Μην μου πείτε πως δεν το έχετε ξαναζήσει;; Κλασικά τέτοια εποχή, τέλη Γενάρη, όλο και κάποια ήττα που “πονάει” θα κάνει την εμφάνιση της.. Ντεφορμάρισμα για κάποιους παίκτες, “ντεφορμάρισμα” στον πάγκο, γκρίνια στη κερκίδα, απαισιοδοξία από τους δημοσιογράφους! Απέναντι σε μία διαβασμένη ομάδα, με συγκεκριμένο πλάνο και διακριτούς ρόλους σε επίθεση και άμυνα η ήττα ήρθε πολύ λογικά. Δεχτήκαμε 89 πόντους μέσα στο ΟΑΚΑ παλεύοντας να βγάλουμε μία καλή άμυνα σε ολόκληρο το 2ο ημίχρονο. Ίσως ήταν το παιχνίδι που ο Ζοτς έψαχνε στον πάγκο περισσότερο από ποτέ να βρει τον Φώτση και “έπεφτε” πάνω στους Καιμακόγλου – Τσαρτσαρή – Σμιθ! Ο Batman άλλαζε στα σκριν, λειτουργούσε άψογα στις περιστροφές και βοηθούσε πάνω από το στεφάνι καλύτερα από τον καθένα! Ο Batman πήγε σε άλλες πολιτείες και το κενό του πρέπει να καλυφθεί εκ των έσω, είτε ατομικά, είτε μέσω ομαδικής δουλειάς. Πρέπει πάση θυσία να καλυφθεί! Όσον αφορά το χθεσινό παιχνίδι πάντως, πιστεύω ότι όλο το πλάνο αμυντικά είχε τα προβλήματα του.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η λανθασμένη αντιμετώπιση στον Ντόμερκαντ. Συγκεκριμένα, όταν είχε τη μπάλα και μετά έπαιρνε σκριν, η αντιμετώπιση ήταν hedge out , hedge out και παγίδα και σπάνια αλλαγή στο σκριν. Προϋπόθεση για πετύχει όλο αυτό είναι να λειτουργήσουν άψογα οι περιστροφές, κάτι που δεν έγινε. Το περίεργο είναι ότι επιμείναμε στο ίδιο πλάνο και δεν δοκιμάσαμε (πέρα από μία ζώνη 2-3) κάτι διαφορετικό. Η εμπειρία των παικτών της Ούνιξ, οι σωστές επιλογές των palymaker και του Βερεμένκο (ή τελείωνε εύκολα τη φάση ή έβρισκε ελεύθερο τρίποντο) δεν μας επέτρεψαν να ελπίζουμε και οι 89 πόντοι ήρθαν φυσιολογικά!
Επίσης, στους Lyday και Greer η αντιμετώπιση ήταν ο παίκτης να περνάει πάνω από το σκριν και ο ψηλός να μένει πίσω, με αποτέλεσμα οι κοντοί της Ούνιξ να τελειώνουν τις φάσεις ή να βρίσκουν τον ψηλό μόνο του με το καλάθι. Η άμυνα αυτή χρειάζεται σωστές βοήθειες, οι οποίες πολλές φορές δεν ήρθαν.
Πέρα από τα προβλήματα στην άμυνα, αντιμετωπίσαμε προβλήματα και επιθετικά. Ο Πασούτιν θυμήθηκε τον Βουγιόσεβιτς, μετέτρεψε τους Βερεμένκο-Σαβρασένκο σε Βράνιες, έκλεισε την άμυνα του, ρίσκαρε να δεχτεί τρίποντο όταν δεν προλάβαιναν στις περιστροφές, αντιμετώπιζοντας έτσι το pick n roll και τους Διαμαντίδη-Μπατιστ. Σ’αυτό συνέβαλλε και ο Ζοτς, που ξέχασε τον Βουγιούκα σε όλο το 2ο ημίχρονο, ενώ θα μπορούσε να φορτώσει το low post παιχνίδι φθείροντας τους αντίπαλους ψηλούς και παράλληλα να βρει μερικά εύκολα καλάθια. Ο Βουγιούκας στα 5:44(!!!) πήρε την μπάλα 6-7 φορές, στις 4 πέτυχε καλάθι, στη μία κέρδισε φάουλ και στην άλλη αστόχησε. Συνολικά κέρδισε 4 φάουλ! Πραγματικά άστοχη η επιλογή του Ομπράντοβιτς να τον αφήσει έξω.
Όλα αυτά λοιπόν, μαζί με κάποια “τρελά σουτ” του Ντόμερκαντ, οδήγησαν στην πρώτη ήττα στη φάση του top16 και πλέον δεν κινδυνεύει μόνο η πρώτη θέση αλλά και η πρόκριση. Την επόμενη αγωνιστική έχει Φενέρ έξω και πολλά θα εξαρτηθούν από το παιχνίδι αυτό. Ο Ομπράντοβιτς σίγουρα ξέρει τη λύση, μένει να ενεργοποιηθούν και οι παίκτες του. Οι Καλάθης – Σάτο είναι εκτός φόρμας, οι Μάριτς – Λόγκαν εκτός γενικά, ο Διαμαντίδης κοιτάει ξανά πρώτα την πάσα και μετά να τελειώσει, ο Μπατίστ προσπαθεί να γίνει Μπατίστ, οι Περπέρογλου-Τσαρτσαρής προσπαθούν να επανέλθουν, ο Σμιθ πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, κυρίως μέσα από την άμυνα. Φτάνει ο χρόνος για να γίνουν όλα αυτά ή θα έχουμε τα deja vu των 2008-2010;;
υ.γ: Να σου ζήσει τρελέ!