… αυτή την απορία είχα όταν τελείωσε το παιχνίδι! Ήταν τόσο χάλια η Αρμάνι, όπως λέει ο eksasteros, ή τους κάναμε εμείς να μοιάζουν με τσίρκο; Προσωπικά, νομίζω η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.. Είδαμε ένα Παναθηναϊκό συγκεντρωμένο, με σωστό αμυντικό πλάνο, που έβγαλε εκτός παιχνιδιού μια ομάδα(λέμε τώρα) η οποία έχει απλά 3-4 καλές μονάδες. Πριν το παιχνίδι, δεν κρύβω ότι είχα τις φοβίες μου. Λίγο τα ντεφορμαρίσματα στη φάση του top16, λίγο το παραμύθι των δημοσιογράφων για την ομάδα των “σταρ” (στην πράξη μόνο έναν έχουν…) από το Μιλάνο, είχα πέσει στην παγίδα και είχα ξεχάσει το συνονθύλευμα του Σκαριόλο με το οποίο γέλαγε όλη η μπασκετική Ευρώπη στη regular season. Η ομάδα του Ιταλού έχει άγνωστες τις λέξεις “πλάνο”, “συνεργασίες”, “ομαδικότητα” ! Υπήρχαν σημεία του αγώνα που το παιχνίδι τους θύμιζε αγώνα ακαδημιών!
στα δικά μας τώρα!
Κρατάμε την καλή εμφάνιση (θύμισε προετοιμασία) του Λόγκαν! Αυτό που μου άρεσε, δεν είναι τα 6/6 δίποντα αλλά η προσπάθεια να αποβάλλει από μέσα του τον Λόγκαν της Πρόκομ και να μπει στη λογική Ομπράντοβιτς. Δεν είδαμε περιττές ενέργειες, τραβηγμένα σουτ και επιπόλαιες πάσες. Λέτε να βοηθήσει στη συνέχεια;
Ένα ακόμη θετικό στοιχείο είναι η επιβεβαίωση της ανόδου του Μπατίστ. Δεν επηρεάστηκε παίζοντας αντίπαλος με την παλιά του αγάπη και έδειξε ότι ολοένα και περισσότερο βρίσκει τα πατήματα του!
Όλα καλά λοιπόν, μέχρι που ο Θάνος Μικρούτσικος (καλεσμένος στον Φίλιππα) μας επανέφερε στην πραγματικότητα.. Τα λόγια του “μπορεί του χρόνου ο Διαμαντίδης και ο Ομπράντοβιτς να μην είναι στον ΠΑΟ” με έκανε να ξεχάσω top16 και F4 και να σκέφτομαι πως αν δεν αλλάξει κάτι, ένας κύκλος 15 χρόνων κλείνει..
υ.γ: το αφιέρωμα στον Μπουρούση το αφήνω στον Scire!
υ.γ1: α ρε, Ντρου! Τι χάλια είναι αυτά;
υ.γ2: Πάλι πρώτος ο Σάρας!
