Έχουν περάσει δύο μέρες από την Τετάρτη του ντέρμπι και πλέον με την σκόνη καθισμένη τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Σ’αυτές τις δύο μέρες βεβαίως γράφτηκαν πολλά, τόσα πολλά που δεν πρέπει να υπάρχει σενάριο που να μην κυκλοφόρησε είτε ως σοβαρό είτε ως ανέκδοτο. Από τον Ομπράντοβιτς που το έκανε δώρο στον κουμπάρο του μέχρι τους Σέρβους που το έχουν στήσει για δύο εκτός έδρας διπλά για το στοίχημα. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και ο απλός οπαδός του Παναθηναϊκού – ο οποίος κάτι σκαμπάζει από το άθλημα με τόσα χρόνια ενασχόλησης – το έχει καταλάβει πριν καν ακουστεί η κόρνα της λήξης την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι δίκαιο.
Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι *τι* οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Ήταν ο Παναθηναϊκός που έχασε ή ο Ολυμπιακός που κέρδισε; Θα μιλήσω πολύ ειλικρινά με βάση όσα είδα την Τετάρτη από το γήπεδο αλλά και όσα μου επισημάνθηκαν σε συζητήσεις από ανθρώπους που εκτιμώς την γνώμη τους γιατί γνωρίζουν το άθλημα.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε έναν πολύ κακό Παναθηναϊκό. Όμως η εικόνα του Παναθηναϊκού δεν οφειλόταν μόνο στην κακή δικιά του μέρα, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το παιχνίδι ο Ολυμπιακός. Με βάση δύο παράγοντες -και οι δύο αφορούν την άμυνα- ο Ολυμπιακός κατάφερε να κόψει από τον Παναθηναϊκό τους εύκολους πόντους και παράλληλα να ελέγξει απόλυτα τον ρυθμό πηγαίνοντάς τον στο βολικό για αυτόν χαμηλό σκορ. Οι δύο παράγοντες ήταν η πιεστική άμυνα σε όλες τις επαναφορές -πολλές φορές ακόμα και στα 4/4 του γηπέδου-, καθώς και η πολύ καλή αμυντική λειτουργία στην αντιμετώπιση των drives των περιφερειακών.
Το πρώτο δυσκόλεψε πάρα πολύ την κυκλοφορία, εξουθένωσε τον ήδη καταπονημένο Διαμαντίδη και ανάγκασε πολλές φορές η επαναφορά των 14ων να γίνει στο 3 ή στο 4 με ότι αυτό συνεπάγεται στο χάσιμο χρόνου επίθεσης. Ως αποτέλεσμα είχε πολλές επιθέσεις να γίνουν εκτός συστήματος, βεβιασμένα στη λήξη του χρόνου.
Το δεύτερο έκοψε αυτή την «έξτρα πάσα» που συνηθίζουν να λένε οι δημοσιογράφοι που έχει ο Παναθηναϊκός μέσα στην ρακέτα. Η συνταγή ήταν απλή και σίγουρα πολλά βίντεο σε όλη την ευρώπη έχουν πάρει φωτιά από χτες. Στο πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού ο ψηλός δε μένει ψηλά αλλά κατεβαίνει γρήγορα ακόμα και ρισκάροντας το σουτ (που’σαι Σάρας;;;). Όταν ο περιφερειακός (Διαμαντίδης ή Νίκολας χτες) κάνουν το dive ο ψηλός τους αφήσει το σουτ από μέση απόσταση αλλά θωρακίζει την ρακέτα. Καθώς το 4 ή το 5 του Παναθηναϊκού παίρνει θέση στην ρακέτα ο ψηλός τοποθετεί το σώμα του ανάμεσα στην μπαλά και στον αντίπαλο ψηλό και μαρκάρει την πάσα. Η αδυναμία του Διαμαντίδη και του Νίκολας να τελειώσουν από κοντά είναι γνωστή στον Ίβκοβιτς και την εκμεταλλεύτηκε. Αυτή η τακτική είχε σαν αποτέλεσμα πέρα από το άμεσο κλέψιμο που ήρθε σε κάποιες περιπτώσεις ο εκάστωτε ψηλός να μην πάρει τη μπάλα με σωστή τοποθέτηση και να πρέπει είτε να την βγάλει πάλι έξω για ένα απονενοημένο σουτ είτε να τελειώσει τη φάση με όχι ιδανικές γι’αυτόν συνθήκες. Το ρίσκο του Ίβκοβιτς ήταν σημαντικό και είναι απορίας άξιο πως ο Ομπράντοβιτς άργησε ένα ημίχρονο να αντιδράσει. Όταν το έκανε έδωσε την –προφανή- εντολή στον Νίκολας να μην πηγαίνει μέχρι μέσα αλλά να εκμεταλλεύεται το κενό με ένα εύκολο σουτ από τα 4 μέτρα πράγμα που έγινε και κράτησε τον Παναθηναϊκό αρκετή ώρα. Βεβαίως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και με σουτάκια από τα 4-5 μέτρα δεν κερδίζει παιχνίδια κι έτσι μοιραία ήρθε η ήττα.
