..κέρδισε ο Παναθηναϊκός με χαρακτηριστική ευκολία στο ΣΕΦ με 82-64 τον Ολυμπιακό.. Όλοι όσοι υποστήριζαν ότι με τον Γιαννάκη ο 
Ολυμπιακός χάνει το απρόβλεπτο στοιχείο που είχε επί Γκέρσον και γίνεται προβλέψιμος επιθετικά, άρα και πιο εύκολα αντιμετωπίσμος (τουλάχιστον σε αυτό το χρονικό σημείο) από τον Παναθηναϊκό, μάλλον δικαιώνονται πανηγυρικά .. Οι “πράσινοι” έλεγχαν το παιχνίδι σε όλη τη διάρκειά του, με εξαίρεση το 2ο δεκάλεπτο και όποτε χρειάστηκε πατούσαν γκάζι και ξέφευγαν στο σκορ δίχως να απειληθούν.. Ο Ολυμπιακός δεν έδειξε ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να γυρίσει το ματς.. Ο Ουίνστον έκανε το παιχνίδι της καριέρας του (με 7/8 τρίποντα και αρκετά drives στο 1ο δεκάλεπτο), ο Μπατίστ ήταν πολύ ουσιαστικός (με δυο τρίποντα ψυχολογίας στο ενεργητικό του) και ο Σπανούλης παίζοντας για αρκετή ώρα στον “άσσο” έσπαγε με χαρακτηριστική ευκολία το “pressing” του “δράκου”.. Ο Διαμαντίδης δεν χρειάστηκε να πιάσει τρομερό παιχνίδι (πέτυχε πάντως ένα τρίποντο “μαχαιριά” λίγο πριν λήξει το ημίχρονο), ενώ ο Γιασικεβίτσιους ήταν μέτριος στο 1ο ημίχρονο, αλλά βελτιώθηκε κάπως στην επανάληψη. Ο Πρκάτσιν έδειξε ότι έχει το πλεονέκτημα να τελειώνει τις φάσεις με την πρώτη (με αποτέλεσμα δυο γκολ-φάουλ) και ο Μπετσίροβιτς ότι είναι σε σταθερά πτωτική πορεία.. Ο Ντικούδης ήταν νωχελικός και επιπόλαιος, οι Ζίζιτς και Αλβέρτης λίγα πράγματα, ενώ ο Χατζηβρέττας δεν χρειάστηκε ν’αγωνιστεί.. Η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου έκλεισε και τυπικά, οπότε επικεντρωνόμαστε στην Ευρωλίγκα.. Οι παίκτες του Ολυμπιακού εμφανίστηκαν με μηδενική ψυχολογία (ειδικά ο Γκριρ) και αρκετά νεύρα (ειδικά οι Βασιλόπουλος-Μπουρούσης), τους στράβωσε και το παιχνίδι από νωρίς και όλα πήραν το δρόμο τους..
P.S.1 Επί Γκέρσον δυσκολευόμασταν σαφώς περισσότερο..
P.S.2 Αν βάζαμε και τις βολές πόσο θα ερχόταν;