Μικροί Κύριοι, Μικρές Κυρίες,
4 αγωνιστικές της Ευρωλίγκας περάσανε φέτος και εμείς δεν βρήκαμε χρόνο για ανάρτηση. Τις απολογίες μου για αυτό.
Σε αυτές τις 4 αγωνιστικές είδαμε τον ΠΑΟ να μετρά 2 συντριβές από 2 φαβορί εκτός έδρας (Μόσχα, Βαρκελώνη) και να κερδίζει εντός έδρας τη Βαβέργη και τη Φενέρ με ένα εκπληκτικό buzzer beater του Νικόλα του Παππά. Η ομάδα, όσο την έχω δει, φαίνεται να δυσκολεύεται αρκετά να παίξει ένα μπάσκετ με περισσότερες συνεργασίες, καθώς μεταβαίνει από το μπάσκετ προσωπικής φάσης που έπαιζε πέρσυ σε ένα πλαίσιο επίθεσης και άμυνας αρκετά πιο ομαδικό.
Βλέποντας τον αγώνα της Παρασκευής με έναν φίλο, η αίσθηση που μας έδινε ο Παναθηναικός ήταν σαν να βλέπαμε έναν άνθρωπο που έχει διδαχθεί πάρα πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα και όχι απλά αδυνατεί να τα αποστηθίσει και να τα καταλάβει αλλά ορισμένες στιγμές, ξεχνά και αυτά που ήδη ήξερε. Ειδικά στην επίθεση (όπου το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο), η ομάδα έδειχνε αρκετές φορές χαμένη με τους Lekavicius και Καλάθη να μπουκάρουν και μετά να μην ξέρουν τι να κάνουν τη μπάλα αφού δεν βρίσκανε παίκτη δίπλα τους. Ενδεικτικό της εξαιρετικά προβληματικής κατάστασης επί του παρόντος είναι πως ο ΠΑΟ μετά από 4 αγώνες, είναι η χειρότερη ομάδα στην αναλογία ασσίστ/λαθών ενώ πέρσυ ήταν η καλύτερη!
Η εικόνα στην επίθεση πιστεύω θα βελτιωθεί σε βάθος χρόνου. Οι παίκτες θα μάθουν τις θέσεις τους, θα γυρίζουν περισσότερο και καλύτερα την μπάλα (είδα ορισμένα στιγμιότυπα όπου η μπάλα γύρισε ικανοποιητικά, προιδεάζοντας μας για το τι θέλει να παίξει ο Πασκουάλ), τα σουτ θα μπουν. Μεγάλο ερωτηματικό όμως, που θα δείξει και το ταβάνι του πόσο θα βελτιωθεί η ομάδα, είναι ο Marcus Denmon και εν συνεχεία, ο Kenny Gabriel.
Προσωπικά θεωρώ αυτή τη στιγμή το πρόβλημα στο 2 πολύ σημαντικότερο από το πρόβλημα στο 5. ‘Αλλωστε όταν ο Τσάβι σταμάτησε να παίζει με τον Singleton στο 4 και τον επανέφερε στο 5, η άμυνα έκλεισε και σταματήσαμε να δεχόμαστε εύκολα καλάθια από το 5. Όμως το κενό στο σκοράρισμα παραμένει: Οι Rivers και Singleton είναι ντεφορμέ (λογικό), ο Παππάς σκοράρει κυρίαρχα με drive και όταν του κλείνουν τη δίοδο προς το καλάθι, ζορίζεται. Επομένως, η ομάδα έχει ανάγκη από έναν σουτέρ στο 2 που θα ανοίξει τις άμυνες μέσα από συνεργασίες 2 παικτών (two on two) που προσπαθεί να επιβάλλει ο Τσάβι (και όοοοταν τις παίξουμε ορθά, θα πάμε και στις 3 on 3). ‘Οσο δεν ματώνουμε το διχτάκι από μακρινή και μέση απόσταση, όλα πάνε περίπατο αφού γινόμαστε προβλέψιμοι: Με εξαίρεση συγκεκριμένους παίκτες (πχ Rivers, Singleton, Lojeski) που οι αντίπαλοι παίκτες δεν τους δίνουν χώρο για να σουτάρουν, στην επίθεση απενεργοποιούμαστε όταν οι αντίπαλες άμυνες απλά κλείνουν προς τα μέσα. Οι παίκτες εκνευρισμένοι που δεν μπορούν να βρουν δίοδο προς το καλάθι, ακολουθούν το ένστικτο τους και γυρνάνε μόνοι τους στον περσινό τρόπο επίθεσης (παίρνουν επιθέσεις πάνω τους) σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που παίζανε πέρσυ. Επακόλουθο λοιπόν και δη φυσικό είναι τα λάθη και τα άστοχα σουτ.
