπει να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός: Η ομάδα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρέπει να πάει στο f4 (σε περίπτωση που συνεχίσουμε στην Μπερτολίγκα). Κι αν πέρσυ το ρόστερ είχε εμφανή κενά και αδυναμίες σε σχέση με τον ανταγωνισμό (δεν υπήρχε παίκτες στα FW ικανός να μαρκάρει τον Bogdanovic ή παίκτης στο 5 που να σπρώξει τον Udoh), φέτος το ρόστερ φαινομενικά δεν υστερούσε τόσο πολύ σε ποσότητα από τον ανταγωνισμό. Αντιθέτως, φέτος φάνηκε το αδύνατο σημείο της ομάδας να είναι ο προπονητής της, ο οποίος φοβήθηκε να ρισκάρει αρκετά νωρίς στη σειρά ή να προετοιμάσει κατάλληλα τους παίκτες. Ο Καταλανός έχει δυνατά σημεία (προετοιμασία αγώνων, οικοδόμηση στιλ παιχνιδιού μιας ομάδας, εξέλιξη παικτών, ελκυστικό μπάσκετ, ανοικτός σε καινούργιες ιδέες) αλλά στην προετοιμασία των κρίσιμων παιχνιδιών και στα προπονητικά τρικ στη διάρκεια ενός αγώνα εμφανίζεται αρκετά αδύνατος. Οκ, η φετινή χρονιά έδειξε πως τα παραπάνω δεν αποτελούν μονόδρομο για να γίνεις πρωταθλητής Ευρώπης και πως η οικοδόμηση μιας ομάδας με αυτοματισμούς μπορεί να σε οδηγήσει στην κορυφή (ο Λάσο που για χάρη του έχω τσακωθεί αρκετές φορές είναι η απόδειξη πως είναι σπουδαίο πράγμα το κτίσιμο μιας ομάδας) ΑΛΛΑ αυτός ο δρόμος απαιτεί αρκετά χρήματα και ως εκ τούτου, δεν πιστεύω πως μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι.

Φυσικά τα παραπάνω δεν αποτελούν συγχωροχάρτι για αρκετούς παίκτες του roster που αποδεικνύονται συνεχόμενα…ελλιποβαρείς όταν αρχίζουν οι knock out αγώνες: Φέτος απογοητεύθηκα από τους Rivers, Gist, Lojo, Singleton, Leka, Denmon (με αυτή τη σειρά). ‘Οχι πως ο Gist φέτος ήταν καλύτερος του Denmon ή του Leka αλλά οι τελευταίοι ήταν στοιχήματα με λίγα χρήματα, οι δύο πρώτοι ήταν έμπειροι παίκτες σε γνώριμο περιβάλλον. Προσωπικά θα έκανα αρκετές αλλαγές στο roster της ΚΑΕ και θα κράταγα σίγουρα μόνο Καλάθη, James, Payne (και ίσως Singleton).

Δεν ξέρω πως θα πορευθούμε του χρόνου, δεν ξέρω καν αν θα συμμετέχουμε στην Μπερτολίγκα ωστόσο ξέρω πως αν συμμετέχουμε, η ομάδα πρέπει να αλλάξει χαρακτήρα, κυρίως στα δύσκολα: Πρέπει να κρατήσει την ικανότητα επίθεσης και άμυνας στο transition, την αμυντική σκληράδα στα γκαρντ και να προσθέσει τρία στοιχεία που της έλειπαν:

1. Την ύπαρξη ενός Center φόβητρου, που θα στην άμυνα θα κάνει το ζωγραφιστό no man’s zone και θα χρησιμοποιηθεί ως βαρύ πυροβολικό στην επίθεση. Δεν έχει σημασία τόσο το ύψος όσο η ικανότητα να βάλει το κορμί του στη φωτιά, θα κάνει σκληρά screen και θα σπρωχθεί άφοβα (γιατί και ο Ayon είναι κοντύτερος του Μπουρούση αλλά ο τελευταίος δεν ήταν ποτέ ο center φόβητρο στη ρακέτα). Τις τελευταίες 3 χρονιές, μόνο η CSKA πήρε Ευρωπαικό με βασικό σέντερ έναν ημίψηλο, δείχνοντας πως οι εποχές κυριαρχίας των FW στις ρακέτες αρχίζουν και παρέρχονται.

2. Την συνέπεια απειλής από μακριά. Φέτος, παρά την ύπαρξη 2 σεσημασμένων σουτέρ από τα 6.75 (Rivers, Lojo) μόνο o Singleton απειλούσε από μακριά με συνέπεια αφού ο Lojo ξαναήταν τραυματίας για σημαντικό διάστημα ενώ o Rivers εξαφανίστηκε για 2η συνεχόμενη χρονιά μετά το Γενάρη. Μια σύγκριση των σουτερ μας με Datome ή Carroll, γρήγορα δείχνει πως δεν είχαμε τα εργαλεία που έχει ο πρωταθλητής για να ανοίγουμε τις αντίπαλες άμυνες σε χαμηλό ρυθμό.

3. Τη συγκέντρωση. Για άλλη μια χρονιά, κάναμε αρκετά λάθη στα κρίσιμα. Σε σχέση με πέρσυ βελτιωθήκαμε αλλά υπήρχαν αρκετές στιγμές μέσα στη μέρα που πουλήσαμε τη μπάλα πανεύκολα. Αν θες να βελτιωθείς και να βρεθείς στην κορυφή της Ευρώπης, πρέπει να βελτιωθείς όταν η μπάλα καίει. Θεωρώ πως αυτό δεν είναι τόσο θέμα προπονητή όσο παικτών, αφού αρκετοί από αυτούς έχουν δείξει αρκετές φορές πως στα κρίσιμα παιχνίδια, απλά δεν μπορούν να βγουν μπροστά.

Προσωπικά, θα ήθελα επίσης αλλαγή του κόουτς με τον Ιτούδη (ή ιδανικά με το Saras) αλλά θεωρώ δύσκολο να αλλάξει ο Καταλανός φέτος (όσο και αν αυτό θλίβει τον Sarunas του blog) για πολλούς λόγους: Ο DPG πιστεύει στον Καταλανό, ο δεύτερος το στήριξε στη διαμάχη του με τη λίγκα ενώ του αρέσει πραγματικά να δουλεύει στον ΠΑΟ και θεωρεί πολύ καλύτερες τις συνθήκες σε σχέση με τη Βαρκελώνη. Πάντως, από την καραμπόλα που ακούγεται εγώ σημειώνω εδώ τα εξής: Ο Jasikevicius και Ισραήλ είναι κακή επιλογή, δεν ταιριάζει το μπάσκετ που παίζουν παραδοσιακά στο Τελ Αβίδ με το σκεπτόμενο μπάσκετ του Λιθουανού. Αντιθέτως, πιστεύω πως ταιριάζει στο στιλ της Βαρκελώνης. Αντίστοιχα, ο Ιτούδης δεν ξέρω αν θα είναι καλή επιλογή για τη Βαρκελώνη, ειδικά εφόσον έχει μάθει να λειτουργεί σε πιο ελεύθερα….οικοσυστήματα.

Ως προς τα υπόλοιπα:

Βλέπω με θλίψη μια διάθεση συμβιβασμού της ΚΑΕ με τη Μπερτολίγκα. Θεωρώ εδώ πως η διοίκηση κάνει σφοδρό λάθος και βγάζει μόνη της τα μάτια της. Ποιο το νόημα του να μην παίζουμε με τη Μούρθια αν καθόμαστε στη Μπερτολίγκα μόνο και μόνο για να δίνουμε αξία στον εκάστοτε νικητή; Δεν πήραμε το μάθημα μας φέτος όταν η διοίκηση ενεργά επηρέασε το αποτέλεσμα της διοργάνωσης, στέλνοντας τον ΟΣΦΠ 3ο δίχως να το αξίζει και σφάζοντας μας στη Μαδρίτη (όταν χρειάσθηκε); Πιστεύουμε πως θα βάλει μυαλό μια διοργάνωση που είχε αγοράσει κίτρινα χαρτάκια για την απονομή του κυπέλλου (προφανώς τους χαλάσανε τα σχέδια για back to back);

