Παίζοντας σοβαρά για 35 λεπτά και κάνοντας χαβαλέ στα τελευταία 5 η Μπαρτσελόνα, η μισιτή ομάδα της Καταλωνίας, γονάτισε τον Παναθηναϊκό με 83-71.

Η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν τεράστια. Με βαθύτερο και καλύτερα κατανεμημένο ρόστερ αλλά και εμφανώς πιο «δουλεμένο» στις προπονήσεις η Μπαρτσελόνα υπερείχε παντού. Σε κίνηση, σε έμπνευση, σε δύναμη. Μπήκε μέσα και καθάρισε το παιχνίδι με σωστή ομαδική δουλειά σε άμυνα και επίθεση απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που το μόνο σύστημα που έβγαζε ήταν να περάσει η μπάλα στον Πέκοβιτς. Από κει και πέρα βασιζόταν αποκλειστικά στις προσωπικές εμπνεύσεις των παιχτών που άλλες φορές οδηγούσαν σε (δύσκολα) καλάθια και άλλες φορές σε απονενοημένα διαβήματα.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό αποδεικνύεται για ένα ακόμα παιχνίδι ότι (πάλι) ψώνισε μέτριο Σέρβο, ότι ο Περπέρογλου δεν πρόκειται ποτέ να γίνει παίχτης κλάσης, ο Καλάθης το σουτ απλά δεν το έχει και ο Σπανούλης έχει το μυαλό του στο μωρό και όχι στον αγώνα. Το παρήγορο είναι ότι φάνηκε ένα όρος στην μέχρι σήμερα οριζόντια γραμμή στο γράφημα του Διαμαντίδη. Έδειξε μια διάθεση μετά από καιρό να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, να πάρει κρίσιμα σουτ, να παίξει την γνωστή του άμυνα. Απέχει πολύ όμως από τα παλιά του στάνταρ και δυστυχώς δεν προβλέπεται να βρεθεί σε αυτά σύντομα, τουλάχιστον όχι αρκετά σύντομα για να σωθεί η χρονιά στην Ευρώπη. Κορυφαίος όλων ο Μάικ Μπατίστ τον οποίο ο Ομπράντοβιτς (για άλλον έναν αγώνα ωσεί παρόν) άφησε για αρκετή ώρα να βολοδέρνει στο «4» σε αυτό το παράλογο σχήμα με Μπατίστ-Πέκοβιτς. Από τους υπόλοιπους, ο Νίκολας το πάλεψε αλλά θα το ξαναπώ έχω βαρεθεί να τον βλέπω να χοροπηδάει με την μπάλα ψάχνοντας ένα ελεύθερο σουτ που θα έπρεπε να έρθει μέσα από σύστημα και δεν έρχεται ποτέ. Πέρα του Νίκολας, ο Πέκοβιτς βοήθησε επιθετικά αλλά στην άμυνα ήταν τραγικός. Αυτός όμως που πραγματικά ήταν για λύπηση ήταν ο Φώτσης. Ο άλλωτε, μπατ-μαν, ο σούπερ αθλητικός φόργουορντ με τα πλούσια αθλητικά προσόντα έμοιαζε σαν παλαίμαχος μπροστά στον Εντόνγκ και τον Μόρις.

Τέλος, σε ότι αφορά την εξέλιξη του ομίλου, το Μαρούσι έκανε το δώρο, ο Παναθηναϊκός όμως είναι έτοιμος να το δεχτεί; Χλωμό…

ΥΓ. Για άλλη μια φορά ο Σερμαντίνι DNP.

ΥΓ2. Ευτυχώς έμεινε στην Αθήνα ο Σάρας κι έτσι ο Σπανούλης έγραψε άλλη μια βραδιά μεγαλείου.

ΥΓ3. Αν ο Ναβάρο έβαζε έστω ένα από τα δύο ελεύθερα τρίποντα που επιχείρησε με την διαφορά στους 17 πόντους θα είχε γίνει τσόντα το ματς.

ΥΓ4. Μεγάλη δουλειά ο Μάικλ για την Μπαρτσελόνα. Η άμυνα του πάνω στον εκάστωτε άσσο του Παναθηναϊκού έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην κακή απόδοση του Παναθηναϊκού στην επίθεση. Προσοχή μην γίνει το ίδιο και με τον Τσίλντρες στο κύπελλο.

ΥΓ5. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς αν με τέτοια διαιτησία που τα σφύριζε όλα και κρατούσε τον ρυθμό χαμηλά, όπως ακριβώς ήθελε ο Παναθηναϊκός, καταφέραμε να χάσουμε με κατεβασμένα χέρια τότε δεν μας φταίει κανείς. Έτσι δεν είναι;