Ιδανικό ξεκίνημα στο top16 απόψε για τον Παναθηναϊκό.. Όχι μόνο διότι το τελικό σκορ είναι μια καλή “καβάτζα” για πιθανές ισοβαθμίες (ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται), αλλά γιατί 
δείξαμε αγωνιστική ταυτότητα (κυρίως στο 2ο ημίχρονο). Δείξαμε την άμυνα που “πνίγει” τον αντίπαλο (και όχι την άμυνα “παιδική χαρά” του πρώτου ημιχρόνου και δείξαμε επιθετικό προσανατολισμό (με τροφοδοσία του Πέκοβιτς και χωρίς πολλούς ηρωϊσμούς των περιφερειακών μας). Μπορεί στο 1ο ημίχρονο η ευστοχία της Παρτιζάν στα τρίποντα να ήταν εξωπραγματική, αλλά βοήθησαν σ’αυτό και οι αντιδράσεις της άμυνάς μας. Ο Πέκοβιτς επέστρεψε μετά από καιρό στις προ “απότομης προσγείωσης στο πόδι του Αγαδάκου” εμφανίσεις του, ο Σπανούλης απέφυγε τις επιπολαιότητες κάνοντας ακριβώς αυτά που έπρεπε και ο Διαμαντίδης ήταν αυτός που ξέρουμε στην αμυντική λειτουργία.. Φώτσης, Περπέρογλου θετικοί, Νίκολας χωρίς ψυχολογία, Γιασικεβίτσιους αψυχολόγητος, Κετσμαν αχρείαστα φάουλ.. Νομίζω πως σχεδόν κανείς δεν περίεμενε “εικοσάρα” σε μια ομάδα η οποία παραδοσιακά μας δυσκολεύει στον μέγιστο βαθμό, σε συνδυασμό και με την εικόνα που δείχναμε τον τελευταίο καιρό. Η συνέχεια είναι σίγουρα δύσκολη, καθώς η Μάλαγα δεν αστειεύεται (όπως έδειξε και μέσα στη Ρώμη), ειδικά μέσα στην έδρα της. Προφανώς και δεν είναι καιρός για υπερβολές και πανηγύρια, αλλά σε πρώτη φάση κάτι δείχνει να κινείται..