H Μπερτολίγκα ΑΥΤΗ είναι και δεν αλλάζει. Είναι μια διοργάνωση τραγωδία, με τις μισές ομάδες που έχουν μόνιμο συμβόλαιο να μην αξίζουν να συμμετέχουν και τις άλλες μισές να σφάζουν τις άλλες μισές. Μια παρωδία, στην οποία ένα κονκλάβιο προαποφασίζει πως η Bayern θα συμμετέχει στην Ευρωλίγκα, προσερνόντας ιστορικές ομάδες του Ευρωπαικού μπάσκετ (Alba Berlin) και αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα στις τοπικές λίγκες, την εξέλιξη του αθλήματος, τους Ευρωπαίους αθλητές. Δλδ όταν ακούμε τον Μπερτομέου να λέει ‘Δεν μας νοιάζει αν ο Ντόνσιτς θα πάει ΝΒΑ, εστιάζουμε στην παραγωγή άλλων τέτοιων παικτών’, πιστεύει κανείς πως υπάρχει κανείς πως βλέπει την Ευρωλίγκα ως κάτι διαφορετικό από ένα φυτώριο παικτών για το ΝΒΑ; ‘Η πιστεύουμε πως σέβεται την ομάδα ο Ζόρντι όταν θρασύτατα ζητά να φύγει ο άνθρωπος που βάζει τα λεφτά για την επιτυχία της ομάδας για να μείνει η ομάδα στην Ευρωλίγκα;

Πιστεύω ακράδαντα πως θα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στο ανέκδοτο που λέγεται Ευρωλίγκα και να συνεχίζουμε να διαιωνίζουμε μια στρατηγική που οδηγεί στην παρακμή του αθλήματος στην Γηραιά ‘Ηπειρο. Αν χρειαστεί να παίζουμε με τη… Μούρθια για να αλλάξουμε την κατάσταση, τότε οφείλουμε να το κάνουμε.

Τέλος, θέλω να σας επισημάνω προσοχή στους τελικούς πρωταθλήματος: Παρά τη διαφαινόμενη ευφορία, δε θα είναι περίπατος. Από τη μία έχεις μια ομάδα που θα παλέψει για να μην πετάξει τελείως στον κάλαθο των αχρήστων τη φετινη χρονιά (ΟΣΦΠ) ενώ από την άλλη, θα έχεις μια ομάδα με αρκετούς παίκτες που ξέρουν πως δε θα συνεχίσουν στην ομάδα και που κινδυνεύουν να υποτιμήσουν τον αντίπαλο. Κανονικά ο Καταλανός πρέπει να τους τραβήξει τα λουριά αλλά όπως έγραψα και πριν, έχει δείξει πως η ψυχολογία των παικτών πριν τους κρίσιμους αγώνες δεν είναι το forte του.

Κοντός ψαλμός αλληλούια, σε λίγο αρχίζει η σειρά των τελικών και τότε θα ξεκαθαρίσουν πολλά.

ΥΓ. Θα ήταν καλύτερα πριν ζητήσει η ΚΑΕ να ανανεώσουν οι οπαδοί τόσο νωρίς τα (αρκετά πιο ακριβά) διαρκείας, να ξεκαθαρίσει τόσο το που θα παίζουμε την επόμενη χρονιά όσο και το τι προτίθεται να κάνει με αρκετούς παίκτες μας. Πάντως τα λεφτά για τον Ερασιτέχνη ως προσαύξηση, τη δέχομαι με ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ και καλώ την ΚΑΕ να το καθιερώσει σε μόνιμη βάση.

ΥΓ2.

https://www.bloomberg.com/news/articles/2018-03-09/turkish-billionaire-sahenk-is-said-to-hold-asset-sale-talks

https://www.reuters.com/article/us-turkey-dogus-gyo-debt/turkeys-dogus-in-talks-with-banks-on-debt-restructuring-sources-idUSKBN1HE06U

Σας το είπα 1000 φορές, άσχετα αν τα ελληνικα ειδησεογραφικά πρακτορεία αγρόν ηγόραζον. ΕΙΝΑΙ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΛΕΜΕ η Dogus, χρωστάει $6 δις και ο ιδιοκτήτης ξεπουλά για να μειώσει το χρέος. Και ξαφνικά τα ελληνικά ΜΜΕ ανακαλύπτουν αυτά που λέμε μήνες, πως οι κήποι του Φαναριού θα ρίξουν το budget.