Σαν γενική εικόνα πάντως (με τον απαραίτητο βαθμό διαίσθησης και λαμβάνοντας υπόψη τις πολλές μαζεμένες ατυχίες του Παναθηναϊκού με τραυματισμούς, ιώσεις κλπ πριν το ματς) μπορώ να πω ότι ο έτοιμος Παναθηναϊκός αν βρει στον δεύτερο γύρο ή στα πλέι οφ έναν ίδιο Ολυμπιακό μπορεί κάλλιστα να σπάσει την έδρα του αντιπάλου. Αν και πιστεύω πως ούτε ο Ολυμπιακός χτες ήταν σε καλή κατάσταση και το παιχνίδι στο δεύτερο γύρο καλώς εχόντων των πραγμάτων θα γίνει ανάμεσα σε δύο πολύ πιο έτοιμους αντιπάλους.
ΥΓ1. Δεν περιμένω βέβαια να δω καλύτερο παιχνίδι στον δεύτερο γύρο όπως ούτε στους τελικούς. Σέρβος με Σέρβο που να δεις μπάσκετ… Άσε που με τους Σέρβους προπονητές αντίπαλους προπονητές δεν τα πάει καλά ο Ζοτς
ΥΓ2. Ο Τέπιτς που ήταν χτες; Ο Διαμαντίδης κόντευε να πεθάνει, ούτε την στεφάνι δεν έφτανε και ο Τέπιτς γυάλιζε πάγκο. Δηλαδή τόση εμπιστοσύνη του έχει τελικά ο προπονητής;
ΥΓ3. Μου μεταφέρθηκε και το γράφω γιατί ήταν πολύ εύστοχο. Ο Τσαρτσαρής έκανε με το που μπήκε σχεδόν δύο φάουλ στα τσεκαρίσματα. Δύο φάουλ ΣΤΑ ΤΣΕΚΑΡΙΣΜΑΤΑ!
ΥΓ4. Ο Παπαλουκάς είναι μισητός, αηδιαστικός και λαϊκιστής. Επίσης είναι παππούς, παλαίμαχος και όλο μιλάει. Όταν η μπάλα καίει όμως ξέρει τι να την κάνει…Το δύο καλάθια του στο τέλος κλείδωσαν το παιχνίδι και η άνεση με την οποία τα έβαλε είναι ενδεικτική ψυχολογίας τεράστιου παίχτη. Όσο χάλια κι αν ήταν η άμυνά μας.
ΥΓ5. Τελικά τον Λάνγκφορντ τον θέλουμε ή δεν τον θέλουμε; http://prasinanea.gr/basket/article747191.ece
ΥΓ6 …και σημαντικότερο. Κάποια στιγμή πρέπει να διακοπεί ο αγώνας. Είναι κρίμα που δεν έγινε χτες. Να διακοπεί ένας, να διακοπούν δύο τρεις, πέντε, δέκα, όσοι χρειαστούν μέχρι οι ίδιοι οι οπαδοί να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να ξεφτιλίσουν στο ξύλο το επόμενο 15χρονο που επειδή η τεστοστερόνη του βαράει κόκκινα και δεν του κάθεται καμία γκομενίτσα να γαμήσει και ντρέπεται να πάει και σε κανά μπουρδέλο νομίζει ότι μπορεί να γαμήσει ένα παιχνίδι ενώπιων 20.000 κόσμου και να κινδυνέψουν ζωές. Προσοχή! Δεν κρίνω ούτε το …μομέντουμ, ούτε ποιόν ευνόησε η διακοπή ούτε τίποτα από αυτά. Αυτά είναι δευτερεύοντα. Μιλάω για την απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση με την φωτοβολίδα στον Παπαλουκά και την απόπειρα ανθρωποκτονίας από …μαλακία της κοπέλας που κάθεται (μόνιμα) στις άσπρες καρέκλες η οποία στα καλά καθούμενα έφαγε μια φωτοβολίδα από πιστόλι που 40 πόντους πιο πάνω αν πήγαινε θα την καρφωνόταν στο στομάχι. Άει σιχτίρ πια! Αυτός ο τύπος με το πιστόλι είναι δολοφόνος. Σήμερα θα έπρεπε να αντιμετωπίζει φυλάκιση 25 ετών, στεγνά! Άλλα έτσι και μπούκαρε μέσα η Αστυνομία να τον μαντρώσει θα λέγαμε για την βία της εξουσίας και τους μπάτσους τους δολοφόνους που βαράνε το παιδάκι… Α, ρε Βερολίνο που σας χρειάζεται… Κυρίες ήσασταν εκεί κουφάλες…