Μιας και η αγωνιστική περίοδος τελείωσε, ήρθε πλέον η ώρα ψύχραιμα και μακρυά από συναισθηματισμούς να κάνουμε έναν απολογισμό των φετινών πεπραγμένων.. Στην Ελλάδα κατακτήσαμε ένα ακόμα ντάμπλ απέναντι στον “αναγεννημένο Ολυμπιακό του Παναγιώτη Γιαννάκη” (εκμεταλλευόμενοι με τον καλύτερο τρόπο το πλεονέκτημα της έδρας) και στην Ευρώπη αποκλειστήκαμε στο top 16. Η κατάκτηση του τίτλου απέναντι στον “αιώνιο αντίπαλο” σίγουρα αφήνει μια πολύ γλυκιά γεύση, όμως προσωπικά δεν μπορώ να θεωρήσω την χρονιά απόλυτα επιτυχημένη.. Αυτό θα συνέβαινε εαν είχαμε προκριθεί στο final four, ώστε να υπερασπιστούμε το Ευρωπαϊκό μας τρόπαιο, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Παναθηναϊκός (με την δεδομένη ομοιογένεια που διαθέτει και τους προέδρους, ο οποίοι φέρονται διατεθειμένοι να ικανοποιήσουν σχεδόν κάθε επιθυμία του προπονητή) κάθε χρόνο έχει ως στόχο την πρόκριση στο final four. Από την στιγμή λοιπόν που αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πλήρως επιτυχημένη χρονιά.. Πάμε τώρα στην αναλυτική κριτική παικτών και προπονητή..
Αλβέρτης. Πλέον ο ρόλος του είναι περισσότερο εξωαγωνιστικός παρά αγωνιστικός.. Όπως έγραψε πρόσφατα η Σβετλάνα “ο Φράνκι θα είναι και του χρόνου παίκτης στην ομάδα. Και μετά, θα πάρει τη θέση του Μάνου (σ.σ. Παπαδόπουλου), που θα πάρει τη θέση του Τάσου (σ.σ. Στεφάνου)”.
Περπέρογλου. “Ψαρωμένος” στην αρχή, πήρε περισσότερο χρόνο συμμετοχής μετά τον αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα και δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας.. Μας άρεσαν οι εμφανίσεις του στα play off, έχει όμως αρκετά να διορθώσει ακόμα.
Σπανούλης. Η επιμονή του Ομπράντοβιτς στη χρησιμοποίησή του πολλές φορές εξέθεσε και τους δυο.. Αρκετές φορές “θολώνει”, πάει να παραστήσει τον ηγέτη και εν τέλει τα κάνει θάλασσα. Ήταν όμως ο μοναδικός περιφερειακός μας που απειλούσε τις αντίπαλες άμυνες με drive, ενώ η ενέργεια που βγάζει στην άμυνα χρειάζεται. Πάντως, τα κρίσιμα σουτ (βλ. Βελιγράδι για το top 16 και 4ος τελικός στο ΣΕΦ) τα έχασε..
Μπετσίροβιτς. Δυστυχώς, η επιστροφή του Σπανούλη και ο ερχομός του Γιασικεβίτσιους τον “χαντάκωσε” αγωνιστικά (όπως άλλωστε και τον Βούγιανιτς), γεγονός το οποίο είχε καταλάβει και ο ίδιος. Από ένα σημείο και μετά, παρέδωσε πνεύμα.. Από την φετινή του χρονιά δεν θα έχουμε να θυμόμαστε και κάτι ιδιαίτερο, την περισυνή όμως δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ..
Μπατίστ. Έχει τραβήξει πολύ “κουπί” όλα αυτά τα χρόνια και όπως είναι λογικό αρχίζει να κουράζεται (συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων προβλημάτων που είχε στο γόνατο). Χρειάζεται επειγόντως ενισχύσεις..
Ζίζιτς. Μάλλον ήταν ο λάθος άνθρωπος σε λάθος ομάδα (χωρίς βέβαια να φταίει αυτός) Λογικά θ’αποτελέσει παρελθόν.. Δικαιώθηκε (και πάλι) ο “Πίνχας”..
Χατζηβρέττας. Τα χρόνια περνάνε, αλλά συνεχίζει με συνέπεια να κάνει αυτά που ξέρει. Πάντα θα είναι χρήσιμος.
