Βλέποντας σχεδόν όλες τις ομάδες του τουρνουά επιβεβαιώνω όλο και περισσότερο αυτό που πίστευα πριν την έναρξη των αγώνων, δηλαδή ότι θα αποτελέσει έκπληξη πρώτου μεγέθους αν δεν προκριθούμε στους Ολυμπιακούς αγώνες. Δεν αναφέρομαι μόνο στον αγώνα με την Νέα Ζηλανδία, αφού οι “Tall Blacks” θα είναι τελικά οι αντίπαλοί μας στο χιαστί παιχνίδι του Προλυμπιακού τουρνουά.. Εαν με το καλό κερδίσουμε τους “Μαορί”, θ’αντιμετωπίσουμε τον νικητή του αγώνα Σλοβενία-Πουέρτο Ρίκο.. Η πλήρης Σλοβενία μάλλον θα μας δυσκόλευε αρκετά (ενώ το ίδιο πιθανόν να συνέβαινε και με τις πλήρεις Βραζιλία και Κροατία), αλλά επειδή εν τέλει σημασία έχουν αυτοί που παίζουν, με βάση τα υπάρχουσα ρόστερ των αντιπάλων, μονάχα αν αυτοκτονήσουμε θα μείνουμε εκτός Ολυμπιάδας..
P.S.1 Ειλικρινά με παρεξένεψε πολύ αυτό που έγραψε σήμερα ο Παπαδογιάννης για τους Νεοζηλανδούς: “το υλικό τους δεν είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο που πέτυχε θαύματα (όπως την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002) στις αρχές της δεκαετίας”. Ε, όχι και δεν είναι πολύ διαφορετικό.. Δεν υπάρχει ούτε ο Σον Μαρκς, ούτε ο Φιλ Τζόουνς, ούτε ο Μαρκ Ντίκελ, ούτε ο Εντ Μπουκ. Για την ακρίβεια νομίζω ότι μόνο ο Περο Κάμερον και ο Κερκ Πένι είναι οι συνδετικοί κρίκοι του 2002 με το 2008.. Anyway..
P.S.2 Έχει αρκετή πλάκα η ερμηνεία του χορού “Χάκα”..