Το 2ο Τουρνούα μπάσκετ “Παύλος Γιαννακόπουλος” τελειώσε, όντως αφιερωμένο στον Τυφώνα που μας κοιτάζει από πάνω ψηλά και στο οποίο είδαμε την κατάσταση της ομάδας λίγο πριν την αρχή των επίσημων παιχνιδιών.

Η ομάδα τερμάτισε τρίτη, χάνοντας από την Μακάμπι και κερδίζοντας τη μισή ομάδα των Κήπων του Φαναριού (έπαιξε δίχως De Colo, Vessely, Lauvergne,Datome). Σίγουρα δεν εντυπωσίασε και έδειξε πως έχει ακόμα πολύ δουλειά για να ….ρολάρει.

Στα θετικά σημειώνω την εξαιρετική φόρμα του Tyrese Rice, που όχι απλά προσφέρει κάθετο παιχνίδι και pick and roll με απειλή από το τρίποντο αλλά το πόσο καλά πάσαρε στο τουρνουά. Ο Παππάς δείχνει να προσπαθεί να γίνει χρήσιμος για την ομάδα μέσω διαφόρων δουλειών (κατέβασμα μπάλας, άμυνα) που εδώ και ~1.5 έτος αμελούσε σε μεγάλο βαθμό (έχω να το δω να κατεβάζει την μπάλα συστηματικά από τότε που είχαμε τον Singleton). Επίσης, ο Fredette φαίνεται να μην κάνει κατάχρηση μπάλας και ο Bentil φαίνεται να έχει πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο (το fade away με πλάτη είναι πολύ χρήσιμο). Από τους παλιούς, Παπαπέτρου και Τόμας φαίνονται σε καλή κατάσταση. Τέλος, η μπάλα γύρισε ικανοποιητικά ενώ και το ποσοστό στα τρίποντα δεν ήταν άσχημο και στους 2 αγώνες (δυστυχώς δεν έχω αίσθηση πως πήγαν οι βολές). Και κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.

Η ομάδα στην άμυνα εμφανίστηκε ασύνδετη και soft. Και αν το τελευταίο μπορεί να διορθωθεί μέσω της προσωπικής προσπάθειας των παικτών (το μπορεί να συμβεί δε σημαίνει πως θα γίνει κιόλας), η ομαδική άμυνα είχε θεματάρες. Παίκτες όπως ο Wiley και ο Bentil ψάχνονταν να βρουν που πάνε μετά το 1ο screen ενώ θα έχουν τεράστιο πρόβλημα με βαριά 5ρια τύπου Black & BIlingha, για τον Παπαγιάννη δεν έχω λόγια πλέον, ο Fredette είναι απίστευτα αδύναμος στις προσωπικες μονομαχίες (αρκούν 2 βήματα του επιτιθέμενου για να μείνει 1 μέτρο πίσω ή πλάι) ενώ επιθετικά όταν τον έπαιξε σκληρά η Μακάμπι, ζορίστηκε αρκετά. Ο Thomas επίσης σίγουρα δεν έγινε παιδί που αντιλαμβάνεται καλύτερα το basket ενώ ο Johnson δείχνει εκτός πνεύματος ομάδας. Τέλος, ο Brown δείχνει εκτός ομάδας, ειδικά στην επίθεση ενώ ο Παππάς πλέον δεν είναι για υψηλό επίπεδο (αναμενόμενο μετά από 2 χιαστούς).

Στον τρόπο παιχνιδιού, η ομάδα δείχνει πως θα έχει 2 πεντάδες (όπως και επί Pascual): Μια με Καλαθη-Fredette και τουλάχιστον έναν εκ των Wiley-Bentil στο 5 (ίσως και τους 2 στο 4-5) και μια με Rice-Παππά-Παπαγιάννη. Περιττό να πω πως οι συνειρμοί με τη χρονιά 2016-2017 (James Παππας Μπουρουσης στη μια, Καλαθης Feldeine Singleton στην άλλη) είναι έντονοι. Ακόμη, στον αγώνα με τους Μακκαβαίους, είδαμε αρκετά τον Μήτογλου στο 4 μαζί με έναν εκ των Wiley Bentil (λογικό, ο Ντίνος είναι ψηλό παιδί και ματσάρει την έλλειψη ύψους στο 5) ενώ στην 2η είδαμε τον Thomas στο 4 (επίσης λογικό όταν έχεις έναν σαλεό-σαυρο 2.17 στο 5). Στο 2ο σχήμα δοκίμασε και τον Johnson αλλά δεν είδα ιδιαίτερη επιτυχία. Ολοι οι υπόλοιποι ήταν μπαλαντέρ.