Ο Denmon μέχρι στιγμής είναι για μένα η μεγαλύτερη απογοήτευση της ομάδας αφού με άθλια ποσοστά (28% τρίποντα, 0% δίποντα, 50% βολές) στην Ευρωλίγκα και μέτρια ποσοστά στην Α1, δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Προφανώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέο πλάισιο λειτουργίας, στο οποίο θα πρέπει να πάρει 2 σουτ και να βάλει το ένα και μετά, αφού βγει και ξαναμπεί, να πάρει άλλα 3 σουτ και να βάλει τουλάχιστον τα 2. Και εννοείται όλα αυτά δίχως να έχει αυτός τη μπάλα στα χέρια του αφού δεν θα έχει το χρόνο να ζεσταθεί σε αυτό το επίπεδο. Αντιλαμβάνομαι πως πολλές φορές η μπάλα δε γυρίζει ικανοποιητικά γιατί οι παίκτες δεν κινούνται αρκετά ώστε να πιάσουν τις σωστές θέσεις και να βγάλουν το εύκολο σουτ αλλά και άλλες φορές που πήρε την μπάλα στο σωστό χρόνο και μέρος, αστόχησε. Επίσης πρέπει να μάθει να δουλεύει και δίχως τη μπάλα στα χέρια του. Θα έχει χρόνο έως και μέσα Δεκέμβρη (;) να προσπαθήσει να βρει τον εαυτό του, ίσως μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι. Αλλιώς, το 2018 δεν θα είναι στον ΠΑΟ γιατί αν θέλαμε 2ρι που για να σκοράρει πρέπει να ζεσταθεί, υπήρχαν πολύ καλύτερες λύσεις. ΄Ηδη ακούγονται φωνές για αντικατάσταση του από τη διοίκηση αλλά δεν μπορείς να μην περιμένεις παίκτη τουλάχιστον 2-3 μήνες. Εν συνεχεία, επειδή τα λεφτά είναι μετρημένα, δεν βλέπω λόγο να ψάξουμε άμεσα για δυάρι απο το πανέρι και να μην περιμένουμε τον παίκτη που υποτίθεται διαλέξαμε σε μια περίοδο που είχαμε περισσότερα λεφτά, επιλογές και χρόνο. Πάντως, όταν γράφω πως πολλές φορές η διοίκηση έχει λιγότερη υπομονή από τους οπαδούς και τον προπονητή με αποτέλεσμα να πυροβολούμε τα πόδια μας, κάτι ξέρω…
Ο Gabriel επίσης έχει ξεκινήσει νωθρά. Για την ακρίβεια, σουτάρει με κακό ποσοστό από την περιφέρεια, αναγκάζει τον Πασκουάλ να βάζει αρκετά τον Singleton στο 4 για να βρει από εκεί αξιόπιστο περιφερειακό σουτ ενώ αδυνατεί να βρει και διαδρόμους προς το καλάθι μέσω drive. Και αν για τον Denmon υπάρχει η δικαιολογία πως δεν έχει ξαναγωνιστει σε αυτό το επίπεδο, για τον Gabriel αυτή δεν υπάρχει. Ας καθίσει λίγο περισσότερο στο ΟΑΚΑ να κάνει πχ καμιά 100ριά σουτ από το τρίποντο για κανα 15μερο.
‘Οσο η ομάδα δεν σκοράρει αποτελεσματικά στο μισό γήπεδο, τόσο πιο γρήγορα επιτίθενται οι αντίπαλοι επειδή δεν κάνουν επαναφορά και τόσο περισσότερο φαίνεται η βραδύτητα του Βουγιούκα (σκληρός αλλά ΑΡΓΟΣ) και η ανετοιμότητα του ‘Ωγκαστ στην άμυνα. Επί της ουσίας όσο δεν σκοράρουμε, χαρίζουμε 2-4 δευτερόλεπτα στον αντίπαλο για να επιτεθεί όσο ακόμα ψαχνόμαστε.
