Με όπλο την δυνατή του άμυνα και παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες ο Παναθηναϊκός κέρδισε εύκολα το Μιλάνο με καμιά 30αριά πόντους. Δυστυχώς δεν κατάφερα να το δω από την αρχή καθώς λίγο η αργοπορία να φύγω από τη δουλειά, αλλά κυρίως η ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ κίνηση στην Σπύρου Λούη με κράτησαν εκτός γηπέδου σχεδόν όλο το πρώτο ημίχρονο. Όταν μπήκα στο γήπεδο το σκορ ήταν ήδη πολλά με λίγα και ο Παναθηναϊκός είχε βάλει το νερό στο αυλάκι. Όμως φαινόταν ξεκάθαρα στον τρόπο που αντιμετώπιζαν όλοι το παιχνίδι ότι ήταν αποφασισμένοι να παίξουν στο 101% ειδικά στην άμυνα. Με αρκετή πίεση επάνω στη μπάλα και αρκετό physical μακριά από αυτήν ο δρόμος για το καλάθι έμοιαζε με ναρκοπέδιο για τους Ιταλούς. Από την στιγμή μάλιστα που ο Παναθηναϊκός μάζευε και τα ριμπάουντ η επικράτηση ήταν ολοκληρωτική.Αν δεν ήταν και τα τρίποντα του Φίνλει (και ένα του Χώκινς αν θυμάμαι καλά εκείνη την χρονική περίοδο) τότε το σκορ θα είχε ξεφύγει πολύ περισσότερο πριν το ημίχρονο.
Με τον πολύ καλό ρυθμό στην άμυνα διασφαλίστηκε σε σημαντικό βαθμό και η επιθετική λειτουργία. Παρ’ότι δεν θα έλεγε κανείς ότι βρέθηκε σε φοβερή μέρα επιθετικά κάποιος συγκεκριμένος παίχτης, υπήρχε ένας αξιοσημείωτος πλουραλισμός και μια πολύ καλή ισορροπία στην εκδήλωση των επιθέσεων. Ο Διαμαντίδης αλλά και οι Τέπιτς και Καλάθης οργάνωσαν σωστά και ..απλά. Πολλά drives και γρήγορο passing game ή ποστάρισμα χαμηλά από όποιον παίχτη είχε πλεονέκτημα στο μαρκάρισμα. Το αποτέλεσμα είναι να μπουν 93 πόντοι σχετικά …αθόρυβα. Και για να προλάβω όσους θα ρωτήσουν η Αρμάνι δεν είναι κακή ομάδα. Την έχω δει 3-4 φορές φέτος και παρ’ ότι έχει κάνει μεγάλη κοιλιά μετά τα μισά του πρώτου γύρου είναι μια πολύ αξιοπρεπής ομάδα που παρά τις αδυναμίες της στο ζωγραφιστό είναι ικανή να απειλήσει την Σιένα στο πρωτάθλημα Ιταλίας. Γι’αυτό πιστεύω ότι η σημερινή εμφάνιση (πρώτα απ’ όλα) και η νίκη κατ’επέκταση είναι σημαντικές και αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι ο Παναθηναϊκός φέτος εξαρτάται άμεσα από τις αμυντικές του επιδόσεις. Όταν η άμυνα πάει καλά ρολάρει όλο το παιχνίδι της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν με αυτόν τον τρόπο διασφάλισε την πρώτη θέση του ομίλου του και τώρα περιμένει την κλήρωση για την επόμενη φάση. Γνωρίζουμε ότι έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα αποτελέσματα στους άλλους ομίλου ς μπορεί να βγει και σε κακό η πρώτη θέση (από την άποψη ότι είναι πιθανό να έχουμε τελικά δυσκολότερο όμιλο) όμως νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι παιχνίδια του στυλ «επιλέγουμε θέση για να έχουμε καλύτερη κλήρωση» δεν ταιριάζουν στον αυτοκράτορα της Ευρώπης. Όποιος θέλει ας έρθει.
Αυτό που προβληματίζει όμως είναι οι τραυματισμοί. Δυστυχώς δεν είναι πρόβλημα που εμφανίστηκε την φετινή χρονιά. Τα τελευταία χρονιά ο Παναθηναϊκός έχει βαρύ ιστορικό από πολύμηνους τραυματισμούς. Και η ιστορία είναι πάντα η ίδια. Κάτι συμβαίνει σε ανύποπτη στιγμή (σε μια προπόνηση ως επί των πλείστων), γίνονται κάποιες εξετάσεις αποδεικνύεται σχετικά σοβαρό, δίνεται ένας χρόνος αποθεραπείας από 3 εβδομάδες και πάνω και ξαφνικά το διάστημα υπερδιπλασιάζεται. Και πολλές φορές οι τραυματισμοί είναι κάτι νέο στα πράσινα ιατρικά χρονικά. Η απουσία των ψηλών δεν φάνηκε στο σημερινό παιχνίδι όμως η συνέχεια θα είναι σαφώς απαιτητικότερη. Χωρίς «πρωτοκλασάτο» 5άρι και χωρίς αξιόπιστο μακρινό σουτ (πέρα από τον Διαμαντίδη) δεν υπάρχει ελπίδα…
ΥΓ1. Ο Βουγιούκας πρέπει να έκανε αρνητικό ρεκόρ στις βολές σήμερα όμως γενικά ήταν αξιοπρεπής. Δεν είχε προβλήματα στην άμυνα απέναντι στους ελαφρώς …ανεμικούς ψηλούς των Ιταλών, έκανε και τα κόλπα του στην επίθεση, καλή εμφάνιση γενικά.
ΥΓ2. Μιας και πιάσαμε τους ψηλούς, τον Μπόγρη είχα καιρό να τον δω να παίρνει σχετικά καλό χρόνο συμμετοχής και ήταν απογοήτευση. Δεν ήξερε που πατούσε, μπερδευόταν σε άμυνα και επίθεση, λες και είχε έρθει χτες στην ομάδα. Αν είναι αυτή η εικόνα του και στις προπονήσεις καταλαβαίνουμε όλοι γιατί ο Ομπράντοβιτς δεν τον εμπιστεύεται…
ΥΓ3. Ο Τέπιτς έβγαλε κάνα δυο φάσεις εντελώς Σκότι Πίππεν. Τρίβαμε τα μάτια μας… Ρε μπας και ξέρει μπάσκετ αυτός; (καλά, μην βαράτε!)
ΥΓ4. Για λίγο έχασα δύο συνεχόμενα τρίποντα του Τσαρτσαρή από τις γωνίες απ’ότι με πληροφόρησε ο Ντράζεν – γαμώ τις απεργίες μου γαμώ!