..και όχι ομάδα που πάει για κάνει “διπλό” σε αγώνα τελικού play-off ήταν ο αποψινός Παναθηναϊκός.. Η ανέλπιστα εύκολη ήττα από τον Ολυμπιακό με 71-55(!!) ήρθε απόλυτα φυσιολογικά βάσει της εικόνας του αγώνα.. Τέτοια ήττα στο ΣΕΦ με “κάτω τα χέρια” πρέπει να έχουμε να κάνουμε από το 2002 και τον αγώνα για το top16 της Ευρωλίγκας.. Αυτό που προβληματίζει έντονα είναι ότι δεν δείξαμε σε κανένα σημείο του αγωνα ότι μπορούμε να επανέλθουμε, σε αντίθεση με το 1ο ματς όπου ο Ολυμπιακός κάλυψε δυο φορές διαφορά 10 πόντων.. Δυστυχώς, ο φετινός Παναθηναϊκός δείχνει μέχρι τώρα ότι δεν μπορεί να γυρίσει τέτοια παιχνίδια. Δεν μπορεί να “στραγγαλίσει” τον αντίπαλο με την άμυνά του.. Η αντίδραση απέναντι στη ζώνη του Ολυμπιακού ήταν παιδική, το παιχνίδι μας απελπιστικά αργό και τελείως προβλέψιμο, ενώ η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους και Ουίνστον αποδείχθηκε καταστροφική στο 1ο δεκάλεπτο. Όλοι οι Έλληνες παίκτες και δυστυχώς ο Μπατίστ (βαρόμετρο της ομάδας) ήταν σε άλλο γήπεδο. Επίσης, δεν είδαμε καθόλου “ανακάτεμα της τράπουλας”.. Σαν να μην έγινε ιδιαίτερη προετοιμασία για το παιχνίδι.. Ο Γιασικεβίτσιους ήταν ο μόνος που έδειξε ότι πίστευε σε κάτι καλό, χωρίς να σημαίνει ότι ξεπέρασε τη μετριότητα, απλά οι υπόλοιποι ήταν χειρότεροι. Καλό θα είναι να σοβαρευτούμε γρήγορα, διότι έχουμε βαρεθεί ν’ακούμε ότι “θα δούμε τα λάθη μας στο βίντεο, ώστε να βελτιωθούμε στη συνέχεια”. Είναι καιρός για έργα και όχι για λόγια.. Στο χέρι μας είναι, αρκεί οι παίκτες μας και ο προπονητής να σκεφτούνε ποιούς πάνε να κάνουν ήρωες..