Μετά την ανακοίνωση ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης θα είναι ο προπονητής της ομάδας για τα επόμενα δύο χρόνια, τέθηκε σε εφαρμογή το πλάνο για τη δημιουργία του ρόστερ της επόμενης περιόδου. Τα ρεπορτάζ ανέφεραν διατήρηση του ελληνικού κορμού (Περπέρογλου, Βουγιούκας, Καϊμακόγλου), παραμονή των Γιασικεβίτσιους και Μπατίστ, ενώ αρκετά δύσκολη χαρακτηριζόταν η περίπτωση του Νικ Καλάθη. Συνοπτικά και θεωρώντας ότι στις 20/6 η διοίκηση θα είχε 100% επιτυχία στις ανανεώσεις (πλην του Καλάθη), το ρόστερ θα αποτελείτο από επτά παίκτες (αν συμπεριλάβουμε τους σίγουρους Διαμαντίδη-Τσαρτσαρή) και θα χρειάζονταν ακόμη πέντε προσθήκες.
Ένα μήνα μετά έχουν αποκτηθεί έξι παίκτες και θα χρειαστούν άλλοι τέσσερις ή πέντε! Σε ένα διαζύγιο δεν φταίει μόνο ένας, και όσο κακοπροαίρετοι είναι μερικοί με τη νέα διοίκηση, οφείλουν να παραδεχθούν πως και οι παίκτες παράτησαν την ομάδα στα δύσκολα.. Όσοι θα επικαλεστούν τον παράγοντα “Ομπράντοβιτς” για την άσχημη κατάληξη ΟΛΩΝ των περιπτώσεων, θα πρέπει να απαντήσουν και στο ερώτημα “γιατί οι παίκτες διαπραγματεύονταν με την ομάδα έναν και πλέον μήνα”. Μήπως ο Ζέλικο ήταν απλά ένας λόγος να εμφανιστούν περισσότερο διαλλακτικοί στις διαπραγματεύσεις; Μήπως ο Ζέλικο “εκμεταλλευόταν” την λατρεία του Θανάση στο πρόσωπο του και τον έκανε κάθε φορά να ανέβει 100-200 χιλιάδες για να κρατήσει κάποιον παίκτη; Μήπως ο “Τυφώνας” κάθε φορά που εμφανίζονταν δυσκολίες έβαζε από τον προσωπικό του λογαριασμό ένα – δύο εκατομμύρια για να είναι όλοι καλά;
Ο Θανάσης δεν έχει πλέον ενεργή συμμετοχή στα δρώμενα της ομάδας (αν και είμαι σίγουρος ότι θα παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο να μαθαίνει πληροφορίες) και ο Δημήτρης εμφανίζεται “σκληρός” διαπραγματευτής και ανυποχώρητος στις κόκκινες γραμμές που ο ίδιος έχεις ορίσει. Καλάθης, Καϊμακόγλου, Μπατίστ, Βουγιούκας, Σάρας, Περπέρογλου(;) αποτελούν παρελθόν από την ομάδα, ωστόσο κάθε περίπτωση διαφοροποιείται από την άλλη και κάθε παίκτης αποτυπώνεται στη συνείδηση του οπαδού με διαφορετικό τρόπο..
– Καλάθης: Ερχόμενος από το κολεγιακό πρωτάθλημα εισέπραξε από τον Παναθηναϊκό τα τρία χρόνια της παρουσίας του περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια. Την πρώτη χρονιά η προσφορά του ήταν μηδαμινή, τη δεύτερη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού, ενώ φέτος παρουσίασε μάλλον πτωτική πορεία στην απόδοση του. Σίγουρα δεν είχε την εξέλιξη που όλοι περιμέναμε μετά το δεύτερο μισό της σεζόν 2010-2011.. Μετά από τρία χρόνια καθιέρωσης στο τοπ επίπεδο της ευρωλίγκας, όντας ένας από τους καλοπληρωμένους guard της Ευρώπης επιλέγει τη Κούμπαν ως τον επόμενο προορισμό της καριέρας του.. Μία ομάδα eurocup με αρκετό χρήμα.. Δεν ξέρω αν έγιναν διαπραγματεύσεις αλλά το 1,5 εκατ. είναι εκτός λογικής, όπως εκτός λογικής είναι και η απόφαση του παίκτη.
