Τα άσχημα νέα δυστυχώς μαθαίνονται γρήγορα.. Σερφάρωντας το απόγευμα, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του Γιάννη Ψαράκη στο Basketblog με τίτλο “Βούγιανιτς: Συμβόλαιο με την ατυχία”.. Πριν καν το διαβάσω, φαντάστηκα τι μπορεί να είχε συμβεί.. και δυστυχώς οι αρχικές δυσοίωνες εκτιμήσεις δείχνουν να επιβεβαιώνονται πλήρως.. ο Μίλος Βούγιανιτς υπέστη κάταγμα κνήμης περόνης, κάτι που σημαίνει πως χάνει σίγουρα τη χρονιά και ίσως να σταματήσει και το μπάσκετ, κάτι που φυσικά όλοι απευχόμαστε.. Δυστυχώς δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη, αλλά η τρίτη φορά που ο Βούγιανιτς τραυματίζεται σοβαρότατα στην καριέρα του.. Ιδού πως είχε περιγράψει ο ίδιος τους προηγούμενους δυο τραυματισμούς του σε μια συνέντευξη που είχε δώσει πριν κάποια χρόνια στον Θανάση Ασπρούλια:
Μάρτιος 2004: «Παίζαμε στον προημιτελικό των play offs με τη Ροζέτο. Στα δύο πρώτα ματς, είχαμε νικήσει με τεράστια διαφορά κι επιστρέφαμε στο σπίτι μας για το τρίτο ματς της σειράς. Εκείνες τις ημέρες ένιωθα απίστευτα κουρασμένος. Σχεδόν κατάκοπος. Ο προπονητής προσπαθούσε να με προφυλάξει και το παιχνίδι πήγαινε κατ’ευχήν. Περίπου δύο λεπτά πριν τη λήξη όμως, η Ροζέτο κάλυψε τη διαφορά και ήρθαμε στο ίσα. Πήρα εντολή να μπω στο παιχνίδι. Στην πρώτη φάση, επιχειρώ να κάνω ένα jump stop και… φινάλε. Άκουσα τα πάντα να σπάνε στο γόνατό μου. Ανατρίχιασα. Αυτό ήταν. Το πόδι μου δεν πρήστηκε αμέσως, αλλά οι γιατροί κατάλαβαν τη συνέβη (ρήξη χιαστών). Μπήκα στο χειρουργείο και τελείωσε η σεζόν».
Δεκέμβριος 2005: «Στις 27 Δεκεμβρίου, τέσσερις ημέρες πριν την εξέταση (σ.σ. υπήρχε ειδικός όρος στο συμβόλαιό του στις 31 Δεκεμβρίου να επανεξεταστεί για να διαπιστώσει η Μπαρτσελόνα αν όλα πάνε καλά), εμφανίστηκε η κατάρα… Αλλά, για αυτό υπάρχουν υπεύθυνοι. Αυτή τη φορά ο χιαστός δεν είχε σπάσει. Λόγω της κακοτεχνίας των γιατρών στην Ιταλία, το ένα άκρο του συνδέσμου που μου είχαν τοποθετήσει έφυγε από τη θέση του. Ξεκόλλησε. Τότε άρχισε να με παίρνει λίγο από κάτω. Αυτό είναι ατυχία, κακή μοίρα, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Μία ανίκητη κατάρα..»
Και η εκείνη η σεζόν τελέιωσε άδοξα, ώσπου αφού το καλοκαίρι του 2006 η Μπαρτσελόνα τον αποδέσμευσε, ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις και στα τέλη Σεπτέμβρη βρέθηκε στον Παναθηναϊκό.. Τα υπόλοιπα στο βίντεο που ακολουθεί..
Στην ίδια συνέντευξη ανέφερε για όλα όσα αποκόμισε από τους τραυματισμούς του: «Σίγουρα, είμαι πολύ πιο δυνατός ως άνθρωπος μετά από όλα αυτά. Γνώρισα τον χαρακτήρα πολλών, που όσο ήμουν υγιής, ήθελαν να βρίσκονται κοντά μου και μετά εξαφανίστηκαν. Δεν θα γίνω πιο αναλυτικός και το κρατάω για τον εαυτό μου. Ωστόσο, ξέρεις ποια είναι η δύναμη που εξέλαβα μετά από όλα αυτά. Έμεινα για μόλις μία ημέρα στο νοσοκομείο. Μόλις μία ημέρα. Και είδα γύρω μου τη θλίψη και την εξαθλίωση της ανθρώπινης ευτυχίας. Παλικάρια και κοπέλες που είχαν πέντε και δέκα χρόνια στο κρεβάτι… Ακούνητοι. Κατεστραμμένοι. Εκείνο το βράδυ σκέφτηκα πάρα πολύ. Ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι τα χρήματα και τα αγαθά δεν έχουν κανένα ρόλο στη ζωή μας, παρά μόνο η υγεία. Τίποτα άλλο. Κι όποιος το κάνει κτήμα του, θα γίνει σίγουρα πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Πλέον, προσέχω τα πάντα, ενώ μέχρι πρότινος ήμουν στον κόσμο μου. Ντύνομαι καλά για να μην κρυώσω, δεν πίνω κρύο νερό ιδρωμένος… Συνήθειες, δηλαδή, που μας ζητούσαν οι γονείς μας, αλλά εμείς δεν ακολουθούσαμε κι εκνευριζόμασταν. Πόσο δίκιο είχαν, όπως και ο πατέρας ενός φίλου μου, που λέει ότι το ανθρώπινο κορμί είναι εύθραυστο σαν το γυαλί». Δυστυχώς για τον Μίλος, η κατάρα που τον κυνηγάει ξαναχτύπησε, στον τελευταίο του αγώνα με τη φανέλα του Πανιωνίου, καθώς είχε συμφωνήσει με την Παρτιζάν και αύριο θ’αναχωρούσε για το Βελιγράδι.. Πραγματικά, κρίμα, γιατί όντως είχε ψυχή το Σερβάκι..