Τα εύκολα δύσκολα..

..έκανε για άλλη μια φορά φέτος ο Παναθηναϊκός και επικράτησε του Ολυμπιακού στον 1ο τελικό των play-off με 83-79.. Άνθρωπος κλειδί ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με τους 22 πόντους του, αλλά κυρίως με το τρίποντο που πέτυχε 33 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και ενώ βρισκόμασταν ένα πόντο μπροστά καθώς και με τις δυο τάπες(!!) σε Τεοντόσιτς και Μπλάκνεϊ στα τελευταία λεπτά. Πάντως, το ξεκίνημα ήταν ιδανικό, καθώς προηγηθήκαμε γρήγορα με διψήφια διαφορά βγάζοντας τρομερή ενέργεια στην άμυνα. Στο 2ο δεκάλεπτο όμως τα πράγματα άλλαξαν και η ζώνη του Ολυμπιακού μας βραχυκύκλωσε εντελώς, αφού αναλωθήκαμε σε επιπόλαια σουτ από την περιφέρεια, χωρίς ίχνος inside game, την ώρα που η αντιμετώπιση του Σχορτσιανίτη (συμπεριλαμβανομένης και της ειδικής μεταχείρισης που απολαμβάνει) αποδείχθηκε δυσεπίλυτο πρόβλημα. Στο 3ο δεκάλεπτο αποκτήσαμε πάλι διαφορά 10 πόντων, η οποία όμως εξανεμίστηκε εν ριπή οφθαλμού. Μάλιστα, μισό λεπτό πριν τη λήξη της 3ης περιόδου, ο Ολυμπιακός πέρασε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ επί ημερών Γιαννάκη.. Στο 4ο δεκάλεπτο εκμεταλλευτήκαμε την εμπειρία μας, παρ’ότι αρκετές επιλογές μας ήταν εντελώς λανθασμένες και εμφανίσαμε τάσεις αυτοκτονίας με τις χαμένες βολές. Γενικά, παρατηρήθηκε υπερβολική επιμονή στο περιφερειακό παιχνίδι, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπήρχαν εμφανή miss-match. Αυτό που προβληματίζει είναι το γεγονός ότι χάσαμε δις την διαφορά που αποκτήσαμε και ότι δεν υπήρχε επαρκές σχέδιο εξουδετέρωσης του Σχορτσιανίτη. Για τον Γιασικεβίτσιους τα είπαμε στην αρχή, ο Διαμαντίδης φορτώθηκε με τρία φάουλ και βγήκε κάπως εκτός ρυθμού, ενώ ο Σπανούλης (αν και δεν βοήθησε ιδιαίτερα στην επίθεση) έπαιξε εξαιρετική άμυνα στο 1ο ημίχρονο. Ο Μπατίστ ήταν εξαιρετικός (και μοιραία στο τέλος κουράστηκε), ο Τσαρτσαρής απέδειξε γιατί είναι υπερπολύτιμος είτε σκοράρωντας με τρίποντα, είτε απειλώντας από το ζωγραφιστό και ο Τομάσεβιτς δεν ήταν σε καμμια περίπτωση αυτός που περιμεναμε.. Ο Περπέρογλου παρότι ξεκίνησε εντυπωσιακά ξεχάστηκε για αρκετή ώρα στον πάγκο, ο Ουίνστον όποτε έπαιξε χάλασε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδας, ενώ η χρησιμοποίηση του Αλβέρτη αποδείχθηκε ατυχέστατη. Ο Χατζηβρέττας έπαιξε ελάχιστα, οι Ντικούδης, Ζίζιτς ήταν DNP και ο Μπετσίροβιτς off..

P.S. Με τον Γιαννάκη δεν αξίζει πια ν’ασχολείσαι.. Όποιος διαθέτει την στοιχειώδη κρίση, μπορεί να καταλάβει το πόσο γραφικός έχει γίνει πλέον.. Πάντως, τα μηδέν φάουλ σε μια περίοδο πρέπει να είναι παγκόσμιο ρεκόρ.. Η μόνη μου απορία είναι, τι ακριβώς πρέπει να κάνει ακόμα για να φάει το “ταυ”..