..αλλά προβλημάτισε με την γενικότερη εμφάνισή του ο Παναθηναϊκός. Σίγουρα η νίκη είναι αυτή που μετράει, αλλά 
οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η μπάλα δεν κυκλοφόρησε όσο θα έπρεπε, αρκετές φορές οι επιλογές ήταν βεβιασμένες (ιδιαίτερα στο α’ ημίχρονο), η άμυνα ήταν καλή μόνο κατά διαστήματα και για άλλη μια φορά η ομάδα δεν μπόρεσε να κρατήσει την διαφορά που πήρε.. Κορυφαίος του αγώνα ήταν ο Σπανούλης, ο οποίος με διαδοχικούς πόντους στην 3η περίοδο έδωσε την απαιτούμενη ώθηση για να πάρει το πάνω χέρι στο παιχνίδι και να κερδίσει τον Ολυμπιακό με 81-77. Και αν από τον Σπανούλη περιμέναμε ότι κάποια στιγμή επιτέλους θα παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές του (καθώς ήταν το πρώτο καλό του παιχνίδι), η εμφάνιση του Ουίνστον ομολογουμένως μας εξέπληξε.. Λαμβάνοντας υπ’όψην τον βαθμό δυσκολίας του παιχνιδιού, ο Ουίνστον ήταν θετικότατος με ένα κρίσιμο τρίποντο στη λήξη των 24″, μια τάπα στον Ματσιγιάουσκας και δυο εντυπωσιακά καρφώματα στο ενεργητικό του. Κάρφωμα σαν αυτό που έκανε μετά την πάσα του Σπανούλη είχαμε χρόνια να δούμε στο ΟΑΚΑ. Ούτε ο Άντονι Πάρκερ μετά από αντίστοιχες πάσες του Γιασικεβίτσιους δεν τα έκανε αυτά.. Μιας και είπαμε Γιασικεβίτσιους, ο Λιθουανός σήμερα ήταν φανερά έξω από τα νερά του, μην μπορώντας να βοηθήσει ουσιαστικά, κάτι που έκανε ο Διαμαντίδης (ικανοποιητική εμφάνιση με ένα κρίσιμο τρίποντο και δυο τάπες στον ανυποψίαστο Τζάκσον στη φαρέτρα του). Σε ότι αφορά του ψηλούς, οι Μπατίστ και Ντικούδης έκαναν αρκετά καλή δουλειά σε άμυνα-επίθεση (ωραίο το stop του Μπατίστ στον Τεόντοσιτς..), σε αντίθεση με τους Τσαρτσαρή (έδειξε ανέτοιμος, χάνοντας αρκετά ελεύθερα σουτ) και Ζιζιτς (εκτέθηκε στο μαρκάρισμα του Τζάκσον και φάνηκε η αδυναμία του στις βοήθειες, καθώς δεν διαθέτει γρήγορα πόδια). Εντύπωση μας έκανε το περιορισμένο rotation του Ομπράντοβιτς στους περιφερειακούς, καθώς ο Μπετσίροβιτς μετά τα πρώτα λεπτά (και κάποια λάθη που έκανε) δεν ξαναμπήκε στο παιχνίδι, ο Βούγιανιτς δεν χρησιμοποιήθηκε δευτερόλεπτο και ο Χατζηβρέττας επίσης ξεχάστηκε στον πάγκο (ιδιαίτερα όταν ο Ολυμπιακός επέστρεφε στο παιχνίδι με τα τρίποντα του Γκριρ θα ήταν χρήσιμος).
P.S.1 Προσωπικά ο Γκέρσον μου είναι συμπαθής σαν προσωπικότητα, διότι έχει χιούμορ και είναι ατακαδόρος. Από την άλλη πλευρά, οφείλω να ομολογήσω ότι ο Ελληνιάδης δεν μου είναι και ιδιαίτερα συμπαθής.. Αυτό όμως απέχει πολύ από την προβολή βίντεο που έχουν την νοοτροπία οπαδικών εφημερίδων σαν και αυτό που προβλήθηκε λίγο πριν το τζάμπολ και κορόιδευε τους προαναφερθέντες. Το συγκεκριμένο βιντεάκι ήταν με μια λέξη απαράδεκτο. Αν θέλεις να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, οφείλεις να σέβεσαι όλους τους αντιπάλους σου. Φαίνεται ότι ο Δημητράκης δεν βάζει μυαλό..
P.S.2 Η τυφλόμυγα στο ημίχρονο συνεχίστηκε, αυτή τη φορά με ήχους Looney Τunes και με την ατάκα του εκφωνητή, μόλις οι διαγωνιζόμενοι έλυσαν τα κασκόλ και διαπίστωσαν ότι βρίσκονται στο κέντρο του γηπέδου: “ένα σουτ και ο θεός βοηθός..”. Πάντως, οι AC/DC στο τέλος μας άρεσαν..