Η σαιζόν 2012-2013 τέλειωσε αφήνοντας μια πολύ γλυκιά και …πρωτόγνωρη γεύση στα στόματα των οπαδών του Παναθηναϊκού. Σκούπισμα στους τελικούς με μειονέκτημα έδρας είναι κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ στο παρελθόν ο Παναθηναϊκός και ειδικά απέναντι στον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης.

Πέρσι τέτοια εποχή μετά το διαζύγιο με τον Ομπράντοβιτς ο Παναθηναϊκός έμοιαζε πεσμένος στο καναβάτσο και ο διαιτητής μέτραγε αντίστροφα για το νοκ άουτ και κανείς δεν πίστευε ότι θα ξανασηκωθεί στα πόδια του. Έχει γραφτεί πολλές φορές από ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς την μπασκετική πραγματικότητα και μάλλον είναι αλήθεια. Πολύς κόσμος «πόνταρε» στην κατάρρευση του Παναθηναϊκού. Και η αλήθεια είναι ότι τα σημάδια δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: Οι Παύλος και Θανάσης έψαχναν να πουλήσουν. Ο Δημήτρης αν και αρχικά αντίθετος στην προοπτική τελικά αναλάμβανε μέσα σε ένα κλίμα έντονης αμφισβήτησης (για να το θέσουμε κομψά). Τα συμβόλαια έληγαν στο σύνολό τους και οι παίχτες κοίταζαν προς άλλες κατευθύνσεις. Ο προπονητής έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του να μην παραμείνει στον πάγκο και τελικά έφυγε με δραματικό τρόπο. Τέλος, ο κόσμος -μη συνηθισμένος σε τέτοιες καταστάσεις τα τελευταία 15 χρόνια- τα έβαζε με δικαίους και αδίκους και έβλεπε παντού εχθρούς (ακόμα και εντός).

Δημοσιογράφοι κοντυλοφόροι, παρασιτικοί οργανισμοί που «τρέφονταν» (με όλες τις έννοιες της λέξης) από το προηγούμενο καθεστώς έχυναν καθημερινά χολή. Ο νέος προπονητής αμφισβητήθηκε έως λοιδορήθηκε. Οι νέοι παίχτες χλευάστηκαν. Η διοίκηση καθυβρίστηκε.

Όσοι τότε συνιστούσαν ψυχραιμία και προέτρεπαν να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος χαρακτηρίζονταν ελαφρά τη καρδία ως τσάτσοι, υπάλληλοι και τσιράκια. Όσοι, δε, τολμούσαν να ψελλίσουν ότι η ομάδα δείχνει να έχει σφυγμό, ότι η διοίκηση δείχνει θέληση και ότι ο καινούργιος προπονητής είναι ικανός να οδηγήσει στην επιτυχία, αυτοί θεωρούνταν από γραφικοί έως τρελοί και αντιμετωπίζονταν αντίστοιχα.

Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός έμοιαζε να έχει πιάσει τον παπά απ’τα αρχίδια. Πρωταθλητής Ευρώπης, πρωταθλητής Ελλάδας, και ο αντίπαλος διαλυμένος. Ονειρική κατάσταση που προμήνυε την αρχή της κόκκινης Αυτοκρατορίας.

Τώρα, 10 μήνες μετά, το σκηνικό έχει αλλάξει. Ναι μεν ο Ολυμπιακός να έκανε την υπέρβαση και να έφτασε στην τεράστια επιτυχία του δεύτερους συνεχόμενου τίτλου στην Ευρώπη όμως ο τρόπος τον κονιορτοποίησε ο Παναθηναϊκός στους τελικούς έχει σίγουρα αλλάξει την ισορροπία. Συγχρόνως ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει αποκτήσει έναν κορμό παιχτών πάνω στον οποίο μπορεί αν χτίσει για τα επόμενα 3-4 χρόνια ενώ οι κινήσεις που κάνει δείχνουν φιλοδοξία για να μείνει στην κορυφή. Αντίθετα ο Ολυμπιακός κλονίζεται κυρίως λόγω του …μετέωρου βήματος του Σπανούλη και δευτερευόντως του Χάινς ενώ είναι σίγουρο ότι στην μεταγραφική περίοδο του Καλοκαιριού θα χρειαστεί να βρουν αρκετούς παίχτες για να συμπληρώσουν το ρόστερ.

