Όπως είπε και ο Θανάσης: “νομοτελειακά κάποια στιγμή θα συνέβαινε..” Το δυσάρεστο είναι ότι καθώς βλέπαμε το παιχνίδι μαζί με τον scire παρατηρούσαμε για μια ακόμη φορά ακριβώς τα ίδια συμπτώματα.. Ήταν σαν να έχεις κάποιον ασθενή στην εντατική και να περιμένεις να συμβεί το “μοιραίο”, παρ’ότι από μέσα να λες “ίσως κάτι να γίνει εν τέλει”..
Το τελευταίο τρίμηνο που επέστρεψα στην Αθήνα πολλές φορές ήθελα να γράψω μετά από στραβά αποτελέσματα (αρχής γενομένης από την βαριά ήττα από τη Ρεάλ στο ΟΑΚΑ), αλλά το ανέβαλλα ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θ’ανακάμψουμε.. Το κωμικοτραγικό είναι ότι αν έγραφα π.χ. μετά από την ήττα από την Παρτιζάν, το Μαρούσι κλπ. δεν θα έγραφα και πολύ διαφορετικά πράγματα.. Με λίγα λόγια:
Για άλλη μια φορά δεν καταφέραμε να βγάλουμε ελεύθερα σουτ και όσες φορές εν τέλει το καταφέραμε, αυτό εκφράστηκε με λάθος παίκτη (βλ. Χέισλιπ). Ο Νίκολας δε, τείνει να ξεπεράσει σε καουμποϊλίκια και αυτοσχεδιασμούς ακόμα και τον Σπανούλη (ασχολιάστη η σημερινή εμφάνιση του Λαρισαίου). Μάλλον δεν προβλέπεται σύστημα για τον Ντρου..
Για ένα ακόμα ματς από τη στιγμή που μείναμε σταθερά πίσω στο σκορ (βλ. μέσα 3ου δεκαλέπτου) αρχίσαμε να επιδιδόμαστε σε πανικόβλητες ενέργειες. Υπήρχαν στιγμές που ο Ολυμπιακός μας ξαναέβαζε μέσα στο ματς και εμείς επιστρέφαμε τα δώρα..
Επίσης, δείχνει να λείπει το καθαρό μυαλό και ο σωστός σχεδιασμός των επιθέσεων όταν φτάνουμε στο τέλος. Η φάση με το drive του Διαμαντίδη στο τέλος μου θύμισε αρκετά την φάση με το αντίστοιχο drive του Νίκολας στο τέλος του αγώνα με το Μαρούσι στο ΟΑΚΑ. Ένα στοιχείο που χαρακτήριζε τον Παναθηναϊκό ήταν η ψυχραιμία στα τελευταία λεπτά και όχι η τρικυμία..
Το ρόστερ δυστυχώς είναι συρρικνωμένο.. Κοιτάζεις τον πάγκο και βλέπεις παίκτες που δεν σου εμπνέουν καμμία εμπιστοσύνη και που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να προσφέρουν επί της ουσίας σε δύσκολα παιχνίδια (βλ. Τέπιτς, Καλάθης). Αδυναμία αξιοποίησης τους από το τεχνικό τιμ ή αδυναμία του τεχνικού τιμ να βρεί το καλοκαίρι τους παίκτες που ταιριάζουν στην ομαδα;
Το μοναδικό πράγμα που λειτούργησε σήμερα ήταν η άμυνα μας. Όσο για τα ριμπάουντ, αυτά αποτελουσαν “αχίλλειο πτέρνα” στις καλές μας ημέρες, δύσκολα θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση σε μια τέτοια βραδιά..
Η φετινή χρονιά θυμίζει αρκετά την προπέρσινη.. Εφησυχασμός μετά από το triple crown και υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε χειρότερο επίπεδο απ’ότι πέρισυ, ενώ οι ανταγωνιστές μας ενισχύονται.. Τουλάχιστον τότε είχαμε πάρει το κύπελλο..
P.S.1 Ο τρόπος που χάσαμε σήμερα θύμισε τον τρόπο που συνηθίζαμε να κερδίζουμε.. Έλεγχος του ρυθμού και ξέσπασμα στο 3ο δεκάλεπτο..
P.S.2 Το γεγονός ότι με τέτοια άθλια εμφάνιση πήγαμε να “κλέψουμε” το ματς δείχνει με τον πιο εμφατικό τρόπο από ποιά ομάδα χάσαμε σήμερα.. Ας το έχουν υπόψην τους οι παίκτες μας και ο προπονητής μας για τη συνέχεια..