Η πορεία της ομάδας φέτος στην Ευρώπη είναι σε όλους γνωστή. Οι κακές εμφανίσεις του πρώτου γύρου συνοδεύονταν με νίκες αλλά δημιουργούσαν απορίες. Το πρώτο παιχνίδι στο top 16 με την Εφές Πίλσεν στην Τουρκία έδωσε την αφορμή για τους πρώτους προβληματισμούς, η εμφάνιση με την Παρτιζάν και η ήττα στην Ιταλία από την Σιένα έφεραν τις πρώτες ανιδράσεις και τελικά ο αποκλεισμός από την Παρτιζάν έφερε την έκρηξη. Από προχτές μέχρι σήμερα έχουμε ακούσει και διαβάσει ουκ ολίγα. Ορισμένοι το αντιμετωπίζουν έτσι, άλλοι το αντιμετωπίζουν αλλιώς, κανείς όμως δεν μένει αδιάφορος. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η συγκεκριμένη ήττα δημιούργησε μια χιονοστιβάδα αντιδράσεων.
Γι’αυτό νιώσαμε την ανάγκη να ανοίξουμε σε μια πιο στοχευμένη βάση το θέμα των ευθυνών για την πορεία της ομάδας, αλλά και το πως ο κόσμος μπορεί να την βοηθήσει να ξεπεράσει το κακό της πρόσωπο με σκοπό να διατηρήσει τα σκήπτρα του πρωταθλητή και κυπελλούχου. Μια καλή πάσα πήραμε διαβάζοντας τα σημερινά φύλλα των αθλητικών εφημερίδων…
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουν διαβάσει μια ή περισσότερες από αυτές τις απόψεις. Δεν ξέρω πόσοι συμφωνούν, αλλά προσωπική μας άποψη είναι ότι η αντίδραση από τα ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού είναι σχεδόν στο σύνολό της υγιής. Κριτική ουσίας, λόγια σταράτα και έξω από τα δόντια, αλλά στην λογική “να βγάλουμε τα προβλήματα στον αφρό, να τα δει ο κόσμος, να τα κατανοήσει και να βοηθήσει την ομάδα να τα λύσει”. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα έχει γαλουχήσει όλους όσοι βρίσκονται γύρω της να αντιδρούν ψύχραιμα, να βλέπουν την κατάσταση ρεαλιστικά και να αφήνουν στην άκρη οπαδικές-σπασμωδικές αντιδράσεις. Το κοινό συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση των δημοσιογραφικών απόψεων είναι ότι ευθύνες υπάρχουν σε όλους. Και ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης έχουν το μερίδιο που τους αναλογεί και οι παίχτες έχουν το δικό τους μερίδιο. Και οι ευθύνες αυτές γίνονται καθημερινά πλέον αντικείμενο συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων. Μέχρι εδώ βρισκόμαστε στην πλευρά της (επικοιδομητικής) κριτικής, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
Οταν όμως φτάνουμε να γράφουμε πχ για τον Ομπράντοβιτς ότι είναι μέθυσος και ότι τον μάζευαν από το KALUA λες και είναι Άγγλος τουρίστας στην Αγία Νάπα ή το Φαληράκι νομίζω ότι περνάμε στην κατά προσωπο επίθεση και χάνουμε το νόημα (DJ_AbbA μην το πάρεις προσωπικά, χρησιμοποιώ αυτά που ανέφερες ως παράδειγμα). Προσωπικά δε με ενδιαφέρουν καθόλου οι προσωπικές αδυναμίες του οποιουδήποτε. Στην προσωπική του ζωή ας κάνει ότι θέλει, εμείς θα τον κρίνουμε για την απόδοσή του ως μέλος της ομάδας του Παναθηναϊκού. Άλλωστε νομίζω ότι λίγο πολύ αρκετοί από όλους μας εδώ γνωρίζουμε (ή έχουμε ακούσει) διάφορες ιδιοτροπίες των παιχτών.. Ας τις κρατήσουμε όμως για τον εαυτό μας ή έστω για μια πιο χαλαρή κουβέντα όταν τα πράγματα θα είναι πιο ήρεμα και θα χωράει λίγος χαβαλές (ελπίζω στο άμεσο μέλλον).
Ειδικά σε ότι αφορά τον Ομπράντοβιτς, φέτος δεν είναι σε καλή κατάσταση (πλέον είναι κοινά αποδεκτό), αλλά παραμένει ο πιο πετυχημένος προπονητής στην Ευρώπη. Μην το αγνοούμε αυτό. Επίσης μην αγνοούμε ότι η επιτυχία (και κυρίως η συνέπεια) του Παναθηναϊκού τα τελευταία 10 και βάλε χρόνια οφείλεται σε δύο παράγοντες:
Α. Στους προέδρους: Διοικητική σταθερότητα, ασπίδα προστασίας για την ομάδα και πολλά λεφτά που επενδύονται
Β. Στον Ομπράντοβιτς και τον Αλβέρτη. Τους δύο ανθρώπους που αποτελούν τα σημεία αναφοράς για αυτή την ομάδα και που συγκέντρωναν πάντα στον απόλυτο βαθμό την εμπιστοσύνη του κόσμου που δρούσε σαν κυματοθραύστης για οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε μέσα στην ομάδα.
Τελειώνοντας και επειδή υποσχέθηκα στον Ντράζεν ότι δεν θα γράψω πολλά (χμ…) δυο τρία πραγματάκια ακόμα επιγραμματικά:
– Μη ξεχνάμε ότι την κριτική από την επίθεση τις χωρίζει μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Και όσο καλή, θεμιτή και σε πολλές περιπτώσεις ευεργετική μπορεί να είναι η πρώτη τόσο επικίνδυνη και προβληματική είναι η δεύτερη, ειδικά όταν έρχεται στα μέσα της περιόδου.
– Ας μην μείνουμε κολλημένοι στον αποκλεισμό. Κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Έχουμε κι ένα νταμπλ να πάρουμε… Και στο μπάσκετ έχουμε κάνει το νταμπλ τρόπο ζωής. Σε ποιό άλλο άθλημα συμβαίνει αυτό;
– Ο Παναθηναϊκός σε μεγάλο βαθμό προδώθηκε από την υπεροψία του. Ας αφήσουμε τους χαρακτηρισμούς για τον Ολυμπιακό (πελάτες, καρπαζοεισπράκτορες κλπ) και ας βοηθήσουμε την ομάδα να συγκεντρωθεί. Ο τελικός αποκτά πλέον ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο γιατί είναι μια κούπα, αλλά γιατί μια νίκη θα επαναφέρει την ψυχολογία της ομάδας.
– Δεν είναι ώρα για να ανοίγουμε θέμα ρόστερ. Το ρόστερ φτιάχνεται το καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός έχει παίχτες πολύ μεγάλης αξίας έτσι κι αλλιώς. Με το τέλος του πρωταθλήματος θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε και να έχει και νόημα. Τώρα απλά δεν έχει νόημα…