Η μακρόσυρτη ιστορική αναδρομή των προηγούμενων παραγράφων ήταν απαραίτητη για να μπω στο θέμα. Και το θέμα είναι ότι αυτή η εικόνα του Ολυμπιακού κάνει αρκετούς να παραλληλίζουν τον φετινό Ολυμπιακό με τον περσινό Παναθηναϊκό. Ήδη μάλιστα έχουν αρχίσει οι πρώτες συζητήσεις περί «διάλυσης».

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση!

Ο Ολυμπιακός καταρχήν θα έχει και του χρόνου αρκετούς από τους φετινούς (πρωταθλητές Ευρώπης) παίχτες του. Ακόμα κι αν φύγουν ο Σπανούλης κι ο Χάινς, θα τους αντικαταστήσουν με 2 ή 3 άλλους. Ακόμα κι αν φύγει ο Μπαρτζώκας θα φέρουν κάποιον άλλον και πιθανότατα καλύτερο. Για τον Ολυμπιακό φέτος ισχύει ΑΚΡΙΒΩΣ ότι ίσχυε (και το φωνάζαμε μέσα από αυτό το blog και μας βρίζανε) για τον Παναθηναϊκό πέρσι. ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ. Η διοίκηση είναι ο αιμοδότης, η διοίκηση είναι η εξασφάλιση. Αν οι Αγγελόπουλοι πουν ένα πρωί «αντίο σας» ο Ολυμπιακός θα κινδυνεύει με κατάρρευση. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Παναθηναϊκό αν φύγει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Όσο υπάρχουν οι οικογένειες από πίσω οι ομάδες θα πρωταγωνιστούν. Κάποιες φορές θα τα πηγαίνουν καλύτερα, κάποιες χειρότερα. Αλλά δεν θα διαλυθούν ποτέ.

Λένε ότι οι έξυπνοι δεν περιμένουν να μάθουν από τα λάθη τους αλλά φροντίζουν να μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων. Οπότε ας «μάθουμε» από το λάθος του Ολυμπιακού πέρσι που πόνταρε στην κατάρρευση του Παναθηναϊκού (με τα γνωστά αποτελέσματα στους τελικούς) κι ας μην περιμένουμε να συμβεί το ίδιο στους απέναντι. Γιατί δεν θα συμβεί και θα μας πιάσουν στον ύπνο.

Η νέα σαιζόν του πρωταθλήματος θα είναι η πιο ενδιαφέρουσα της τελευταίας δεκαετίας…

ΥΓ. Λένε ότι η επιτυχία έχει πολλούς πατεράδες και η αποτυχία λίγους. Δεν ξέρω αν ισχύει κατ’αυτό τον τρόπο για τους πατεράδες, στην περίπτωση των «ενδιαφερόμενων» όμως αποδεικνύεται ότι ισχύει το αντίθετο. Στην αρχή της χρονιάς είχαν εμφανιστεί ένας σκασμός νοματαίοι εδώ μέσα (αλλά και σε όλα τα sites) για να κράξουν, να βρίσουν, να χώσουν, να μιζεριάσουν. Τώρα, μετά την ευτυχή και επιτυχημένη κατάληξη του πρωταθλήματος, ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν απομείνει για να συγχαρούν την ομάδα. Λιγοψύχησαν όλοι… Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν το αποτέλεσμα ήταν ανάποδο, αν ο Πααθηναϊκός είχε χάσει το πρωτάθλημα (και δη με sweep) δεν θα προλαβαίναμε να διαβάζουμε τα πλημμυρισμένα από “δικαιολογημένη οργή” μηνύματα στα διάφορα sites και blogs.