Η ομάδα οφείλει να αντιπαραβάλλει σε 1η φάση την προσωπική της σκληράδα στην άμυνα για να κρύψει το έλλειμα που έχει σε (προσωπικό) ταλέντο. ‘Οσο δεν το κάνει, θα συντρίβεται από ομάδες πολύ πιο ταλαντούχες από αυτήν. Κοινώς, πρέπει οι παίκτες να το αποφασίσουν πως στην άμυνα θα παίζουν ξύλο σε κάθε κατοχή του αντιπάλου. Δεν έχω παράπονο όταν πχ ο Ωγκαστ είναι σε λάθος θέση ή ο Βουγιούκας είναι αργός απέναντι στον γκαρντ που πάει σε διείδυση. ‘Εχω όμως παράπονο όταν στην αρχή της φάσης ο Βουγιούκας δεν κάνει ένα σκληρό φάουλ στον γκαρντ που θα τον κάνει να ξανασκεφτεί αν θα πάει σε διείσδυση ή οταν ο Ωγκαστ δεν κάνει ένα σκληρό φαουλ στο 4ρι που πάει για λέει άπ ώστε να μην είναι ένα εύκολο καλάθι ή ενα καλάθι και φάουλ αλλά αντιθέτως, 2 βολές και πονεμένα χέρια. Έτσι, η αναποτελεσματικότητα στην επίθεση, η μαλθακότητα 2 πενταριών και η συνεχιζόμενη και επαναλαμβανόμενη έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα από τους περισσότερους παίκτες (εξού και η γκρίνια του DPG για τα ξενύχτια, θεωρεί πως οι παίκτες δεν έχουν το μυαλό τους στην ομάδα), μας έχει οδηγήσει σε μέτρια αποτελέσματα.
Δεν ξέρω αν θα προσθέσουμε πεντάρι αλλά όπως βλέπω την ομάδα, δυσκολεύομαι να σκεφτώ πως θα δέσει το παζλ με άλλο ένα πεντάρι. Αυτή τη στιγμή έχεις 5 παίκτες που μπορούν να παίξουν στο 5 (Μήτογλου, Γκιστ, Σινγκλτον, Βουγιούκα, Ωγκαστ). Ο Γκιστόπουλος έχει βαρύνει ΠΑΡΑ πολύ για να παίζει μόνιμα στο 4, ο Βουγιούκας δεν μπορει να φύγει (είμαστε γελοίοι αν διώξουμε τον αρχηγό μιας ομάδας), ο Γκιστόπουλος δεν έχει νόημα να φύγει τώρα.
Για μένα έχει περισσότερο νόημα να επανέλθει μόνιμα (σχεδόν) ο Singleton στο 5 και να πάμε για 4ρι με καλό περιφερειακό σουτ και γρήγορα πόδια, που μπορεί να ανέβει στο 5. Στην τελική, ας δοκιμαστεί ο Μήτογλου στο 5, έχει το βαρύ κορμί για να ανταπεξέλθει στη θέση.
Επόμενος αγώνας με τη Βασκονία, δεν είμαι αισιόδοξος γιατί οι Βάσκοι ψάχνονται για την 1η τους νίκη και ο ΠΑΟ δεν πιστεύω πως είναι ακόμα έτοιμος να κερδίσει σε μια τόσο δύσκολη έδρα. Ειδικά μετά την αλλαγή προπονητή, όπου δεν ξέρεις τι θα σου ετοιμάσει ο Πέδρο Μαρτίνεθ. Και ο ΠΑΟ έχει δείξει να χάνει τη συγκέντρωση του όταν παίζει εκτός έδρας…
Στα εξωαγωνιστικά: Ο Νικόλας ο Παππάς διανύει ίσως….την καλύτερη περίοδο στην καρριέρα του όσον αφορά την απόδοση του. Από τότε που τον μεταμόρφωσε ο Πασκουάλ, αναγκάζοντας τον να παίζει άμυνα και να κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο, είναι άλλος παίκτης. Κερδίζοντας μέσω από αυτές το χρόνο μέσα στο παιχνίδι, βρίσκει ρυθμό και μας χαρίζει απολαυστικές στιγμές όπως η βραδιά της περασμένης Παρασκευής.
