Χωρίς καμία όρεξη για σοβαρό μπάσκετ ο Παναθηναϊκός γνώρισε μια άνευ σημασίας αλλά άκρως ξενερωτική ήττα από την Αρμάνι μέσα στο ΟΑΚΑ με 58-67.
Ουσιαστικά το παιχνίδι ήταν μια επανάληψη αυτού με την Ούνιξ. Ένας Παναθηναϊκός άνευρος, χωρίς παλμό και χωρίς νεύρο αφέθηκε στα χέρια της Αρμάνι η οποία δεν έχασε την ευκαιρία για μια μάλλον ιστορική νίκη μέσα στην (άλλοτε) πιο ισχυρή έδρα της Ευρώπης. Και μόνο η δήλωση του Σκαριόλο ότι στο τέλος σκέφτηκαν ακόμα και το ενδεχόμενο να καλύψουν την διαφορά του πρώτου αγώνα λέει πολλά για το πόσο …πιέστηκαν από τον Παναθηναϊκό χτες.
Η κοινή αίσθηση είναι ότι ο Παναθηναϊκός φέτος «διαλέγει» παιχνίδια. Εκούσια ή ακούσια κανείς δεν ξέρει πέρα από τους παίχτες και τον προπονητή όμως είναι γεγονός πως τα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός φέτος δεν χαρακτήριζαν την ομάδα τις καλές της προηγούμενες χρονιές. Όχι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε πάντα κάποιες χαζές ήττες. Όμως τα προηγούμενα χρόνια ήξερες ότι η ομάδα ήταν ντεφορμέ, τα περισσότερα παιχνίδια τα κέρδιζε έστω και δύσκολα και μπορεί να έχανε και κάποια. Φέτος δεν είναι ακριβώς έτσι η εικόνα. Στα μισά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός τρομάζει τους αντιπάλους και στα άλλα μισά τρομάζει τους οπαδούς του. Για κάθε Κάουνας υπάρχει μια Καβάλα, για κάθε Μιλάνο υπάρχει μια Ούνιξ και για κάθε Κωνσταντινούπολη ένα ΣΕΦ ή ένα ΟΑΚΑ που ο Παναθηναϊκός δεν βλέπεται. Και μπορεί ο Ομπράντοβιτς να έχει ευθύνη για αυτή την εικόνα όμως πλέον κάποιοι παίχτες πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά το τι κάνουν στην ομάδα…
Ο Σάρας ψάχνει να βρει το περίστροφο για να τη "μπουμπουνίσει" στον Σκαριόλο αλλά ανακαλύπτει πως το έχει ξεχάσει στην Λιθουανία
Είναι δεδομένο, μην κρυβόμαστε, ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει το κίνητρο που είχε άλλες χρονιές. Κι ας λέει ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης τα δικά τους. Δεν λέω ότι δεν θα έχουν κίνητρο στο FF ή στον τελικό Κυπέλλου ή στους τελικούς του πρωταθλήματος αλλά όπως και να το κάνει κανείς τον δρόμο που έχεις χιλιοπερπατήσει κάποια στιγμή τον βαριέσαι ακόμα κι αν οδηγεί στην άκρη του ουράνιου τόξου. Αυτό έχει πάθει ο Παναθηναϊκός. Έχει βαρεθεί την διαδρομή. Θα ήθελε πολύ να ξυπνήσει ένα πρωί και να παίζει ημιτελικό FF, όμως αυτό δεν γίνεται. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η χαλαρότητα μπορεί να αφήσει …κατάλοιπα μέσα στην ομάδα τα οποία δύσκολα θα ξεπεραστούν σε μια βραδιά.
Πέρα από την έλλειψη κίνητρου όμως φέτος ειδικά υπάρχει και κάτι άλλο που λογικά θα έχει επηρεάσει. Μιλάω για την γενική αίσθηση της «τελευταίας χρονιάς». Τελευταία χρονιά των προέδρων, τελευταία χρονιά του προπονητή, τελευταία χρονιά των μεγάλων αστεριών, τελευταία χρονιά του Παναθηναϊκού στην πρώτη γραμμή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι δηλώσεις των προέδρων, κάποιες δηλώσεις του Ομπράντοβιτς δεν είναι απίθανο να έχουν δημιουργήσει μια ρωγμή στην (πάντα) εύθραυστη ψυχολογία των αθλητών. Πάντως όπως και να ‘χει ισχύει αυτό που γράφτηκε σήμερα, ο Παναθηναϊκός έχει ήδη προκριθεί στο ΤΟΡ-8 κι αυτό είναι σημαντικό αν φέρει κανείς στο μυαλό του τις πρόσφατες ζυγές χρονιές.
Και επειδή η Ούνιξ σε καμία περίπτωση δεν είναι ομάδα που θα κερδίσει τον Παναθηναϊκό δύο φορές θα τερματίσει πρώτος στον όμιλο και θα περιμένει με πλεονέκτημα έδρας την χειρότερη Μακάμπι των τελευταίων ετών για να σφραγίσει εισιτήριο για την Πόλη. Και τα Final Four συνήθως γίνονται του Άγιου Ομπράντοβιτς ανήμερα.
ΥΓ. «Οι κύκλοι του Παναθηναϊκού απαντάνε στους κύλους του Ολυμπιακού πως… γι αυτό φοράνε φούστες!». αχαχαχα! Με τέτοιον Τυφώνα Θανάση δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα!