Στο χωριό μου λένε ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και μπορεί τις τελευταίες εβδομάδες ο καπνός που απασχολούσε περισσότερο τα media να ήταν ο λευκός ή μαύρος από την καπνοδόχο της Καπέλα Σιξτίνα ή ο καπνός που αναδύεται από τις «φλεγόμενες» κυπριακές τράπεζες αλλά υπάρχει κι ένας άλλος καπνός που πολύ κόσμο πλέον τον …ντουμάνιασε την τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκας.
Εδώ και αρκετούς μήνες και συγκεκριμένα από την περσινό τελικό της Ευρωλίγκας έχουν φουντώσει τα σενάρια περί «στημένων αγώνων» στην μεγάλη ευρωπαϊκή διασυλλογική οργάνωση. [απαραίτητη παρένθεση: μην παρεξηγηθώ δεν είναι πρόθεσή μου να υπονοήσω το παραμικρό για τον άθλο του Ολυμπιακού]. Για να το διευκρινίσω, μιλώντας για «στημένους αγώνες» δεν αναφέρομαι φυσικά στους «πιασμένους» διαιτητές, αυτό είναι μια πραγματικότητα με την οποία έχουμε μάθει να ζούμε όλα αυτά τα χρόνια και την έχουμε αποδεχτεί σχεδόν σαν μέρος του παιχνιδιού. Πλέον όμως υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που συνηγορούν στο ότι πιθανών το πράγμα να αρχίζει να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και να εμπλέκονται και οι ίδιοι οι παίχτες στο παιχνίδι.
Τα πρώτα ερωτηματικά δημιουργήθηκαν από την ανακοίνωση της αποχώρησης του Σισκάουσκας στο τέλος της περσινής σαιζόν. Για έναν παίχτη που στεκόταν ΑΝΕΤΑ στο υψηλότερο επίπεδο, ήταν σε καλή ηλικία ακόμα και αποτελούσε ένα από τα καλύτερα τριάρια της Ευρώπης η αποχώρησή του ήταν δύσκολο να εξηγηθεί. Τότε ακούστηκαν τα πρώτα λόγια για το κατά πόσο θα μπορούσε να συνδέεται αυτή η εξέλιξη με τις δύο χαμένες βολές στον τελικό. Οι περισσότεροι (όπως και εγώ) το θεωρήσαμε μάλλον υπερβολή. Η επόμενη «τρανταχτή» ένδειξη ήταν το εκκωφαντικό διπλό της Μάλαγα στην Μόσχα. Βεβαίως όλοι θυμόμαστε την μέρα στην οποία βρέθηκαν οι σουτέρ των Ισπανών αλλά παρ’όλα αυτά δεν παύει να είναι μια τεράστια έκπληξη. Έτσι όλοι γίναμε λίγο πιο καχύποπτοι. Και όντας καχύποπτοι φτάσαμε στα χτεσινά…
Βεβαίως εκπλήξεις στο μπάσκετ (όπως και σε όλα τα αθλήματα) γίνονται. Δεν είναι κάτι τρομερό, ούτε ένα ή δύο ή τρία ή περισσότερα μη φυσιολογικά αποτελέσματα μπορούν να αποδείξουν κάτι. Και ο Παναθηναϊκός έχει χάσει από το Μαρούσι στην Ευρωλίγκα και από την Παρτιζάν. Όμως ορισμένες φορές ο τρόπος που συμβαίνουν κάποια πράγματα προβληματίζει. Αναφέρομαι στο χτεσινό παιχνίδι της Σιένα με την Μπεσικτάς. Δεν ξέρω πόσοι το είδατε αλλά εγώ που το είδα οφείλω να πω ότι πρώτη φορά νιώθω με τέτοια βεβαιότητα σε αγώνα μπάσκετ ότι το αποτέλεσμα «φτιάχτηκε». Η Σιένα όλο το παιχνίδι έπαιζε με τρόπο που έμοιαζε να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να κρατήσει τους Τούρκους στο παιχνίδι. Οι Τούρκοι (οι οποίοι είναι πραγματικά κάκιστη ομάδα) έστω και αγκομαχώντας εκμεταλλεύονταν τα δώρα των Ιταλών και έμεναν κοντά, ενίοτε και μπροστά. Και φτάνουμε στο τελευταίο λεπτό όπου η Σιένα περνάει μπροστά, οι Τούρκοι χάνουν την επίθεση και κάνουν φάουλ στον Μπόμπι Μπράουν που είναι ένας από τους πιο εύστοχους παίχτες της διοργάνωσης με 90% ποσοστό ευστοχίας. Εκείνος σουτάρει δύο βολές που ούτε ο Γιαβτόκας ή ο Σοφοκλής στα χειρότερά του δεν θα σούταραν. Πάνε και οι δύο «σχεδόν έρμπολ». Οι Τούρκοι παίρνουν το ριμπάουντ και κάνουν μια παρέλαση μέχρι το καλάθι για ένα λέι απ που ακόμα και στο δεύτερο λεπτό του αγώνα να γινόταν (πόσο μάλλον στο τελευταίο) θα ήταν λόγος για πολλά καντήλια από τον προπονητή. Παρ’όλα αυτά ο Μπιάνκι δεν αντιδρά καθόλου, η Σιένα χάνει και την επόμενη επίθεση και οι Τούρκοι στο ένα δευτερόλεπτο κάνουν άλλη μια παρέλαση για ένα ακόμα λέι απ αφού ο Μπιάνκι έχει επιλέξει επάνω στον Τούρκο κοντό να πάει ο Σανικίτζε τον οποίο είχε περάσει στο παιχνίδι λίγο νωρίτερα.
Πλέον μετά και από τα χτεσινά αποτελέσματα ο καπνός είναι ορατός και σε αντίθεση με αυτόν της Καπέλα Σιξτίνα είναι μαύρος. Κατάμαυρος. Πιθανότατα σε αρκετές περιπτώσεις να πρόκειται για θεωρίες συνομωσίας ή για ατυχείς «αναλύσεις» τυχαίων γεγονότων όμως επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση κι επειδή η Ευρωλίγκα και οι διοικούντες της δεν είναι και Άγιοι Φραγκίσκοι μοιραία τα βλέμματα έχουν εστιάσει επάνω στα «καυτά» παιχνίδια των δύο τελευταίων αγωνιστικών που θα κρίνουν την κατάταξη και κατ’επέκταση τα φαβορί για το Final Four του Λονδίνου. Για να δούμε τι «εκπλήξεις» μας ετοιμάζει ο Μπερναμπέου…
ΥΓ. Για την νίκη στην Μαδρίτη δεν υπάρχει πλέον κάτι καινούργιο να ειπωθεί. Υπό άλλες συνθήκες ένα τέτοιο διπλό θα έπρεπε να μας δίνει ένα σαφές πλεονέκτημα για κάτι καλύτερο από το να μας εδραιώνει απλά στην 4η θέση, αλλά τι να κάνουμε. Σημασία έχει ότι η ομάδα δείχνει ότι έχει τα καρύδια να μπει στο γήπεδο και να χτυπήσει εκτός έδρας ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης και ίσως (ίσως λέμε!) αυτό να βοηθήσει στην Βαρκελώνη.
Από κει και πέρα θέλει πολύ μεγάλη προσοχή το παιχνίδι στην Γερμανία γιατί η Μπρόζε είναι η μόνη ομάδα χωρίς νίκη και μάλλον η τελευταία της ευκαιρία. Αν ο Παναθηναϊκός είναι σοβαρός δεν έχει να ανησυχεί αλλά αν εφησυχάσουμε μπορεί να γίνει η ζημιά και σίγουρα το τελευταίο που χρειάζεται η ομάδα είναι να βρεθεί στην άβολη θέση να πρέπει να πάρει επιτακτική νίκη επί της ΤΣΣΚΑ τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί.
Αντίθετα την νίκη την τελευταία αγωνιστική θα ήθελα πάρα πολύ να την πάρουμε για να ρίξουμε την ΤΣΣΚΑ στην τρίτη θέση και απέναντι στον Ολυμπιακό που κατά τα φαινόμενα θα τερματίσει δεύτερος στον όμιλό του. Αν θέλει και ο παπα-Τζόρντι βεβαίως…