Ο RG έδωσε έμφαση στα χαμηλά σχήματα (είδαμε 5δες με Johnson και Τόμας στο 4, πεντάδες με Wiley και Bentil), κυρίως για να ανοίξει το ρυθμό. Το πρόβλημα είναι πως αυτά τα σχήματα έχουν αδυναμίες στα rebound, οι οποίες ειδικά απέναντι στους Εβραίους ήταν …θανατηφόρες. Στο σετ παιχνίδι είδα τον Thomas και τον Bentil να ποστάρουν (περισσότερο με Fener, λιγότερο με Maccabi), είδα τρίποντα πίσω από screen, τον Rice να εκτελεί μετά το pick and roll σε 1ο χρόνο και τον Παπαγιάννη να ποστάρει. Δύο από αυτούς τους τρόπους να δουλέψουν, θα είναι αρκετοί να σε κουβαλήσουν για τα δεκάλεπτα που ο αντίπαλος θα σε κλειδώσει σε χαμηλό ρυθμό αλλά δεν είναι αρκετά για να αντέξεις 4 δεκάλεπτα σετ παιχνίδι.

H ομάδα θέλει δουλειά, κυρίως στην ομαδική λειτουργία. Πρέπει να μπει με το μαχαίρι στα δόντια γιατι κατηγορηματικά δεν έχει περισσότερο ταλέντο από ομάδες όπως Efes, Milan, Maccabi (για CSKA-Fener-Barca-Real δεν ασχολούμαι καν).Αυτό σημαίνει πως ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ. Θα μπορέσει να το κάνει;

Παράλληλα, καλό θα είναι και εμείς να μην ανεβάσουμε τον πήχη των προσδοκιών για φέτος. Θα είναι άθλος αν μπούμε 8δα ενώ θα έρθουν πολλές και σκληρές ήττες (όπως πέρσυ) από απλά καλύτερες ομάδες. Ειδικά στην αρχή που οι ομάδες πάνε κυρίως με το ταλέντο τους, θα φαινόμαστε αρκετά αδύναμοι (χώρια που παραδοσιακά οι ομάδες του RG φορμαρίζονται μετά το νέο έτος).

Από τις υπόλοιπες ομάδες, η Μακάμπι δείχνει πιο σκληρή σε σχέση με πέρσυ και περισσότερο ταλαντούχα, έχοντας καλούς ψηλούς για pick and roll και αξιόλογους σουτέρ από την περιφέρεια. Της λείπει όμως το κάθετο παιχνίδι ενώ οι περιφερειακοί της δεν δείχνουν παιδιά που θα …διατηρήσουν το μυαλό τους σε δύσκολες καταστάσεις. Μου θυμίζει το gayro της διετιίας 2016-2018 σα στιλ (2016-2017 στους ψηλούς, 2017-2018 στην περιφέρεια).

Η Μιλαν δείχνει να θυμίζει την παλιά CSKA του Μεσίνα-καμία σχέση με πέρσυ. Σκληρή και εγκεφαλική, παίζει άμυνα, πάει σε αργό κοντρολλαρισμένο ρυθμό, στηρίζεται κυρίαρχα στον προπονητή της που μέσω ενός εξαίρετου άσσου (Sergio) ελέγχει τον αγώνα. Ο Bilingha φάνηκε απίστευτα θηριώδης (Δεν μπορούσε να το σπρώξει ο Black και αυτό λέει πολλά) ενώ θα σκοράρει κυρίως με τους ψηλούς της και με ελεύθερα τρίποντα. Και από αυτήν λείπει το κάθετο παιχνίδι, ο Mack μπορεί να είναι ψηλότερος του James και πιο κοντρολλαρισμένος αλλά επιθετικά είναι αρκετά βήματα πιο πίσω.

