Μπορεί το τελικό σκορ του ντέρμπι να έγραψε -4 όμως ο Παναθηναϊκός βγαίνει κερδισμένος και πιθανότατα πιο δυνατός από το ντέρμπι. Οι λόγοι πολλοί, σημαντικότερος όλων όμως το απλόχερο χειροκρότημα αναγνώρισης και –κυρίως- εμπιστοσύνης που του χάρισαν παρά την ήττα οι περίπου 15.000 οπαδοί του μετά το τέλος της αναμέτρησης. Ένα χειροκρότημα «ψήφος-εμπιστοσύνης» στην διοίκηση, στον προπονητή και στους παίχτες.  Μια δήλωση ότι οι οπαδοί είναι εδώ και στηρίζουν τη νέα προσπάθεια με την απαραίτητη υπομονή αλλά όχι με αίσθημα εγκαρτέρησης παρά με αισιοδοξία για την επόμενη μέρα και για την τελική έκβαση της μάχης που για φέτος έχει έναν και μόνο στόχο: Πρωτάθλημα.

Ο οπαδός του Παναθηναϊκού ΞΕΡΕΙ μπάσκετ. Αυτό έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν. Ως εκ τούτου αντιλαμβάνεται απόλυτα το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ομάδα και πόσο δύσκολο είναι να επιβληθεί απέναντι σε έναν σαφώς πιο έτοιμο και πιο «δεμένο» αντίπαλο τέτοια εποχή. Ξέρει όμως να διακρίνει και προς τα πού πάει το πράγμα και η σημερινή εμφάνιση έδειξε όλα τα προβληματικά στοιχεία της ανομοιογένειας (λογικά για την εποχή) αλλά έδειξε συνάμα χαρακτήρα, πάθος  αλλά και μεθοδικότητα που αποτελούν ένα (ισχυρό) φως στην άκρη του τούνελ.

Τέλος στα καθαρά αγωνιστικά μια ήττα είναι πάντα μια ήττα και ειδικά εντός έδρας όμως η μικρή διαφορά σε καμία περίπτωση δεν είναι απαγορευτική για την ρεβάνς. Αν συνυπολογίσει κανείς και τα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης που υπάρχουν για τον Παναθηναϊκό (σαφώς μεγαλύτερα απ’ότι στον Ολυμπιακό)  ίσως τελικά αυτή η ήττα να μοιάζει περισσότερο με …ισοπαλία.  Από δω και μπρος το ζητούμενο είναι ένα: Ηρεμία, δουλειά, πείσμα, ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ στους μικρότερης δυναμικότητας αντιπάλους γιατί λάθος δεν συγχωρείται πλέον και στην επόμενη στροφή όλα για όλα στο ΣΕΦ. Μπορεί ο Παναθηναϊκός; Ναι, μπορεί!