Μπήκε η άνοιξη και ήρθε η ώρα να κάνει την εμφάνιση του … ο άλλος Παναθηναϊκός! Ο Παναθηναϊκός δηλαδή του τελευταίου τριμήνου κάθε σεζόν. Οι τίτλοι τώρα κρίνονται και τα παιχνίδια do or die θα δείξουν αν η καρδιά του πρωταθλητή χτυπά ακόμα.. Πρώτος τίτλος της χρονιάς είναι το κύπελλο Ελλάδας, ο οποίος μπορεί να αποτελεί τον τρίτο σε αξία, παραμένει, όμως, σημαντικός, ειδικά όταν ο αντίπαλος φοράει κόκκινα!
Πριν αναφερθώ στον επικείμενο τελικό του Σαββάτου, θα ήθελα να κάνω μία γενικότερη αναφορά στον θεσμό αυτό. Δεν βαρέθηκαν οι αρμόδιοι φορείς τις άδειες κερκίδες; Δεν βαρέθηκαν να βλέπουν το πανό με τα λογότυπα των ομάδων; Η ανυπαρξία τους, ωστόσο, δεν μένει ως εκεί αλλά κατέληξαν πως έχουν μία «έτοιμη και αξιόπιστη λύση από τα προηγούμενα χρόνια»! Αυτό σημαίνει, αν κατάλαβα καλά, ότι τους αρέσει να γίνεται ο τελικός με λίγους! Είμαστε χώρα ηλιθίων ή απλά διοικούν ηλίθιοι;; Το παράδειγμα της Ισπανίας το έχουν δει; Τόσο μα τόσο δύσκολο είναι να γίνει ένα αντίστοιχο τοπ8 σε άλλες πόλεις πλην της Αθήνας; Πώς θα αναβαθμιστεί το μπάσκετ όταν η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι εικόνα διάλυσης;
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, το τι θα δούμε είναι λίγο πολύ γνωστό. Τα δύο παιχνίδια του πρωταθλήματος έδειξαν πως υπάρχει διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων αλλά ένας άνευρος, άκεφος, χωρίς συγκέντρωση Παναθηναϊκός μπορεί να χάσει και μάλιστα εύκολα από αυτόν τον Ολυμπιακό. Το παιχνίδι αν το θελήσουμε όσο ο Ολυμπιακός, θα το πάρουμε. Ακόμη και αν δεν έχουμε τον Περπέρογλου, ακόμα και αν παίξει ο Μπατίστ με ένα πόδι , ακόμα και αν δεν γίνουν καλές προπονήσεις μέχρι το παιχνίδι.
Ας ελπίσουμε πως θα δούμε αυτόν τον Διαμαντίδη..