Ντικούδης. Κάκιστη χρονιά. Αδιάφορος, νωχελικός, έδινε την εντύπωση ότι βαριόταν.. Οφείλουμε βέβαια να ομολογήσουμε πως ο Ντικ ανέκαθεν ήταν παίκτης ρυθμού και ψυχολογίας, οπότε η χρησιμοποίησή του για μικρά χρονικά διαστήματα δυσχέραινε την όλη κατάσταση.. Επιπλέον, είχε “φωτογραφηθεί” από την Κουρούνα μετά τον αποκλεισμό από την Παρτιζάν ότι την είχε πει στον Ομπράντοβιτς και έκτοτε μπήκε στο “ψυγείο”.. Στο τελευταίο τεύχος του allstar basket γράφτηκε ξεκάθαρα ότι θα αποτελέσει παρελθόν..
Τσαρτσαρής. Με αρκετά σκαμπανεβάσματα, καθώς είχε και την τραυματισμό στα μέσα της χρονιάς. Φετινά του highlight: ο τελικός του Κυπέλλου, το εκτός έδρας ματς με την Μπαρτσελόνα και τα εντός έδρας παιχνίδια των τελικών. Έτσι όπως έπαιζε ο φετινός Παναθηναϊκός (χωρίς “τριάρι”) αποδείχθηκε πολυτιμότερος από ποτέ..
Διαμαντίδης. Αρκετές φορές έδειχνε “σκασμένος” και “μπερδεμένος”, όμως εκεί που χρειάστηκε ήταν παρών.. Επειδή του κάνουμε κριτική για να γίνει ακόμα καλύτερος, θα επαναλάβουμε δυο πράγματα: 1) πρέπει να απειλεί το καλάθι στις διεισδύσεις του και 2) να μουρμουράει λιγότερο στους διαιτητές.. Πάντα θα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του Παναθηναϊκού..
Ουίνστον. Φάνηκε “λίγος” για τον Παναθηναϊκό (αυτά που έκανε στην κανονική περίοδο στο ΣΕΦ φυσικά και δεν γίνονται κάθε μέρα). Είχε και το “φάντασμα” του Σισκάουσκας μονίμως από πάνω του.. Αν φταίει κάποιος όμως, είναι αυτος που τον έφερε.. Κάτι μας λέει όμως πως θα μείνει..
Τομάσεβιτς. “Ωσεί παρόν” λόγω του τραυματισμού του στη μέση.. Και σε αυτήν την περίπτωση φταίει αυτός που (με τα δεδομένα προβλήματα τραυματισμών που έχει) τον ανανέωσε πέρισυ για δύο ακόμα χρόνια.. Το μπάσκετ το ξέρει όσο λίγοι, αλλά είναι σε θέση να βγάλει και άλλη χρονιά, έστω και υγιής; Ερωτηματικό..
Γιασικεβίτσιους. Γράφτηκαν πάρα πολλά φέτος γι’αυτόν.. Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι ευτυχία να έχεις τέτοιους παίκτες στην ομάδα σου, αρκεί βεβαίως να μπορείς να τους αξιοποιήσεις.. Και σε καμμία περίπτωση δεν αφήνεις τέτοιους παίκτες να φύγουν.. Ισχύει και εδώ η δεύτερη παρατήρηση που ειπώθηκε και για τον Διαμαντίδη.. Στα δύσκολα έδειξε αυτό που περιμέναμε..
Πρκάτσιν. Ποτέ στο παρελθόν παίκτης, ο οποίος αποκτήθηκε στα μέσα της χρονιάς δεν προσέφερε ιδιαίτερα. Το ίδιο συνέβη και τώρα.. Περίπτωση Ζιζιτς.
Ομπράντοβιτς. Οι εμμονές πληρώνονται ακριβά και ελπίζουμε να το κατάλαβε φέτος αυτό ο “Ζοτς”.. Έχει ξανασυμβεί πάντως να γίνουν λάθος κινήσεις ύστερα από την κατάκτηση Ευρωπαϊκού τίτλου.. Μιλώντας επί προσωπικού, επειδή δεν έχω τυφλή εμπιστοσύνη σε κανέναν, περιμένω με ανυπομονησία να δώ τι κινήσεις θα γίνουν, ώστε να τοποθετηθώ αναλόγως.. Τα πρώτα δείγματα (βλ. Πέκοβιτς) είναι θετικά.. Άλλωστε, έχουν να γραφτούν πολλά..
P.S. Για Εθνική, Λάζο, Παπαδογιάννη κλπ. θα τα πούμε τις επόμενες ημέρες..