Επιτέλους τελείωσε! Όσο συναρπαστικό ήταν στο φινάλε του, άλλο τόσο ψυχοθοφόρο ήταν τις τελευταίες αγωνιστικές του το τοπ16.. Τις μεγάλες νίκες με Ζαλγκίρις και Εφές ακολούθησε το κρύο ντους στην Ανδαλουσία και το κυνήγι των Ισπανών μέχρι τέλους, ενώ και την ευφροσύνη της πρόκρισης στην επόμενη φάση πάντα θα μετριάζει το υποθετικό “αν” και ποια θα ήταν η κατάληξη του ομίλου με κάποια αποτελέσματα διαφορετικά. Σημασία όμως έχει η πρόκριση και συνεχίζουμε…
Το πρόσημο για το νέο τοπ16 είναι σαφώς θετικό. Πέρα από το γεγονός ότι είδαμε οκτώ περισσότερα παιχνίδια σε σχέση με το παρελθόν, το καινούργιο σύστημα είναι και πιο δίκαιο. Μέσα από έναν μαραθώνιο τόσων αγώνων, ξεχωρίζουν οι ικανοί και αυτοί που αξίζουν να προχωρήσουν.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το συνονθύλευμα του Μπιάνκι, το οποίο στη πορεία του δρόμου δεν άντεξε και φανέρωσε όλες τους τις αδυναμίες. Άλλες εποχές οι Ιταλοί θα πανηγύριζαν την πρόκριση στους οκτώ εκμεταλλευόμενοι το καλό ξεκίνημα τους. Παρόλ’ αυτά, αν θέλουν οι ιθύνοντες της διοργάνωσης να περηφανεύονται για το οικοδόμημα τους, οφείλουν να αλλάξουν αρκετά πράγματα. Ένα από αυτά είναι οι μεταγραφές παικτών πριν και κατά τη διάρκεια του τοπ16. Πριν το ξεκίνημα του, η Κάχα αποδυναμώνεται δίνοντας τον Όλεσον στην Μπαρτσελόνα, άμεση ανταγωνίστρια της. Κατά τη διάρκεια του η αδιάφορη Μπεσίκτας αφήνει τον Τζέρελς, η Ζαλγκίρις τον Ντάρντεν, οι Μπάμπερκ – Άλμπα κάνουν τρεις μεταγραφές κ.ο.κ.. Προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να τεθούν περιορισμοί στο θέμα των μεταγραφών που δεν θα επιτρέπουν σε ομάδες χωρίς κίνητρο να αποδομούνται, ούτε οι οικονομικά ισχυροί να ενισχύονται έναντι των αδυνάτων.. Στα δικά μας…
Deja vu! Δύο χρόνια πριν στον Πειραιά πανηγύριζαν την πρόκριση στο Φ4 της Βαρκελώνης θεωρώντας αμελητέα ποσότητα τη Σιένα. Την ίδια ώρα στο ΟΑΚΑ μαύρη μαυρίλα πλάκωσε.. Δύο εβδομάδες μετά η εικόνα είχε αλλάξει άρδην.. Οι μεν, όντας αλαζόνες, έψαχναν τρόπους να πουλήσουν τα εισιτήρια που ο πρόεδρος τους προέτρεψε να αγοράσουν.. Οι δε από την άλλη, σχεδίαζαν το πρόγραμμα τους στην πόλη των Νταλί, Γκαουντί… Η εικόνα σήμερα είναι πολύ διαφορετική; Οι μεν πάλι ψάχνουν για τσάρτερ, οι δε είναι μουδιασμένοι αλλά συγκρατημένα αισιόδοξοι. Deja vu ή ιστορία θα αλλάξει; Στο παρκέ θα φανούν όλα..
Η φετινή Μπαρτσελόνα τρομάζει λιγότερο σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Μπορεί τα νούμερα της στην Ευρωλίγκα να είναι εντυπωσιακά (μέσα στην πρώτη τριάδα σε πολλές στατιστικές κατηγορίες, πρώτη στο ranking) αλλά η εικόνα της στο ισπανικό πρωτάθλημα και οι μέτριοι αντίπαλοι στη φάση των 16, πιθανώς να κρύβουν τρωτά σημεία.. Αν σ’αυτά, συμπληρώσουμε τις απώλειες των Μάικλ (κυρίως) και Ραμπασέδα, καθώς και του τραυματία και αμφίβολου Ναβάρο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το εμπόδιο της δεν είναι αξεπέραστο. Οι Καταλανοί φέτος έχουν αυτοματοποιήσει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το παιχνίδι τους (καλύτερη επίθεση, τρίτοι σε ασσίστ, πρώτοι σε ποσοστό δύο πόντων), ενώ παραμένουν σταθερά καλοί στο αμυντικό κομμάτι (τρίτη καλύτερη άμυνα τοπ16). Ωστόσο, αίσθηση μου είναι ότι μπορούμε να τους αποκλείσουμε. Η αισιοδοξία μου πηγάζει από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει όπλα για να ματσάρει τα δυνατά σημεία των Καταλανών. Αρχικά, μπορεί να χτυπήσει στα miss match που δημιουργούνται στις θέσεις της περιφέρειας. Η Μπαρτσελόνα στηρίζεται πολύ στη δημιουργία των Σάρας – Χουέρτας αλλά και ο Παναθηναϊκός έχει τα guard για να τους χτυπήσει στο ποστ και να ελέγξει το ρυθμό. Το ίδιο συμβαίνει και στις θέσεις ‘2’ και ‘3’ με τους Μπράμος – Μασιούλις.. Στη συνέχεια, ο Λάσμε μπορεί να βάλει δύσκολα στον Τόμιτς στον οποίο στηρίζει πολλά ο Πασκουάλ και δείχνει ασταμάτητος από την αρχή της χρονιάς. Τέλος, έχω την πεποίθηση ότι σε βάθος χρόνου θα βγούμε νικητές και στο κομμάτι της ενέργειας. Ίδωμεν…
Σε μία σειρά πέντε αγώνων δεν φτάνει να δημιουργήσεις προβλήματα στον αντίπαλο. Πρέπει να γίνεις και ο ίδιος καλύτερος, να ξεπεράσεις τις δυνατότητες σου. Πρώτα απ’ όλα, οφείλουμε να βελτιωθούμε στο ποσοστό των βολών. Είμαστε από τις ομάδες που πηγαίνουν συχνά στη γραμμή αλλά βρισκόμαστε στην τελευταία θέση στο ποσοστό επιτυχίας. Σ’ αυτό το σημείο δεν συγχωρούνται αυτοί οι χαμένοι πόντοι. Επίσης, το τεχνικό team πρέπει να αναζητήσει λύσεις-τρικ για τα χαμένα επιθετικά πεντάλεπτα και τη φθορά με φάουλ των Σχορτσιανίτη/Λάσμε (ίσως αξίζει για το πρώτο δίλεπτο να ξεκινά ο Σκορδίλης). Τα υπόλοιπα στο παρκέ..
υ.γ: Ο Μπαρτζώκας δήλωσε πως το παιχνίδι με την Σιένα μετρά ως νίκη για τον ίδιο, αφού το χρονόμετρο τους στέρησε τη νίκη. Η διοίκηση του ΟΣΦΠ προσέφυγε στο CAS… Χθες, πάλι τυχαία χάλασε;
υ.γ2: Ταμείο στο τέλος.. Κανείς δεν πέτυχε τέλη Μάρτη! Έξι αστέρια έχει η φανέλα..