Ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού για τον χρυσό νεαρό;
Τα κατάφερε τελικά η Εθνική Νέων και κατέκτησε το χρυσό στην Ρόδο. Μπράβο στους παίχτες και το τεχνικό team (και ειδικά στον Τζώρτζη Δικαιουλάκο που δικαιολογεί με το παραπάνω την παρουσία του στο Hall of Fame 🙂 ). Τώρα πλέον, μετά και τον τελικό, μπορώ να πω ότι τα παιχνίδια της Εθνικής στο τουρνουά ήταν από αυτά που απολαμβάνεις το μπάσκετ. Ναι, αυτή η Εθνική μας άρεσε. Ελκυστικό μπάσκετ, γρήγορο, δομημένο, απλό, πατώντας επάνω στα βασικά χωρίς (ιδιαίτερες) αγωνιστικές φανφάρες και με τις λίγες που υπήρξαν να δικαιολογούνται από τον παρορμητισμό και τον ενθουσιασμό των νεαρών παιχτών. Με όπλο την επίθεση όταν το ματς πήγαινε καλά και την άμυνα όταν μπλοκάραμε, με ιδιαίτερο πάθος αλλά πάνω απ’όλα με ομαδικότητα και πνεύμα νικητή. Στοιχεία που υπήρχαν και στους παίχτες της Εθνικής Ανδρών σε όλες τις επιτυχίες της και που φαίνεται ότι έχουν περάσει σαν πρότυπο και στην επόμενη γενιά του ελληνικού μπάσκετ.
Για το παιχνίδι αλλά και το τουρνουά γενικότερα ήδη έχουν αρχίσει να γράφονται πολλά και τις επόμενες μέρες θα γραφτούν ακόμα περισσότερα. Και στο επίκεντρο θα είναι φυσικά οι παίχτες και το ενδιαφέρον που θα εκδηλώνουν για αυτούν διάφορες ομάδες.Ήδη πάντως ο Ασπρούλιας μέσω του Superbasket αφήνει να αιωρείται ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού για τον MVP της διοργάνωσης, τον Κώστα Παπανικολάου. Για το αν είναι καλός και φερελπις ο Παπανικολάου νομίζω ούτε λόγος άλλωστε δεν βγήκε τυχαία καλύτερος νέος παίχτης της περσινής σεζόν στην Α1 (και με τέτοιο επώνυμο φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ήταν 🙂 ). Το θέμα είναι αν χρειάζεται ο Παναθηναϊκός τον Παπανικολάου και κυρίως αν ο Παπανικολάου χρειάζεται τον Παναθηναϊκό. Προσωπική γνώμη ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και ειδικά από την στιγμή που παίζει σε ομάδα όπως ο Άρης που μπορεί να του δώσει αρκετά λεπτά συμμετοχής σε πολύ υψηλό επίπεδο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαντακωθεί μέσα στον Γαλαξία του πράσινου ρόστερ. Το ιδανικό σενάριο αν όντως υπάρχει ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό θα ήταν να αγοραστούν τα δικαιώματά του και να μείνει στον Άρη…
ΥΓ. Είναι πολύ σημανιτκό το να γίνονται τουρνουά αυτών των κατηγοριών στην Ελλάδα. Η έδρα παίζει πάντα ρόλο και σε αυτές τις ηλικίες που διαμορφώνονται προσωπικότητες (αγωνιστικά πάντα) είναι ιδιαίτερης σημασίας να υπάρχουν επιτυχίες.
ΥΓ2. Λίγο πριν το τέλος του τελικού ο Μπόγρης βάζει το τελευταίο του καλάθι και πανηγυρίζοντας πηγαίνει προς τον πάγκο δείχνοντας ιδιαίτερα επίμονα τα “μπαλάκια” του με τα δύο χέρια. Κανά τέταρτο αργότερα ένα πλάνο τον δείχνει με το κινητό στο αυτί ιδιαίτερα προσηλωμένο σε αυτό που άκουγε από την άλλη άκρη της γραμμής. Ελπίζουμε να ήταν ο Ιτούδης που θα του έλεγε ότι την επόμενη φορά που θα αντιδράσει έτσι, ειδικά σε Εθνικό δίκτυο, θα γυρίσει πίσω στον Ιλυσιακό. Πλέον είναι παίχτης του Παναθηναϊκού και πρέπει να συνηθίσει να συμπεριφέρεται ανάλογα…
ΥΓ3. Από τις λίγες φορές που οι παρεμβάσεις του Χατζηγεωργίου ήταν πετυχημένες. Ίσως του ταιριάζει καλύτερα ο ρόλος του σχολιαστή/ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου από αυτόν του πρώτου σχολιαστή. Αν δεν μας είχε ζαλίσει μετους Γάλλους που “δεν ξέρουν να παίξουν με τον χρόνο”… Εντάξει, δεν ξέρουν! Έχεις δίκιο! ΟΚ?
ΥΓ4. Προς κο Ιωάννου: Και τα τρίποντα στο παιχνίδι είναι! Σαν το δίποντο απλά μετράει ένας πόντος παραπάνω. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις έτσι κάθε φορά που η μπάλα βρίσκει διχτάκι… Τα νεύρα μας! Μαρακανά το έκανες το Βενετόκλειο… Τρίποντοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο! Γκολ! Γκολ! Γκολ! Γκολ! Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ! Γ@%$ την σχολή Βερνίκου…