Σήμερα κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο Παναθηναϊκής αλλά και γενικότερα μπασκετικής ιστορίας. Το μεγαλειώδες οικοδόμημα του σύγχρονου μπάσκετ με το όνομα «Παναθηναϊκός των αρχών του 21ου αιώνα» αποτελεί το πιο κλασικό παράδειγμα απόλυτης κυριαρχίας μιας ομάδας στην Γηραιά Ήπειρο από την εποχή της Ρεάλ και της Βαρέζε του ‘60 και του ‘70.

Ο Ομπράντοβιτς είναι ο Ικτίνος αυτού του Παναθηναϊκού των τελευταίων 13 ετών. Είναι εκείνος που έλαβε το χρίσμα και ανέλαβε να σχεδιάσει, να οργανώσει και να υλοποιήσει το Όραμα . Και τα κατάφερε εξαίσια. Και ενέπνευσε περηφάνια στους οπαδούς και θαυμασμό σε όλον τον κόσμο. Το όνομά του έγινε τραγούδι, η μορφή του έγινε σύμβολο ισχύος.

Ο Παναθηναϊκός χάρη στην δουλειά του Ομπράντοβιτς θα έχει γραμμένο για πάντα το όνομά του στην Χρυσή Βίβλο του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ. Και ο Ομπράντοβιτς χάρη στην δουλειά του και τις επιτυχίες του θα έχει για πάντα γραμμένο το όνομά του με τεράστια γράμματα στην Χρυσή Βίβλο της Παναθηναϊκής Ιστορίας. Το κέρδισε και το αξίζει.

Για τις μελλοντικές γενιές ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς θα αποτελεί το ιστορικό παράδειγμα προς μίμηση. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναφέρονται σε αυτήν την ομάδα ως υπόδειγμα οργάνωσης, πειθαρχίας και ταλέντου αλλά και ως παράδειγμα θέλησης, εργατικότητας, τσαγανού και θάρρους. Και σαν κουκίδα στην ιστορία, κάποιοι λίγοι (αλλά απίστευτα τυχεροί) θα έχουμε να θυμόμαστε -με πόση περηφάνια αλήθεια!- τόσες υπέροχες, αξέχαστες στιγμές. Και θα είμαστε παντοτινά ευγνώμονες στους συντελεστές αυτής της ομάδας και στην θεά Τύχη που τόσο απλόχερα μας χάρισε την εύνοιά της και μας αξίωσε να ζήσουμε από τόσο κοντά αυτό το μοναδικό θαύμα.

Αυτό ήταν λοιπόν. Ολοκληρώθηκε ο 13ος (προληπτικός κανείς; ) και τελευταίος τόμος στην ιστορία αυτής της ομάδας. Και η υπογραφή έχει μπει φαρδιά πλατιά δια χειρός Μεγάλου Αρχιτέκτονα:

«Αθήνα 12/06/2012,
 Ζέλικο Ομπράντοβιτς»

ΥΓ. Ένα τεράστιο κεφάλαιο έκλεισε αλλά επειδή ο χρόνος δεν σταματά ποτέ, νομοτελειακά ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει. Με νέα πρόσωπα που περιμένουν να πάρουν θέση και να γράψουν κι αυτοί τη δική τους ιστορία. Με τις φιλοδοξίες τους, με τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους αλλά και με ελαττώματά τους όπως όλοι. Εμείς θα είμαστε εδώ, να τους παρακολουθήσουμε και να τους κρίνουμε ελπίζοντας να αποδειχθούν ισάξιοι (γιατί όχι και καλύτεροι) των προκατόχων τους. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να βρουν τουλάχιστον τις ίδιες συνθήκες με αυτούς και πρώτα απ’ όλα εμπιστοσύνη και υποστήριξη στις δυσκολίες, τα λάθη και τις αναποδιές. Ας μην ξεχνάμε ότι κρίνουμε και όλοι κρινόμαστε. Όσο πρέπει να αποδειχθούν εκείνοι αντάξιοι των συνθηκών άλλο τόσο θα πρέπει να αποδειχθούμε (εκ νέου) κι εμείς.