-Καϊμακόγλου: Ίσως ο μοναδικός για τον οποίο θα μπορούσε να γίνει υπέρβαση. Σεβαστή η επιλογή του να επιλέξει την Ούνιξ, όπου και καλό συμβόλαιο βρήκε (το μοναδικό της καριέρας του) αλλά και ομάδα που πιθανώς θα συμμετέχει στην ευρωλίγκα είναι.
–Βουγιούκας: Ένα εκατομμύριο τα δύο χρόνια που έμεινε στην ομάδα, όντας δευτερο-τρίτος ψηλός με μέτρια παρουσία που δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη κόσμου-προπονητή και ….επιθυμούσε κάτι καλύτερο από το ποσό που μέχρι τώρα εισέπραττε. Μοναδικό highlight της καριέρας του με τον Παναθηναϊκό το τέταρτο παιχνίδι κόντρα στην Μπαρτσελόνα.. Του ευχόμαστε να αποδείξει ότι αξίζει ένα εκατομμύριο στην ευρωπαϊκή αγορά..
–Μπατίστ: Τον θεωρούσα Παναθηναϊκό.. Έδειξε τόσες φορές ότι πονάει την ομάδα και μάλιστα πολύ περισσότερο από κάποιους Έλληνες. Δεν μπορώ να εξηγήσω την απόφαση του να φύγει στο τελευταίο ίσως χρόνο της επαγγελματικής του καριέρας. Κέρδισε χρήματα, κέρδισε δόξα, καταξιώθηκε ως ένας από τους καλύτερος Αμερικανούς στην Ευρώπη και δεν με έπεισε με την ανακοίνωση του. Αν οι λόγοι δεν ήταν οικονομικοί, ας έλεγε αντίο όταν έφυγε ο Ζοτς. Τον ευχαριστούμε για όλα αλλά πάντα θα τον συνοδεύει ένα “αλλά” αναφορικά με το πως έκλεισε την καριέρα του.
-Σάρας: Πέρυσι “εξόφλησε” τα χρήματα που εισέπραξε τη χρονιά 2009-2010 και άφησε την ομάδα για λιγότερα πηγαίνοντας σε μία με περισσότερες πιθανότητες για ευρωπαϊκή διάκριση. Την τελευταία παράσταση στην Τουρκία δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ..
-Περπέρογλου: Σαπουνόπερα.. Θα έρθει ο μάνατζερ από την Αμερική; Θα δεχθεί τη βελτιωμένη πρόταση; Θα “πιάσει” λιμάνι; Κουραστήκαμε.. Στον Παναθηναϊκό του ζητάμε να μείνει, έλεος..
Συνοψίζοντας, η εικόνα του παλιού Παναθηναϊκού είναι εικόνα ενός πλοίου που βουλιάζει και όλοι βουτάνε στη θάλασσα για να μην παρασυρθούν στο βυθό.. Ξαφνικά όλοι γίνανε δεινοί διαπραγματευτές, ψυχροί επαγγελματίες. Για όλους η ομάδα είναι προτεραιότητα, αλλά όλοι φόρεσαν σωσίβιο και βούτηξαν… Ξέρουν να κολυμπήσουν; Το καράβι πάντως δεν βούλιαξε.. Μέσα από αυτό το καράβι (ναι, και τον καπετάνιο Ζοτς, που βέβαια το εγκατέλειψε πρώτος..) έγιναν αυτό που έγιναν και αποχώρησαν στην νέα πορεία που χαράχτηκε.. Ο χρόνος θα δείξει ποιος έκανε καλά και ποιος όχι.. Το καράβι πάντως θα συνεχίσει το ταξίδι του…