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα οι δύο προηγούμενες ομάδες να μπουν στην 8δα. Το ερώτημα είναι ποιον θα αφήσουν απέξω…

ΥΓ1. Η οργή του DPG για τη θ13 είναι αναμενόμενη, πολλάκις εδώ μέσα έχουμε αναλύσει τις σχέσεις του με τους οργανωμένους. Τελευταία, η θ13 δείχνει σε εντελώς σάπια κατάσταση. Η θ13 Βου Που έβγαλε ανακοίνωση που τα έχωσε στον Κεντρικό για τη διοργάνωση αποχής στον αγώνα ποδοσφαίρου ενώ στο μπάσκετ είχε παρουσία αντιδιαμετρικά που κάθεται συνήθως (όπου δώσανε το παρών και άλλοι από άλλους συνδέσμους πχ από Πάτρα, λογικά κατά συνείδηση). Οι δε κατηγορίες της θ13 ΒΠ περι χρηματισμου διαφορων, τουλαχιστον σε αυτο το blog, δεν πρεπει να εκπλήσουν κάνεναν, τα λέγαμε μόνοι μας όταν άλλοι αποθεώνανε τον…πύρινο λαό της 13. Δεν είναι όλοι οι συνδεσμίτες έτσι και υπάρχουν παιδιά που αγαπάνε το σύλλογο εντελώς αλτρουιστικά αλλά όπως έχει καταντήσει η 13, αναρωτιέσαι αν πραγματικά συνεισφέρει σε κάτι στο σύλλογο.

ΥΓ2. Και μιας και μιλάμε για τη 13, σκηνικό από προχθές: ‘Ερχονται οι οργανωμένοι στη θύρα που κάθομαι (έχω εισιτήριο εκεί, είναι η θέση μου, πλήρωσα για αυτή την περιοχή). Στην 1η σειρά είναι 6 παιδιά από τις ακαδημίες του ΠΑΟ. Αρχίζουν το σόου οι οργανωμένοι, τους βλέπουν τα 14χρονα (ρώτησα ηλικία), βγάζουν βίντεο και χαίρονται. Ξαφνικά σκάει ένας μικρός (25 ετών το πολύ), πάει σε ένα μικρό που τραβάει βίντεο και λέει με ύφος σατράπη “Τα βίντεο που τράβηξες, σβήστα όλα τωρα”. Το μικρό ψαρώνει, του λέω του κρετίνου “ντξει ρε μεγάλε, ηρέμησε, 14 χρονών είναι, θα το κάνει”. Τα σβήνει το μικρό (λίγο πανικοβλημένο) και ο άλλος φεύγει, μουρμουρίζοντας διάφορα (το 25χρονο τώρα, έτσι; ). Του λέω “ρε φιλε, πες και ένα ευχαριστώ, δεν ηταν υποχρεωμένος να σου κάνει τη χάρη” και το τσογλάνι αρχίζει τα “ντε γαμσου ρε μλκα” κοκ. Ειλικρινά, αν εκείνη την ώρα πήγαινε να τραμπουκίσει το 14χρονο, τον είχα πάρει καροτσάκι το μαλακισμένο μέχρι τον τοίχο και στα @@ μου αν πίσω ηταν μερικές χιλιάδες. ΤΟ ΝΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΖΕΙΣ 14ΧΡΟΝΑ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΣΕ ΒΓΑΛΑΝΕ ΒΙΝΤΕΟ (ΡΕ ΦΙΛΕ ΓΗΠΕΔΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ), ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΤΥΛΑ. Αν θες για δικους σου λόγους να μη φαίνεσαι στα βίντεο, πας και ΖΗΤΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΜΕΝ, ΠΙΕΣΤΙΚΑ ΔΕ ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Θα το καταλάβει ο άλλος, θα τα σβήσει αν τον πιέσεις (πάντα ευγενικά). ΑΝ ΠΑΛΙ ΕΧΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΘΗΝΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΖΟΝΤΑΣ 14ΧΡΟΝΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΝΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΟΥ.