Η ομάδα μας έχει κατακτήσει 32 πρωταθλήματα, 6 ευρωπαϊκά, 13 κύπελλα και ένα διηπειρωτικό.. Μία κοινότοπη απάντηση στην υποθετική ερώτηση “ποιος είναι ο σημαντικότερος από όλους αυτούς”, θα ήταν “όλοι”.. Ωστόσο, στην συνείδηση του κόσμου δύο τίτλοι ξεχωρίζουν. Ο πρώτος είναι το 1999 μέσα στο ΣΕΦ και ο άλλος το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Bologna το 2002! Κοινός παρονομαστής των δύο τίτλων …ο Ντέγιαν!
Η ομάδα πηγαίνοντας στο Φ4 ήταν το απόλυτο outsider. Ενδεικτικό του πόσο μας πίστευαν είναι το γκάλοπ πριν το F4 στο site της euroleague. Πόσες πιθανότητες μας έδιναν; 2% να περάσουμε τη Μακάμπι! Οι λόγοι πάντως που κουβαλούσαμε το τίτλο του outsider δεν ήταν όλοι καθαρά αγωνιστικοί.. “Από τύχη πέρασε”, “η Κίντερ αγωνίζεται εντός έδρας” ήταν οι ατάκες της εποχής.. Κάποιοι (ερυθρόλευκης απόχρωσης) μάλιστα, έσπευσαν να αγοράσουν και τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Φ4.. Κοιτώντας την πορεία της ομάδας μέχρι τη Μπολόνια, δεν θα έλεγα ότι ήμασταν outsider. Στην κανονική περίοδο τερματίσαμε πρώτοι, με ρεκόρ 12-2 (χαζή ήττα από ΡΕΑΛ τελευταία αγωνιστική στο ΟΑΚΑ), έχοντας κερδίσει ΤΣΣΚΑ-Φορτιτούτο και Ρεάλ εκτός έδρας! Στο ελληνικό τοπ16 είχαμε 5 νίκες και μία ήττα! Μία ήττα (92-75 από ΟΣΦΠ στο ΣΕΦ, στο 30′ ήταν 73-45) που πόνεσε αλλά μας συσπείρωσε. Η άλλη πλευρά κλασικά έκλεινε εισιτήρια για Ιταλία.. Μπορεί να τη γλίτωσε στο ΟΑΚΑ (η διαφορά έφτασε στο +24 αλλά μειώθηκε στους 10) αλλά όχι και στο ΣΕΦ από την Ολύμπια! Κηδεία στο ΣΕΦ και 1200 πράσινοι στην Ιταλία!
οι κορυφαίοι της Bologna
Απέναντι στη Μακάμπι του Μπλατ ο Παναθηναϊκός πήρε τη ρεβάνς για την ήττα (τη μοναδική μέχρι σήμερα!) στον τελικό του Παρισιού. Το παιχνίδι δεν αντέχει ιδιαίτερης κριτικής.. Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και δίκαια προκρίθηκε στον τελικό. Με τον Ντέγιαν να έχει 26 πόντους, 9 ριμπάουντ και 11 κερδισμένα φάουλ, οι Εβραίοι δεν είχαν τύχη.. Μετά τον μεγάλο Ντέγιαν, σπουδαία εμφάνιση έκανε και ο Μίντλετον.
Απέναντι στην οικοδέσποινα του Φ4 και φαβορί, Κίντερ Μπολόνια, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα.. Ο Τζινόμπιλι ξεκίνησε δυνατά, ο Γκρέιντζερ όταν είχε την ευκαιρία έβαζε τα σουτάκια του, ο Σμόντις ήταν ζεστός.. Το πρώτο ημίχρονο μας βρήκε πίσω με 48-40 (η διαφορά είχε φτάσει στους 14 , 43-29), αλλά ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν σίγουρος. Στο δεύτερο ημίχρονο το παιχνίδι ισορρόπησε, η παρουσία του Παπαδόπουλου μπέρδεψε τους Ιταλούς κυρίως αμυντικά αλλά και επιθετικά, ο Ίμπο ήταν ζεστός, οι Αλβέρτης και Ρότζερς πέτυχαν δύσκολους πόντους και όποτε τον είχε ανάγκη η ομάδα, ο Ντέγιαν ήταν εκεί! Προβάδισμα με 55-53 και από το σημείο εκείνο και μετά ήμασταν συνέχεια μπροστά. Κρισιμότερο σημείο του αγώνα οι δύο χαμένες βολές του Μπετσίροβιτς και το τρίποντο του Ίμπο.. 85-80 και …τρίτο Ευρωπαϊκό!!
Αλβέρτης: “Στο Παρίσι ήταν το πρώτο. Στη Θεσσαλονίκη ήταν η επιβεβαίωση. Τώρα είναι η καθιέρωση.” Που να ήξερες τι θα ακολουθήσει ρε αρχηγέ..
υ.γ: Μήπως ρε Drazen να γίνει άρση του βέτο; Ο τύπος είναι γουρλής! (εκτός από το Βερολίνο ήταν και στη Μπολόνια)
υ.γ2: Αυτός ο δύσμοιρος ο Σμόντις, σε τρία Φ4 πανηγυρίζει σαν τρελός και στο τέλος κλαίει!
υ.γ3: Ισχύει ότι το tv-magic έβαζε στο ημίχρονο πανηγυρισμούς του Ολυμπιακού από το κύπελλο Ελλάδος; Το Ολυμπιακό φρόνημα θα ήταν στα …τάρταρα!
υ.γ4: παρασκήνιο κατά τη διάρκεια του Φ4