Ήττα με το ευρύ 76-58 για την Ελλάδα από την Ισπανία. Δέσμια της ζώνης των Ισπανών η Εθνική υπέκυψε εύκολα, αφού επένδυσε στο παιχνίδι από την περιφέρεια τη στιγμή που τα ποσοστά της κυμάνθηκαν σε χαμηλά επίπεδα…
Πάντως, η Εθνική έδειξε μια διάθεση να βγει από το καβούκι της, να κυνηγήσει το επιθετικό παιχνίδι, να ανεβάσει ρυθμούς επιθετικά, να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο αλλά επέλεξε να το κάνει -για πρώτη φορά στο τουρνουά- απέναντι στον μοναδικό αντίπαλο που όχι μόνο δεν θα φοβηθεί στον γρήγορο ρυθμό αλλά θα πει και “ευχαριστώ”. Παρ’όλα αυτά βγήκαν αρκετά ελεύθερα σουτ απέναντι στην ζώνη των Ισπανών (τα οποία φυσικά πήγαν χαμένα πάλι) ενώ φάνηκε καθαρά πλέον ότι η Εθνική έχει κι άλλον ψηλό εκτός του Παπαδόπουλου (κύριε Γιαννάκη…)
Ο Διαμαντίδης για άλλη μια φορά ήταν η μοναδική πραγματικά αξιόπιστη παρουσία μέσα στο γήπεδο. Η απόδοσή του 
μάλιστα κυμάνθηκε σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα (αλλά πήγε στράφι) καθώς ήταν ο μόνος που με την μπάλα στα χέρια του έδινε μια σιγουριά. Απο κοντά προσπάθησε να σταθεί και ο Σπανούλης που δεν “τράβηξε από τα μαλλιά” τις προσπάθειες του αλλά ήταν ιδιαίτερα ασταθής στο τελείωμα των πολλών drives που επιχείρησε. Δυστυχώς το αντίθετο θα πρέπει πλέον να ειπωθεί για τον Παπαλουκά. Ξεκινώντας με την εισόδο του με 0/2 ελεύθερα σουτ, πέταξε κάποια στιγμή κι ένα air-ball σε ελεύθερο σουτ (θύμισε τις χρυσές εποχές του Πέπε Σάντσεθ στον Παναθηναϊκό με τα σουτ που πέρναγαν πάνω από τη στεφάνη, σαν πύραυλοι εδάφους-αέρος) και αντίο ζωή. Έβγαλε στο πρώτο ημίχρονο μια δυο Παπαλούκειες φάσεις αλλά μέχρι εκεί… Από κοντά και ο Ζήσης, αόρατος σε άμυνα και επίθεση έδειχνε περισσότερο σαν 18χρονος ρούκι -παρά σαν έμπειρος γκαρντ- φοβούμενος και να διεισδύσει και να σουτάρει, παίζοντας μόνιμα 2 μέτρα από την γραμμή των 6.25, ενώ κι ο Χ”βρέττας παρ’ότι έσπασε το ρόδι (που λέει κι ο Σκουντής) με ένα τρίποντο στην 4η περίοδο, ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι κάτω του μετρίου.