Είναι κρίμα να κάθεται να σκάει και να χαλάει τα συκώτια του για πουλημένα τομάρια (και είμαι πολύ επιεικής). Καταλαβαίνω πως ορισμένοι δημοσιογράφοι είναι προκλητικοί (το άρθρο του Ντεντόπουλου με τίτλο “η οικογένεια καλά;” ήταν εξοργιστικό), πως το gayros24 έχει λυσσάξει, πως ο Παπαδογιάννης και οι κολλητοί κύκλοι του στην ΕΟΚ έχουν αποφασίσει να χρεώσουν την προσωπική τους αποτυχία στην πρόσφατη διοργάνωση στον Παππά, αλλά δεν θα τον οδηγήσει πουθενά αυτή η φθορά με τα μισθαρνά κνώδαλα που έμπλεξε. Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που θυμήθηκαν να βγάλουν ανακοίνωση κατά του Παππά και του DPG αλλά ξεχάσανε να γράψουν έστω και μισή λέξη όταν τρώγανε ξύλο οι συνάδελφοι τους στο εξοχικό και στο τηγάνι ή όταν συνάδελφοι τους δημοσιεύανε αποκλειστικά ρεπορτάζ για γεγονότα εβδομάδας με φωτογραφίες προ 4 μηνών. Ο Παππάς δεν έχει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ να κερδίσει με το να τσακώνεται με τέτοια υποκείμενα. Είναι σαν να παλεύει στη λάσπη με τα γουρούνια και οφείλει να αντιληφθεί το συντομότερο δυνατόν πως στα γουρούνια αρέσει αυτή η κατάσταση. Καταννοώ πως κουράστηκε να στοχοποιούν τόσα έτη, με τα δύο μέτρα και σταθμά αρκετών ΑΡΔ (πχ Μπουρούσης Παπανικολάου) αλλά το καλύτερο που έχει να κάνει για τον εαυτό του, είναι να αδιαφορήσει και να δώσει απαντήσεις μέσα στο γήπεδο. Στην τελική, την ξέρει την ιστορία του Αισώπου με τον ‘Ηλιο και τον Βόρειο Άνεμο, δεν την ξέρει; Μερικές φορές είναι πιο αποτελεσματική η ζεστασιά από την αντιπαλότητα.
Αντιθέτως, αν ο ΠΑΟ ήθελε να κάνει την ΕΟΚ να αντιληφθεί πως η κατάσταση έχει όρια και να κάνει το όλο γαυροσύστημα να γονατίσει, αρκεί να πείσει Θανάση και Νικ (και όποιον άλλον κληθεί) να μην κατέβουν στο επόμενο τουρνουά αν δεν έρθει και ο Νικόλας. Και ας κατέβει με τον …θρυλικό κορμό η εθνικήγια να δούμε για ν-οστή φορά πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Ίσως έτσι θα τελειώσουμε με τα παραμύθια μια και καλή. Με βάση πάντως τη διαφαινόμενη κόντρα πράσινων-κόκκινων παικτών, ίσως η ΕΟΚ αναγκαστεί να πάρει την απόφαση έτσι κι αλλιώς…
Τέλος, εδώ να πούμε πως ο κόσμος έκανε το χρέος του και με το παραπάνω σε ότι αφορά την ομάδα: ‘Εκανε ρεκόρ στα διαρκείας και έδειξε πως είναι δίπλα στις ομάδες, όταν βλέπει πως τα λεφτά του πιάνουν τόπο (γκουχ ερασιτέχνης και μπάλα γκουχ).
ΥΓ. Η ομάδα είναι εμφανές πως φέτος έχασε σε ποιότητα και κέρδισε σε ποσότητα. Παρότι γκρινιάζουμε με όσα βλέπουμε, φοβάμαι πως φέτος θα δούμε περισσότερους τραυματισμούς σε σχέση με πέρσυ. Αρκετοί παίκτες είναι ήδη καταπονεμένοι από την περσινή χρονιά και έχουμε και τα παράθυρα της FIBA (μπορεί οι μισοί να παίξουν). Φοβάμαι πως φέτος θα δούμε πάλι αρκετούς τραυματισμούς (ήδη μετράμε Γιουλ, Τιγί, Κούζμιτς και έναν μήνα έξω τον Ράντολφ) και αυτοί οι τραυματισμοί είναι αρκετοί να αλλάξουν τα προγνωστικά στην Ευρωλίγκα. Για σκεφτείτε πχ να τραυματιστεί και να χάσει 3 μήνες ο Diot ή 4 μήνες ο Βέσελι κοκ.
ΥΓ2. Πάντως το ματς της Παρασκευής είναι το πρώτο στο οποίο ο Πασκουάλ έχοντας χειρότερο ρόστερ και χειρότερους παίκτες από τον Ζοτς, το παίρνει κάνοντας του προπονητικό ματ (μέσω της άμυνας).