Περνάμε μία φάση ντεφορμαρίσματος που μεταφράζεται σε τρεις συνεχόμενες ήττες, τα επίπεδα ενέργειας είναι πεσμένα, ο Γκιστ δέκα μέρες απροπόνητος, ο Ούκιτς πάει από παιχνίδι σε παιχνίδι, τέσσερα λεπτά πριν το τέλος βρισκόμαστε στο -4 αλλά ο νόμος …είναι νόμος. Εκεί που πέφτουμε πάντα θα υπάρχει ο Ολυμπιακός να μας σηκώνει.. Έγινε πέρυσι, συνέβη στο κύπελλο, γιατί να μην συμβεί και στην Ευρωλίγκα;

Την επόμενη αγωνιστική δεν έχει Ολυμπιακό, αλλά Μιλάνο.. Η αγωνιστική αυτή, αν και είναι η πρώτη του δεύτερου γύρου, θα κρίνει πολλά. Σε ότι αφορά εμάς, σε ενδεχόμενο νίκης ισοφαρίζουμε την ήττα στη Μάλαγα και ταυτόχρονα κερδίζουμε έναν άμεσο ανταγωνιστή μας. Θα βρεθούμε στο 5-3 και θα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε στο 8-3 νικώντας στο πιο «βατό» κομμάτι του προγράμματος με Λαμποράλ, Εφές και Φενέρμπαχτσε.

Η Αρμάνι ως ομάδα μας ταιριάζει. Αυτό που απαιτείται είναι συγκέντρωση και αποτελεσματική προσωπική άμυνα. Οι Ιταλοί επιδιώκουν «προσωπικές» φάσεις απομόνωσης των Λάνγκφορντ, Τζέρελς και Χάκετ και αν τους κόψουμε από νωρίς τον αέρα, πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Εν ολίγοις, δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη της Ανδαλουσίας..

Η νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό δεν πρέπει να κρύψει τα προβλήματα. Πορευόμαστε με μόλις τρεις ψηλούς και αυτό θα στοιχίσει. Δύο τινά μπορούν να συμβούν. Ή να αποκτηθεί παίκτης παίρνοντας τη θέση του Μπατίστ, ή να βρεθεί τρόπος ο Μαυροκεφαλίδης να βοηθήσει. Πάντως, ακόμα και αν λάβουμε ως δεδομένο πως υπάρχει ευθύνη του Πεδουλάκη στην περίπτωση του, τον να μην μπορεί να μαρκάρει τον Μπέγκιτς ή να δέχεται κόψιμο από τα δύο μέτρα, είναι ευθύνη δική του. Η ανάγκη ωστόσο για έναν ακόμη ψηλό στο rotation είναι αναντίρρητη..

Υ.γ: Respect στον Ούκιτς. Θα είχε ενδιαφέρον στην περίπτωση του να μαθαίναμε γιατί προτιμήθηκε αυτή η συμβιβαστική λύση. Ο ίδιος πάντως έναν μήνα πριν είχε δηλώσει ότι δεν πονά πια.

Υ.γ2: 7-1 ο Αργύρης τον Πρωταθλητή Ευρώπης..

Υ.γ3: Η φράση «αυτούς τους έχουμε» από «τιμητές» ή όχι του Αργύρη δείχνει την αξία του επιτεύγματος και την αδικία στο πρόσωπο του.