Προεδρική εμφάνιση από τον Δήμο Ντικούδη. Σε συνέχεια της πολύ καλής χθεσινής του απόδοσης, εκτοξεύτηκε και οδήγησε στη νίκη την Εθνική απέναντι στην Σερβία με 68-67 στην παράταση..

Σε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της Εθνικής τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα χρειάστηκε να πάρει σκορ από έναν παίκτη που δεν το συνηθίζει για να μείνει ζωντανή. Ο Ντικούδης πάλεψε σε όλες τις φάσεις, ήταν ο άρχοντας του ζωγραφιστού και με δύο μεγάλα τρίποντα (ένα στην 4η περίοδο και ένα στην παράταση) έδωσε τη νίκη στην Εθνική. Κατά τ’άλλα πολύ ρηχά νερά η απόδοση των υπολοίπων παιχτών και μεγάλος προβληματισμός για αυτή την απόδοση εν όψει Ρωσίας.

Ο Διαμαντίδης προσπάθησε αμυντικά, πίεσε, έβγαλε 2-3 καλές άμυνες αλλά ήταν και πάλι πολύ προβλέψιμος στην επίθεση (αμάν πια με αυτό το drive που καταλήγει σε γυρισμένη πλάτη στο καλάθι και τη μπάλα έξω!) και σε dick2007.jpgσυνδυασμό με την αδυναμία της Ελλάδας να παίξει σωστά τα πικ εν ρολ αναγκάστηκε σε πολύ φλυαρία, λάθος πάσες και 3-4 βεβιασμένα σουτ (ένα εκ των οποίων μπήκε όμως). Ο Σπανούλης για άλλο ένα παιχνίδι ήταν επιπολαιότατος και αναλώθηκε σε “τουρλουμπούκι μπάσκετ” με αρκετά τραβηγμένα σουτ. Ο γνωστός Σπανούλης δηλαδή… Ο Παπαλουκάς, όντας σε πολύ κακή μέρα (ενδεικτικά τα δύο ερμπολ σε ελεύθερα τρίποντα), προτίμησε σοφά κάνοντας να μην εκβιάσει καταστάσεις κι έτσι η απόδοσή του κρίνεται θετική.

Στα φόργουορντ ο Τσαρτσαρής είχε καλή απόδοση αλλά αυτή η αβεβαιότητα στις βολές κάποια στιγμή θα μας στοιχήσει. Πάντως έπαιξε έξυπνα άμυνα τον δυνατότερο Μίλισιτς και του πήρε αρκετές ανάσες. Εντελώς ανεξήγητη η μικρή συμμετοχή για ένα ακόμα παιχνίδι του Βασιλόπουλου ο οποίος είχε ξεκινήσει πολύ καλά και το παιχνίδι ήταν κομμένο και ραμμένο για εκείνον. Φάουλ κύριε Γιαννάκη!

Αφήσαμε για το τέλος την περίπτωση Παπαδόπουλου. Χτες γράφαμε ότι ο Γιαννάκης του έδωσε τη δυνατότητα να κρατήσει μερικές ανάσες παραπάνω για την μάχη με τον Μίλισιτς, σήμερα όμως ήταν παραπάνω από απογοητευτικός (δεν τον σώνει ούτε η τάπα στο τέλος). Ο Μίλισιτς τον έκανε ότι ήθελε σε άμυνα και επίθεση, έφαγε και 2-3 τάπες, έχασε πολλές επιθέσεις, δεν είχε κανένα νεύρο στο παιχνίδι του, δεν έβγαζε με τίποτα το πικ εν ρολ, γενικά ήταν αρνητικότατος.  Θα έπρεπε ίσως να είχε πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο Μπουρούσης αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα… Τέλος ο Κακιούζης έχει χάσει πλέον ακόμα και το καλό του τρίποντο και δείχνει να είναι ένα επίπεδο κάτω από το προσδοκόμενο.

Απο το χτεσινό παιχνίδι κρατάμε:
– Τη νίκη, αφού κάθε νίκη απέναντι στους Σέρβους είναι σημαντική για λόγους ψυχολογίας, ειδικά μετά την 30άρα στο φιλικό.
– Το τρελό φορμάρισμα του Ντικούδη ο οποίος για δεύτερο παιχνίδι παίζει σε πολύ ψηλά επίπεδα. Σήμερα έβαζε ακόμα και τις βολές (!!!)

Θέλουμε όμως να ξεχάσουμε αρκετά πράγματα:
– Την κάκιστη απόδοση στην επίθεση και την αδυναμία να βγάλουμε τα συστήματα (απόδειξη οι πολλές επιθέσεις στα 2 δευτερόλεπτα)
– Ο φόβος του ανοιχτού γηπέδου. Αυτό που κάποτε ήταν το δυνατό όπλο της Ελλάδας, χτυπώντας στο transition και μη συγχωρόντας οποιαδήποτε αδράνεια τώρα δείχνει να λείπει. Και χτες και σήμερα η ομάδα προτίμησε τις set επιθέσεις χωρίς προφανή λόγο.
– Την αδυναμία στα πικ εν ρολ η οποία μοιραία οδήγησε τους κοντούς να κουβαλούν πολύ τη μπάλα καθυστερώντας την ανάπτυξη και αναγκάζοντας όλη την ομάδα σε στατικό μπάσκετ.
– Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Ζήση.
– Τα έρμπολ του Παπαλουκά
– Την απόδοση του Παπαδόπουλου. Και τον περιμένει ο Κιριλένκο…