Προδωμένος από μια καταστροφική δεύτερη περίοδο όπου κατάφερε όχι μόνο να χάσει την διαφορά των 9 πόντων αλλά να βρεθεί και με 6 πόντους πίσω στο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα στην Μαδρίτη από την Ρεάλ.
Η “αδιαφορία” του Παναθηναϊκού ήταν εμφανής στους παίχτες. Ακόμα πιο εμφανής όμως ήταν στον πάγκο όπου ο Ομπράντοβιτς κυριολεκτικά κοιμόταν κατά τη δεύτερη και καθοριστική περίοδο με αποτέλεσμα να αφήσει το παιχνίδι να του φύγει οριστικά. Ήταν εκείνη η περίοδος που η Ρεάλ με 20-0 (!!) σερί εκμεταλλεύτηκε την “ασυλία” που της έδωσαν οι διαιτητές στα μαρκαρίματα κυρίως στο ζωγραφιστό, τα πολλά λάθη του Παναθηναϊκού και την επιθετική παραγωγή του Λαβρίνοβιτς με αυτά τα εκνευριστικά σουτάκια από μέση απόσταση. Έτσι έβαλε ουσιαστικά τα θεμέλια της νίκης της.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το σημερινό ματς απέναντι σε μια εξαιρετικά ποιοτική ομάδα με πολλές μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες στο παρκέ και στον πάγκο της ήταν ένας καλός καθρέφτης για κάποιους παίχτες, αυτούς που δεν είχαν μέχρι τώρα την δυνατότητα να παίξουν σε τέτοιο επίπεδο. Αν κάνουμε μια σύντομη κριτική σε κάθε έναν από τους παίχτες του Παναθηναϊκού ξεχωριστά μπορούμε να πούμε τα εξής:
Νίκολας: Προσπάθησε να βάλει τον Παναθηναϊκό στο παιχνίδι με την εκτελεστική του δεινότητα αλλά κάποια στιγμή απλά έπαψε να τα βάζει και κάπου εκεί τελείωσαν και οι ελπίδες του Παναθηναϊκού.
Σπανούλης: Ξεκίνησε καλά αλλά η συνέχεια ήταν τραγική. Πολλά λάθη, κακές επιλογές, δυστοκία γενικά έμοιαζε “μαγκωμένος” απέναντι στην μεγάλη πίεση της περιφέρειας της Ρεάλ.
Διαμαντίδης: Λίγα πράγματα σήμερα, δεν έμοιαζε να έχει το κίνητρο που χρειάζεται. Δεινοπάθησε κι αυτός ορισμένες φορές από τα γρήγορα πόδια των Γιούλ (κυρίως) και Καουκένας που έμοιαζαν να τον αποπροσανατολίζουν.
Πέκοβιτς: Για ένα ακόιμα παιχνίδι ήταν η εγγύηση κάτω από το καλάθι στην επίθεση αλλά στην άμυνα τον σημάδεψε ο Μεσίνα με τον Λαβρίνοβιτς να τον τραβάει έξω από την ρακέτα και να δημιουργεί διαδρόμους για τους περιφερειακούς. Με τον Μπατίστ υγιή δεν θα είχε τέτοια επιλογή ο Ιταλός.
Σερμαντίνι: Παιχνίδι με παιχνίδι μοιάζει να βελτιώνεται. Μας αρέσει που έχει ένστικτο στο παιχνίδι του, που μπορεί και χαμηλώνει το σώμα του στην άμυνα πολύ και μπαρκάρει και στην περιφέρεια αν χρειαστεί και που αρχίζει να μαθαίνει να κινείται σωστά μέσα στην ρακέτα τόσο χωρίς την μπάλα όσο και με αυτήν.
Καλάθης: Αν δεν φτιάξει το σουτ του άμεσα δεν προκειται να καταφέρει πολλά στην ευρώπη. Ακόμα κι ο Διαμαντίδης που είναι κλάσεις ανώτερος αναγκάστηκε να μάθει να σουτάρει. Θα αναγκαστεί και ο Καλάθης.
Τέπιτς: Συνεχίζει να είναι …αθόρυβος, συνεχίζει και να μην ξυρίζεται. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι πιο εκνευριστικό. Σίγουρα έχει potentials όμως και σίγουρα χρειάζεται ένα ξυραφάκι.
Φώτσης: Αδιάφορος. Ώρες ώρες έδειχνε νε μην έχει και ιδιαίτερη διάθεση σε άμυνα και επίθεση. Είναι ο παίχτης όμως που όταν θα έρθει η ώρα θα είναι όπως πρέπει…
Περπέρογλου: Απλά δεν υπήρχε. Πολλά λάθη στην επίθεση, κακές τοποθετήσεις στην άμυνα, γενικά σε κακή μέρα
Γκόλεματς: Λίγα πράγματα αλλά για το διάστημα που βρίσκεται στην ομάδα και μάλιστα σε μια τόσο απαιτητική ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός η απόδοσή και ο βαθμός ενσωμάτωσης του είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτος.
Εν κατακλείδει, το σημερινό παιχνίδι ήταν το πρώτο πραγματικά δυνατό τεστ για τον Παναθηναϊκό και έδειξε ανέτοιμος. Ευτυχώς, διαφορετικά θα ήταν πολύ ανησυχητικό. Πάντως σήμερα φάνηκε η σημασία της απουσίας του Μπατίστ που θα μπορούσε να παίξει καλύτερα επάνω στον Λαβρίνοβιτς και να δώσει μεγαλύτερες δυνατότητα για πίεση στην περιφέρεια, εκεί που η Ρεάλ κατά διαστήματα “σκότωνε” από τα 6.25. Επίσης φάνηκε και η απουσία του Σάρας που όταν η Ρεάλ ξεκίνησε το σερί θα μπορούσε να πάρει κάποιες φάσεις επάνω του, να βάλει δύο τρίποντα, να γκρινιάξει λιγάκι στους διαιτητές, να πάρει μια τεχνική ποινη, να κάνει το γήπεδο να αφρίζει, γενικά να δημιουργήσει ένα “δημιουργικό” αναβρασμό…
ΥΓ. 3 τρίποντα από τον Πριχιόνι; Ήμαρτον!