Με διάθεση για πίεση και τρέξιμο και απέναντι σε έναν μέτριο αντίπαλο με πολλά προβλήματα (οικονομικά) που τον έχουν εμφανώς επηρεάσει ο Παναθηναϊκός πέρασε ένα ήσυχο απόγευμα επικρατώντας της Ολύμπιας Λάρισας 97-65.
Η ομάδα μπήκε στο γήπεδο αποφασισμένη να τελειώσει το παιχνίδι από νωρίς και το κατάφερε. Με δυνατή άμυνα και πολλούς αιφνιδιασμούς έφερε γρήγορα την διαφορά πάνω από τους 10 πόντους και συνέχισε να την αυξάνει βρίσκοντας τον δρόμο προς το καλάθι από παντού, εντός και εκτός ρακέτας. Η Ολύμπια ήταν παραδομένη από νωρίς και οι παίχτες του Παναθηναϊκού ήθελαν να αφήσουν πίσω την εμφάνιση της Τετάρτης οπότε έτσι κατά διαστήματα το γήπεδο έμοιαζε να γέρνει και η τελική διαφορά των 30+ ήρθε εύκολα.
Ο Χέισλιπ πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής και πολλές προσπάθειες (παρά τις αντίθετες προβλέψεις) και έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει στον Παναθηναϊκό. Το σουτ του είναι σε επίπεδα Τσαρτσαρή (το τολμάει όμως σαφώς περισσότερο). Η διείσδυση του είναι δυναμική με εκρηκτικό τελείωμα αλλά «μονοκόμματη». Τώρα που δεν είναι πολύ γνωστό το παιχνίδι του τού βγαίνει αλλά δεν θα πρέπει να παρασυρθεί γιατί μόλις τον μάθουν τα αντίπαλα scouts μπορεί εύκολα να παγιδεύεται σε επιθετικά φάουλ. Τελική συγκομιδή 20 πόντοι με 2 τρίποντα.
Η αποκάλυψη του παιχνιδιού πάντως ήταν ο Σερμαντίνι. Με ηθικό ψηλά (φαίνεται ούτε ο ίδιος δεν περίμενε την απόφαση του Ομπράντοβιτς να τον κρατήσει εις βάρος του Σάρας) τελείωσε ορισμένες πολύ θεαματικές φάσεις, έβγαλε πολύ ενέργεια και δικαίως χειροκροτήθηκε.
Από τους υπόλοιπους δεν υστέρησε κάποιος αλλά ούτε και ξεχώρισε κανείς ιδιαίτερα. Ο Φώτσης έβαλε κάποιος αθόρυβους πόντους και έκανε καλή δουλειά στα ριμπάουντ, ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης (ιδιαίτερα αυτός) έδωσαν ρυθμό στην ομάδα καθώς και ο Καλάθης που πήρε χρόνο και δεν τα πήγε άσχημα. Ο τέπιτς πρόσφερε αρκετές βοήθειες στην άμυνα και μερικά τούβλα από τα γνωστά του ενώ ο Νίκολας και ο Περπέρογλου δεν φάνηκαν ιδιαίτερα (κι ας έβαλε ο δεύτερος 11 πόντους).
Τέλος ο Πέκοβιτς αν και σκόραρε αρκετά δείχνει για ένα ακόμα παιχνίδι πολύ πεσμένος σε σχέση με την αρχή του πρωταθλήματος. Υπήρξαν φάσεις σήμερα που πριν μερικούς μήνες θα τις τελείωνε με καλάθι και φάουλ ενώ τώρα μοιάζει αδύναμος.
Εν κατακλείδι, αυτό που μένει είναι η διάθεση της ομάδας να τρέξει. Και μπορεί να μην υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στους δύο αντιπάλους αλλά νομίζω πως αν η ομάδα έδειχνε αυτή τη διάθεση και την Τετάρτη θα είχε κερδίσει.
ΥΓ. Πάντως αν κάτι αξίζει να μείνει από τον σημερινό αγώνα δεν είναι άλλο από την επιστροφή του αγαπημένου Λάρι ο οποίος κέρδισε για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις.
ΥΓ2. Πολύ μουρμούρα ο Καλαφατάκης. Μέχρι και ένα λεπτό πριν το τέλος γκρίνιαζε στους διαιτητές λέγοντας «ένα λεπτό μένει άσε να παίξουμε». Ένα λεπτό μένει ρε Καλαφατάκη (και η διαφορά στους 30φεύγα) σταμάτα να γκρινιάζεις επιτέλους!
ΥΓ3. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσε ο Σάρας το …καλαμάκι του φραπέ του σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Όταν δεν παρακολουθούσε αυτό έπαιζε με τον κινητό του εμφανώς βαριεστημένος. Ποιος τον αδικεί;
ΥΓ4. Ελάχιστος κόσμος στο γήπεδο. Μην φταίει η ώρα; Μην φταίει το ξενέρωμα για τον αποκλεισμό του Σάρας; Μην φταίει η ήττα της Τετάρτης; Ή μήπως για άλλη μια φορά οι οπαδοί μας αποδεικνύονται πανηγυρτζήδες που ενδιαφέρονται μόνο για τα «σημαντικά» παιχνίδια;