Ο φετινός Παναθηναϊκός μη έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων οφείλει να γίνεται σοφότερος μετά από κάθε παιχνίδι.. Οι ήττες καμιά φορά λειτουργούν περισσότερο ευεργετικά από τις νίκες αφού προσφέρουν τη δυνατότητα επαναπροσδιορισμού καταστάσεων που "κρύβονταν" πίσω από τις καλές εμφανίσεις.. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίσει και ο Παναθηναϊκός τη χθεσινή ήττα. Μία ήττα που είναι πολύ νωρίς να πούμε πως θα κοστίσει στη συνέχεια και σαφώς δεν είναι ήττα "εκτός προγράμματος"..
Ξεκινώντας από το χθεσινό παιχνίδι θεωρώ πως πρέπει να βγει από τη συζήτηση ο παράγοντας "Διαμαντίδης". "Μπορεί χωρίς τον 3D"; "Μονοδιάστατος (αυτό φορέθηκε πολύ)", "φάνηκε η απουσία του 3D" ήταν μερικοί από τους τίτλους την επαύριο του αγώνα με την Εφές. Η συζήτηση αυτή αποπροσανατολίζει τον κόσμο καθώς τα ερωτήματα είναι ρητορικά και τα συμπεράσματα εκ προοιμίου δεδομένα. Ο Διαμαντίδης είναι ο ηγέτης της ομάδας αυτής, το 'Α' και το 'Ω' της αλλά πρώτα απ' όλα είναι άνθρωπος, παθαίνει θλάσεις, γυρνάει αστραγάλους, κουράζεται.. Όσο λιγότερο εξαρτημένοι είμαστε από το παιχνίδι του Μήτσου, τόσο μεγαλύτερη πρόοδο θα έχουμε πραγματοποιήσει. Ο Διαμαντίδης θα είναι εκεί που πρέπει, αυτός που πρέπει.. Η ετοιμότητα των υπολοίπων έχει σημασία.
Πριν από το παιχνίδι θεωρούσα πως κλειδί για μία καλή εμφάνιση ήταν ο έλεγχος του ρυθμού (χαμηλό τέμπο) και τα λίγα λάθη.. Αυτά τα δύο μεταφράζονται και ως "καλή εμφάνιση από Μπανκς – Ούκιτς".. Δυστυχώς, ο πρώτος δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, δεν διάβασε σωστά το παιχνίδι, δεν "τάισε" τους Λάσμε – Σόφο, ακολούθησε το ρυθμό του …Φάρμαρ και η ήττα ήρθε από το πρώτο δεκάλεπτο. Ο Αμερικανός δικαιούται και μία κακή βραδιά. Είναι στην ομάδα έναν μόνο μήνα, οι μέχρι τώρα εμφανίσεις είναι ικανοποιητικές, τον συγχωρούμε.. Με τον Ούκιτς, όμως, τι γίνεται; Η απουσία του Διαμαντίδη του έδωσε την ευκαιρία για περισσότερα λεπτά στο παρκέ, περισσότερες ευθύνες αλλά αποδείχθηκε λίγος.. Μήπως δεν πρέπει να περιμένουμε περισσότερα από τον συγκεκριμένο παίκτη; Παίζει περισσότερο με το ένστικτο και λιγότερο με το μυαλό.. Πρώτα ενεργεί και μετά σκέφτεται.. Μπορεί να προσφέρει στο παιχνίδι μας; Ίσως μόνο σε κομμάτια ενός αγώνα και όχι σε ολόκληρο παιχνίδι. Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος πως θα καταφέρει στη συνέχεια να αποτελέσει μία από τις σταθερές μας.
Ένα ακόμα στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι η αναρχία στο παιχνίδι μας όταν το σύστημα δεν βγαίνει. Όταν η Εφές ξέφυγε στο σκορ ξεκίνησαν οι επιθέσεις πέντε δευτερολέπτων.. Αντί να εστιάσουμε στην άμυνα, να κοιτάξουμε να βγάλουμε εκτός ρυθμού την Εφές, ρίχνοντας και λίγο (μπασκετικό) ξύλο, εμείς προσπαθήσαμε να γυρίσουμε το παιχνίδι μέσα από την επίθεση. Στο σημείο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, έστω και για λίγο, ο Ξανθόπουλος, ο οποίος θα βοηθούσε στο να βελτιωθεί η κυκλοφορία της μπάλας που από ένα σημείο και μετά ήταν άγνωστη λέξη!
Το νέο τοπ16 είναι ένα μικρό πρωτάθλημα.. Μία ήττα δεν φέρνει την καταστροφή, μία νίκη δεν σημαίνει πρωτιά..
υ.γ: Ο Σόφο επέστρεψε, ο Γκιστ στη θέση τέσσερα είναι καλύτερος του Πάνκο;