Στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια υπάρχει πολύ έντονα η αντίληψη ότι η ήττα δεν είναι πρόβλημα αλλά ευκαιρία. Ευκαιρία να ανέβει η συγκέντρωση της ομάδας και να διορθωθούν κάποιες αδυναμίες εν’όψει της συνέχειας. Άλλωστε τα νικηφόρα σερί δίνουν το δικαίωμα να ατενίζουμε το μέλλον αισιόδοξα, να το παίζουμε υπεράνω και να μιλάμε εκ του ασφαλούς. Εκ των ουκ άνευ, λοιπόν, υπάρχει η πολυτέλεια να βλέπουμε ψύχραιμα την ήττα στην Τουρκία και να πιστεύουμε ότι θα δράσει καταλυτικά στην αφύπνιση της ομάδας. Όμως αυτό δεν πρέπει να να αποπροσανατολίζει. Η χτεσινή ήταν μια ήττα που ΔΕΝ έπρεπε να γίνει. Δεν ήταν καλή για την ψυχολογία της ομάδας ειδικά όταν μπροστά της έχει τις δύο πιο δύσκολες εβδομάδες όλης της σεζόν.

Παίρνοντας αυτό το τελευταίο ως δεδομένο θα περίμενε κανείς από τους παίχτες να ξεκινήσουν αυτό το 15ήμερο στίβωντας την πέτρα. Αντ’αυτού γίναμε μάρτυρες μιας εντελώς παθητικής αντιμετώπισης του αγώνα, σαν να περίμεναν όλοι κάποιον να τους ξελασπώσει… Η ομάδα έβγαζε νωχελικότητα και έλλειψη συγκέντρωσης τόσο έντονα που σκεφτόμασταν μήπως δεν έχει ξεκινήσει το top 16 και είμαστε ακόμα στον όμιλο… Οι δε αντιδράσεις του πάγκου ήταν πιο αργές κι από τον θάνατο… Και μπορεί ο Ζοτς μιλώντας για τον Νίκολας να απορεί: “πώς γίνεται ένας παίχτης τον οποίο έχω αντιμετωπίσει και εγώ δεν ξέρω πόσες φορές να μας έχει βάλει 23 πόντους στο πρώτο ημίχρονο”, αλλά την απάντηση θα την βρει κοιτάζοντας τον καθρέφτη, αφού στην πραγματικότητα ο μη σαφής αμυντικός προσανατολισμός του Παναθηναϊκού του έδωσε αυτή την δυνατότητα (σε συνδυασμό με την καλή μέρα στην οποία βρέθηκε).

Και η ιστορία δεν τελειώνει εδώ… Μετά από αυτή την ήττα, το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό αποκτά μια ακόμα πιο ιδιαίτερη χροιά. Με δεύτερη σερί ήττα (ειδικά αν αυτή έρθει με πάνω από 4 πόντους) τον Παναθηναϊκό θα αρχίσουν να τον ζώνουν τα φίδια, καθώς δεν θα υπάρχει περιθώριο για άλλη ήττα ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη, ενώ την ίδια στιγμή θα καλείται να ταξιδέψει απανωτά σε δύο από τις πιο σκληρές έδρες της Ευρώπης (Σιένα και Αλεξάνδρειο). Ως εκ τούτου, το προσεχές παιχνίδι με τον Ολυμπιακό θα είναι μια σαφέστατη ένδειξη για το κατά πόσο ο φετινός Παναθηναϊκός έχει το μέταλλο του περσινού… Είδωμεν..

Υ.Γ.1 Χωρίς τριάρι έπαιξε ο Παναθηναϊκός χτες. Ο Ουίνστον δείχνει μέχρι στιγμής να είναι για τα εύκολα μόνο…

Υ.Γ.2 Επίσης ο Παναθηναϊκός έπαιξε και χωρίς Συρίγο. Πως να κερδίσεις έτσι;

Υ.Γ.3 Ομπράντοβιτς: “Παίξαμε το χειρότερο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα φέτος”. Και πάνω που λέγαμε μετά την Ρώμη ότι χειρότερα δεν γίνεται… Να ανησυχούμε;