Έληξε λοιπόν το lock out και οι …λαμπεροί (χα!) αστέρες (χμ…) από τον μαγικό (χο!) κόσμο του ΝΒΑ παίρνουν το αεροπλάνο της επιστροφής. Και τι αφήνουν πίσω; Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τίποτα περισσότερο από κάποιες (όμορφες ή λιγότερο όμορφες) αναμνήσεις. Αν μη τι άλλο για αρκετές ομάδες στην Ευρώπη ήταν ευκαιρία να προσφέρουν στον κόσμο τους -έστω και για μικρό χρονικό διάστημα- λίγη λάμψη ΝΒΑ που υπό νορμάλ συνθήκες θα ήταν από δύσκολο έως αδύνατο να αγοράσουν. Και καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν εύκολο είναι να αντισταθείς σε τέτοιο πειρασμό…
Στο τέλος με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο όλες οι ομάδες επωφελήθηκαν από αυτή την ιστορία. Αυτοί που «μπήκαν» στο παιχνίδι ένιωσαν για μερικούς μήνες …γαλαξίας ή έστω έδωσαν την ευκαιρία στους οπαδούς τους να δουν ξανά από κοντά κάποιους συμπατριώτες τους που κάνουν καριέρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (και βεβαίως να κρατήσουν και μια ανοιχτή πόρτα για το μέλλον). Από την άλλη αυτοί που δεν «μπήκαν» το παιχνίδι (όπως ο Παναθηναϊκός) μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν εμπιστοσύνη στο ρόστερ τους και σίγουρα ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε καλύτερο επίπεδο ομοιογένειας απ’ότι οι …λειψοί πλέον ανταγωνιστές τους.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη περίπτωση. Μοναδική περίπτωση. Αυτή του Ολυμπιακού, που για μια ακόμα φορά κατάφερε με τις κινήσεις του να πυροβολήσει το πόδι του…
Θυμόμαστε όλοι ότι από την αρχή της χρονιάς ο Ντούντα είχε δηλώσει ότι το ρόστερ της ομάδας είναι πλήρες, ακριβώς όπως το ήθελε, για πρώτη φορά το έχει διαλέξει ο ίδιος, είναι όπως ακριβώς χρειάζεται και άλλα τέτοια όμορφα. Και σταθερός στις απόψεις του απέρριπτε οποιαδήποτε συζήτηση για ψώνια από το …ράφι του lock out δηλώνοντας εμπιστοσύνη στους παίχτες του και στους ρόλους εντός της ομάδας.
Μια έξυπνη τακτική που αν μη τι άλλο είχε δημιουργήσει μια θετική ψυχολογία στην ομάδα κάνοντας τους παίχτες να πιστέψουν στους εαυτούς τους και στον ρόλο που τους έχει ανατεθεί. Ο ηγέτης (χα!) πίστεψε ότι είναι καλός ηγέτης, οι ρολίστες πίστεψαν ότι έχουν καλό ηγέτη και εκείνοι είναι οι κατάλληλοι ρολίστες στην κατάλληλη θέση και όλοι μαζί πίστευαν ότι ο προπονητής τους ξέρει που το πάει και με σιγουριά τον ακολουθούσαν. Και παρ’ότι το έμπειρο μάτι διέκρινε μια κηλίδα αγωνιστικής ανεπάρκειας αυτή η ψυχολογία ήταν εμφανής στην ομάδα του Ολυμπιακού και έβγαινε και στο γήπεδο. Δεμένη ομάδα, δυνατή άμυνα, πάθος, ηρωικός Σπανούλης και όλα καλά…
Και μετά ήρθε ο Παναθηναϊκός… Τα μηνύματα είχαν έρθει από πριν όμως το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (παρά την πλασματική διαφορά στο σκορ) έδειξε ότι η αγωνιστική απόσταση ανάμεσα στους δύο είναι τεράστια. Και όσο κι αν προσπάθησε ο Σπανούλης και ο Ντούντα να το μαζέψουν εστιάζοντας στους 4 πόντους και την δυνατότητα ανατροπής στο ΣΕΦ, πλέον είχε γίνει φανερό. Ο όμορφος αγγελικά πλασμένος κόσμος του Ντούντα δεν ήταν τόσο όμορφος.
Ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη δημιουργήθηκε τεράστια πίεση για ενίσχυση. Παράλληλα οργίασαν οι φήμες για οριστικοποίηση του lock out μέχρι το τέλος της σαιζόν και η προοπτική ενίσχυσης με παίχτες πρώτης γραμμής έγινε πολύ δελεαστική. Πραγματικά δε μπορώ να φανταστώ ποιος μπορεί να πίστευε σοβαρά ότι θα ματαιωθεί το ΝΒΑ όμως φαίνεται ότι στον Ολυμπιακό το πίστεψαν… Και ως παρορμητικοί που είναι μέσα σε λίγες μέρες τα περί «πλήρους ρόστερ και εμπιστοσύνης στους παίχτες» πήγαν περίπατο και ο Ολυμπιακός είχε στα σκαριά 2(!) μεταγραφές. Αλλά αν δεν σε θέλει, δεν σε θέλει και καθώς ο Ολυμπιακός συμφωνούσε με τον Χιλ την ίδια στιγμή και ο Στερν συμφωνούσε με την αντιπροσωπεία των παιχτών.
Το αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό; Αγωνιστικά να βρίσκεται στο σημείο που ήταν και την προηγούμενη εβδομάδα επικοινωνιακά όμως να έχει πέσει από τον γκρεμό έχοντας ουσιαστικά «βροντοφωνάξει» ότι το ρόστερ του δεν είναι αρκετά ποιοτικό κι ότι θέλει ενίσχυση. Πλέον η λέξη «μεταγραφές» βρίσκεται σε κάθε ερώτηση δημοσιογράφου και φυσικά η αυτοπεποίθηση των παιχτών και η πίστη τους στην ομάδα και τον προπονητή έχει πληγεί. Το χτεσινό παιχνίδι με τον Κολοσσό και η δύσκολη επικράτηση απλά μαρτυρούν του λόγου το αληθές.
Δεν ξέρω αν και πως ο Ντούντα θα καταφέρει να γυρίσει το κλίμα. Είναι πολύ έμπειρος και ίσως τα καταφέρει όμως πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω πως ένας τόσο έμπειρος κόουτς πάτησε τέτοια μπανανόφλουδα. Άραγε πίστεψε ότι θα έφερνε Χιλ και Καλντερόν μέχρι το τέλος της χρονιάς; Ορισμένες φορές πιστεύουμε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε αλλά μου φαίνεται αδιανόητο. Μήπως είχε πίεση από τα αδέρφια να κάνει μεταγραφή βλέποντας ότι η ομάδα δεν τραβάει και οι οπαδοί δεν περνάνε ούτε απ’έξω από το ΣΕΦ; Άγνωστο… Όπως και να έχει πάντως ο Ολυμπιακός πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι η διαφορά του από τον «αιώνιο» αντίπαλο δεν είναι μόνο αγωνιστική…