Καλησπέρα, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 έχει αρχίσει και μετά από πολύ καιρό η Ελλάδα φαντάζει ικανή για μετάλλιο. Ο συνδυασμός της πιο ταλαντούχας εθνικής της τελευταίας 10ετίας και του φτωχού ρόστερ αρκετών ανταγωνιστών, δείχνουν πως φέτος η Εθνική ίσως είναι έτοιμη για να κάνει ένα βήμα μπροστά μετά από τόσο καιρό.

Εγώ απλά θα υπενθυμίσω πως παίζουν μπάσκετ και οι αντίπαλοι και πως καλά τα υπεραισιοδοξα σχόλια Ελλήνων αλλά φοβάμαι για το πώς άραγε θα αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη αποτυχία.

‘Οπως και να έχει, ας μην προτρέχουμε. Η 12δα και τα προτερήματα/αδυναμίες της ομάδας είναι γνωστά και έχουν ειπωθεί πολλάκις αυτές τις μέρες. Επομένως, θα σας βάλω σε διαφορετικό mood αυτές τις μέρες. Αντί να λέμε πάλι για την έλλειψη shooter στην Ελλάδα και το Σκουρτόπουλο, ας πιάσουμε τις άλλες ομάδες και ας δούμε όλοι μαζί το μπάσκετ που παίζουν (και) οι αντίπαλοι:

Ποιες ομάδες θα είναι οι 4 πρώτες; Ποια ομάδα θα είναι η απογοήτευση του τουρνουά και ποια ομάδα θα είναι η ευχάριστη έκπληξη;

Και για να μη λετε πως δε σας δινω τις δικες μου απαντησεις: ΗΠΑ, Ισπανία, Σερβία (αυτες οι 2 κυρίως λόγω διασταυρώσεων) και μια εκ των Ελλάδα/Αυστραλία/Γαλλία η 4δα (μου είναι δύσκολο να καταλάβω ποιος θα πέσει πάνω μας στους 8), απογοήτευση οι Γάλλοι ή εμείς αν δεν περάσουμε στους 4, ευχάριστη έκπληξη είτε η Ελλάδα είτε η Αυστραλία.

Πάμε και είθε να πανηγυρίσουμε φέτος μετάλλιο!

ΥΓ. Για το χθεσινο στο ΟΑΚΑ: Παίκτες άνιωθοι μισθοφόροι που δεν προσφέρουν το ελάχιστο σε σχέση με τους νεαρούς, τεχνικός διευθυντής που φέτος έφερε ξένους είτε μετριότητες είτε υπομετριότητες είτε ανθυπομετριότητες ενώ καψωνάρει παιδιά από την Ακαδημία, προπονητής στον κόσμο του, οργανωμένοι διχασμένοι (Βορεια Προαστεια/Ζωγραφου/Γκυζη/East End με Πατησσια/West Block/Αργος/Βικτωρια ), πρόεδρος ανύπαρκτος, προπουλογισμός 0. Με μία λέξη: ΣΗΨΗ. Το Athens Alive είναι η μόνη ακτίδα φωτός σε ένα πολύ σκοτεινό περιβάλλον.