«Από το ΟΑΚΑ δεν περνάει κανείς εύκολα». Αυτό δήλωσε με ιδιαίτερο καμάρι ο Καζλάουσκας μετά το τέλος του αγώνα και βεβαίως έχει δίκιο. Η ΤΣΣΚΑ με μεγαλύτερη πληρότητα εκμεταλλεύτηκε την κούραση του Παναθηναϊκού και την απώλεια του Διαμαντίδη, κατάφερε να γυρίσει το ματς στα τελευταία 3 λεπτά και πήρε μια ανούσια βαθμολογικά αλλά σημαντική ψυχολογικά νίκη.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σαφώς και δεν έχει συνηθίσει σε ήττες στο ΟΑΚΑ. Παρ’όλα αυτά οι 15.000 περίπου άνθρωποι που βρέθηκαν την Πέμπτη στο γήπεδο (πρωτοφανές για αγώνα αυτής της φάσης τουλάχιστον όσο μπορούμε να θυμηθούμε) ήξεραν πολύ καλά ότι απέναντι βρισκόταν μάλλον η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη φέτος. Και μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να μην ήταν το ιδανικό όμως απολαύσαμε ένα χορταστικό παιχνίδι από δύο εκ των καλύτερων ομάδων στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι η γενική εικόνα. Ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι έβγαζε ένα αισιόδοξο μήνυμα: «Οι Ρώσοι δεν είναι αχτύπητοι». Άλλωστε με εξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο η ΤΣΣΚΑ έδειχνε να πατάει καλύτερα στο υπόλοιπο παιχνίδι ήταν ο Παναθηναϊκός αυτός που είχε τον έλεγχο. Από τότε δηλαδή που ο Ζοτς γύρισε σε ζώνη αλλάζοντας όλη την εικόνα του παιχνιδιού κλείνοντας τους διαδρόμους και κλειδώνοντας τα ριμπάουντ. Η άλλωστε «απαγορευμένη ζώνη», μια άμυνα που ο Ομπράντοβιτς την απέφευγε πάση θυσία αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά σημείο υπεροχής. Με την σιγουριά στην άμυνα ο Παναθηναϊκός κατάφερε σε όλον τον αγώνα να διατηρεί ένα προβάδισμα από 4 έως 8 πόντους. Όλα αυτά βεβαίως μέχρι το 5ο φάουλ του Διαμαντίδη που ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Ρώσων στο τέλος. Παρά την ήττα πάντως ο Παναθηναϊκός έκλεισε το μάτι πονηρά στην ΤΣΣΚΑ, ή για να το πούμε καλύτερα ο Ομπράντοβιτς στον Καζλάουσκας, ανανεώνοντας το ραντεβού για εκεί που πραγματικά θα έχει σημασία, σε ΤΟΡ-8 ή Final-Four. Όση διαφορά ποιότητας μπορεί να χωρίζει τις δύο ομάδες στο ρόστερ (μην εθελοτυφλούμε) άλλη τόση διαφορά χωρίζει τις δύο ομάδες στον πάγκο και οι οπαδοί του Παναθηναίκού έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ότι όταν έρθει η ώρα ο Σέρβος θα δέσει κόμπο τον Λιθουανό (όπως έκανε και προχτές) αλλά αυτή τη φορά με ανάποδο αποτέλεσμα.
Τέλος για τον κόσμο τι να πει κανείς. Τεράστια έκπληξη για εμένα η μαζική προσέλευση βεβαίως έπαιξε το ρόλο του και το ρόστερ της ΤΣΣΚΑ – βλ. Κιριλένκο, όμως το γεγονός είναι ότι υπήρχε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα η οποία αναγνωρίστηκε και από τους παίχτες της ΤΣΣΚΑ οι οποίοι πρόσφεραν ένα έντονο χειροκρότημα σεβασμού στον κόσμο του Παναθηναϊκού μετά το τέλος του αγώνα. Και βεβαίως επειδή -μην τα ξαναλέμε- ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει μπάσκετ έλαβαν κι εκείνοι το χειροκρότημα αναγνώρισης της δίκαιης νίκης (με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες που μάλλον …εθιμοτυπικά και όχι συνειδητά προτίμησαν να αποδοκιμάσουν).
ΥΓ. Κορυφαίος παίχτης για τον Παναθηναϊκό ο Τεόντοσιτς. Έκανε και δηλώσεις μετά ότι δήθεν επηρεάστηκε από τον κόσμο τρομάρα του. Αν δεν τον άλλαζε στο τέλος με τον Σβεντ πιθανότατα θα είχαμε κερδίσει και χωρίς Διαμαντίδη.
ΥΓ2. Για ένα ακόμα «μεγάλο» παιχνίδι πολύ καλός ο Καλάθης. Πολύ καλός και ο Καϊμακόγλου ο οποίος έπαιξε με πολύ υψηλή αυτοπεποίθηση.
ΥΓ3. 1,5 μήνα έξω; Καλά… Κρίνοντας από το παρελθόν και το πόσο μέσα πέφτουν στις προβλέψεις τους οι γιατροί της ομάδας, στην αρχή των πλέι οφ το περιμένουμε τον Τσαρτσαρή να επιστρέψει. Περαστικά!
ΥΓ4. Και πάμε στα σπουδαία…… Συνεδρίασε λέει εκτάκτως το ΑΣΕΑΔ και μετά από ώριμη σκέψη η ποινή των πέντε αγωνιστικών γίνεται ποινή τριών και –ω του θαύματος!- θα παίξουμε με κόσμο απέναντι στον γαύρο. Για να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας. Γουστάρουμε (φυσικά!) που θα πάμε γήπεδο σε αυτό το παιχνίδι και θα μας πείραζε αν γινόταν το αντίθετο. Όμως ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ πλέον μας εκνευρίζει αυτό το αίσθημα ατιμωρισίας. Λυπάμαι αλλά το παιχνίδι θα έπρεπε να γίνει χωρίς κόσμο. Τελεία και παύλα.
Οι πανηγυρικές κραυγές των δικηγόρων του Παναθηναϊκού είναι ξεφτίλα. Είναι ξεφτίλα γιατί ξέρουν κι εκείνοι, κι εμείς και όλος ο κόσμος ότι στην πρώτη ευκαιρία θα ξαναγίνουν τα ίδια. Το ΑΣΕΑΔ παίζοντας τα παιχνίδια της κάθε ΚΑΕ και του κάθε δικηγόρου για άλλη μια φορά να δικαιώνει τους 100 εγκληματίες της εξέδρας και ξενερώνει τους υπόλοιπους δεκάδες χιλιάδες κόσμου που για να πάνε στο γήπεδο σε τέτοια ματς με τα παιδιά τους περνάνε πρώτα από την εκκλησία να ανάψουν κανά κερί.
Είναι ντροπή. Πλέον έχοντας δει εκατοντάδες φορές το ΑΣΕΑΔ να «γυρνάει» πρωτοβάθμιες αποφάσεις μου έχει γεννηθεί η εξής απορία: Αφού το ΑΣΕΑΔ βρίσκει τόσα λάθη στις πρωτοβάθμιες αποφάσεις άρα τέτοια «ανευθυνότητα» από τα όργανα που τις επιβάλλουν γιατί δεν έρχεται το κράτος να τους καθαιρέσει; Σε οποιοδήποτε λογικό κράτος αν κάποιοι άνθρωποι (έχοντες εξουσία επιβολής πειθαρχικών κυρώσεων) έκαναν ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ λάθη στις κυρώσεις και τις αποφάσεις τους που ανάγκαζαν το (κάθε λογής) ΑΣΕΑΔ να έρθει να τα «συμμαζέψει», τους ανθρώπους αυτούς θα τους είχαν στείλει σπίτι τους κάποια στιγμή. Επίσης θεωρώ απαράδεκτο να μην δίνονται στην δημοσιότητα ο ΛΟΓΟΙ για τους οποίους πάρθηκε η δευτεροβάθμια απόφαση και τι λάθος είχε γίνει στην πρωτοβάθμια απόφαση.
Αλλά τι λέμε τώρα; Ποιοι λόγοι; Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου…
Όταν ο κάφρος ξέρει πως η ποινή θα ισχύσει με τον Ίκαρο Καλλιθέας, τον Κολοσσό Ρόδου και τον Απόλλωνα Πάτρας για το κύπελλο και αν τυχόν πέσει και μέσα κανά ντέρμπι θα έρθει το αδέκαστο ΑΣΕΑΔ να μειώσει την ποινή τότε τι θα τον σταματήσει; Αν όμως η ποινή κεκλεισμένων είχε εφαρμογή για αγώνες με ομάδες μέχρι 2 βαθμούς πάνω ή κάτω στην βαθμολογία ή μόνο για τους αγώνες με τις ομάδες με τις οποίες έγιναν τα επεισόδια τότε να έβλεπα αν θα τολμούσε κανένας καφράκος να πυροβολήσει την φωτοβολίδα στο γήπεδο ξέροντας ότι όλοι οι υπόλοιποι από δίπλα θα τον σαπίσουν στο ξύλο…