Στα φόργουορντ ο Τσαρτσαρής φάνηκε ιδιαίτερα πεισμωμένος και πάλεψε με τους ψηλούς Ισπανούς κερδίζοντας αρκετές μάχες, ο Ντικούδης αναλώθηκε περισσότερο σε ανούσιο physical game παρά σε παραγωγικό παιχνίδι, ενώ ο Πελεκάνος παρ’ότι πήρε κάποιο χρόνο συμμετοχής στο πρώτο ημίχρονο δεν φάνηκε ιδιαίτερα (δύσκολο παιχνίδι για τον ρούκι έτσι κι αλλιώς). Ο Κακιούζης έπαιξε λίγο αλλά ήταν πολύ αργός για την γρήγορη επιθετική άμυνα των Ισπανών…
Ο Παπαδόπουλος για μια ακόμα φορά εκτός κλίματος, με πολλά λάθη (τόσο σε επίπεδο στατιστικής όσο και σε επίπεδο συστήματος), ιδιαίτερα άτολμος και πολύ αργός με αποτέλεσμα να “κολλάει” όλη την ομάδα. Σε αντίθεση με τον Μπουρούση -ο οποίος εξέθεσε τον Γιαννάκη για την μη χρησιμοποιήσή του μέχρι τώρα- που ήταν μέσα στις φάσεις και στις δύο άκρες του παρκέ, σκοράροντας, κατεβάζοντας ριμπάουντ, κλέβοντας μπάλες και όλα αυτά με μόλις 2 φάουλ (απίστευτο!). Παράλληλα επιτέλους είδαμε τον ψηλό της Εθνικής να ανεβαίνει στην κορυφή και να ανοίγει την άμυνα (υπό τον φόβο του καλού μαρυνού του σουτ). Χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος παίχτης της ομάδας μετά τον Διαμαντίδη.
Τι κρατάμε από το παιχνίδι:
– Την διάθεση της Εθνικής να ανεβάσει ρυθμούς.
– Τα επιτυχημένα pick’n’roll με τον Μπουρούση που έδωσαν κάποιον ρυθμό επιθετικά στην ομάδα.
– Την απόδοση του Διαμαντίδη. Έκανε τα πάντα και δίκαια χειροκροτήθηκε από τον κόσμο όταν αποσύρθηκε οριστικά στον πάγκο.
– Και φυσικά να χαιρόμαστε τον νέο μας σέντερ και σιδεροκέφαλος! Ελπίζουμε ο Γιαννάκης να μην τον καθηλώσει στον πάγκο με την Κροατία γιατί απένταντι στον Κασούν ο Μπουρούσης μπορεί να κάνει πάρτι…
Τι ξεχνάμε:
– Την ήττα και την διαφορά. Έτσι όπως πάμε θα αποκτήσουμε πελατειακή σχέση με τους Ισπανούς.
– Τα πολλά χαμένα ελεύθερα σουτ.
– Τον Παπαδόπουλο.
– Την στενοκεφαλιά του Γιαννάκη στο θέμα Μπουρούση μέχρι πριν το παιχνίδι.
Η Ισπανία παρά την ευρεία νίκη έδειξε αδυναμίες. Ο Γκασόλ δεν είναι το φόβητρο που ήταν στην Ιαπωνία, ο Γκαρμπαχόθα δεν είναι καλά (δεν λέμε τι έχει γιατί φρόντισε ο Χατζηγεωργίου να μας το πει καμιά 30αριά φορές οπότε το έχουμε εμπεδώσει όλοι) και ο Ναβάρο έχει γίνει προβλέψιμος (ο Διαμαντίδης με τα μακριά του χέρια έχοντας τη δυνατότητα να τον παίξει ένα βήμα μακριά κόβωντάς του την διείσδυση σχεδόν τον εξαφάνισε). Βέβαια σαν ομάδα έχει μεγάλο βάθος και μπορεί να βγάλει λαγούς από το καπέλο με παίχτες όπως ο Φερνάντεθ αλλά αχτύπητη δεν είναι…
ΥΓ. Σόου πάλι από το δίδυμο της ΕΡΤ… Ο Χ”Γεωργίου με το γνωστό ξερόλικο ύφος ανακοίνωνε ότι ο Ρέγιες δεν θα πάρει προσπάθειες και στο πρώτο δεκάλεπτο μας είχε βάλει στα καλάθια. Την ίδια στιγμή ο Ιωάννου έκλαιγε για τους διαιτητές (“αντιαθλητικό και τεχνική ποινή σε ένα δεκάλεπτο δεν έχει ξαναφάει η Ελλάδα”, “καλός ο Διαμαντίδης αρκεί να μην του σφυρίζουν επιθετικά φάουλ” και άλλα νόστιμα)…