Το κλισέ των τελευταίων ετών στον Παναθηναϊκό ήταν το «ενιαίος και αδιαίρετος». Και λέμε κλισέ γιατί ενώ το διατυμπάνιζαν μπροστά στα μικρόφωνα σε κάθε ευκαιρία οι διοικήσεις των διαφόρων τμημάτων στην πραγματικότητα όταν ερχόταν το δια ταύτα πάντα έμεναν στα λόγια. Και οι αφορμές που δόθηκαν τα τελευταία χρόνια ήταν πολλές για να αποδειχθεί στην πράξη το …σύνθημα όμως τελικά το μόνο που έμενε ήταν μια αίσθηση ψυχροπολεμικού κλίματος ανάμεσα στους (εκάστοτε) μεγαλοπαράγοντες της ΠΑΕ, του ΤΑΠ και τα αδέρφια.

Φαίνεται όμως ότι η οικονομική δυσχέρεια που έχει πλήξει τον ερασιτέχνη εδώ και δύο χρόνια όπως δείχνουν τα πράγματα (και τα πεπραγμένα) μεταφέρεται και στα επαγγελματικά τμήματα του συλλόγου. Και η νέα αυτή πραγματικότητα δημιουργεί νέα δεδομένα. Πλέον υπάρχει ένας κοινός εχθρός, η έλλειψη ρευστού και βέβαια η πέραν κάθε προηγούμενου τραγική κατάσταση του ερασιτέχνη που ευτυχώς συνεχίζει να δημιουργεί σε όλους …ρομαντικά -όχι οπαδικά- συναισθήματα. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν για πρώτη φορά δείχνει να υπάρχει μια ειλικρινής προσέγγιση ανάμεσα στα τμήματα του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.

Έτσι σήμερα αστέρια του Π.Α.Ο. από (σχεδόν) όλα τα τμήματα της ομάδας συναντήθηκαν στο ξενοδοχεία Zafolia στους Αμπελόκηπους (που άλλου;) προκειμένου να περάσουν με τον πιο δυνατό και ξεκάθαρο τρόπο το μήνυμα στους οπαδούς: «Στηρίξτε τον σύλλογο της καρδιάς σας». Λεπτομέρειες από την εκδήλωση μπορεί να διαβάσει κανείς σε όλα τα αθλητικά sites (πχ http://www.gazzetta.gr/Παναθηναϊκός/item/1054702664-«Στηρίξτε-τον-σύλλογο-της-καρδιάς-σας») οπότε δεν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνουμε.

Αυτό στο οποίο πρέπει να επιμείνουμε είναι στο νόημα της εκδήλωσης. Και αυτό είναι ένα: Ο Ερασιτέχνης αξίζει της προσοχής μας και της στήριξής μας. Και το θέμα δεν είναι αμιγώς οικονομικό. Η στήριξη στον Ερασιτέχνη έχει κι άλλες εξίσου σημαντικές προεκτάσεις.

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ήταν και παραμένει η ρομαντική, υγιής πλευρά του αθλητισμού με ανεκτίμητη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, γαλουχώντας τους νέους με αξίες και μαθαίνοντάς τους να τοποθετούν τον εαυτό τους μέσα στην ομάδα ως προθάλαμο της πορείας ένταξής τους στην κοινωνία.

Παράλληλα μέσα από αυτή την ιστορία θα πρέπει να δοθεί και ένα σαφές κοινωνικό μήνυμα. Στις μέρες μας που ο τυφλός οπαδισμός γιγαντώνεται (με τα γνωστά αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι σχεδόν καθημερινά) η στήριξη στον ερασιτέχνη είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι το φίλαθλο πνεύμα και οι αξίες του ευ αγωνίζεσθε και της ευγενούς άμιλλας δεν αποτελούν απλά φιλολογικές τοποθετήσεις αλλά μια ιδέα η οποία συνεχίζει να επιβιώνει σε δύσκολους καιρούς.

Όσοι έχουν ζήσει και έχουν νοσταλγήσει παλιότερες εποχές ή όσοι δεν τις έχουν προλάβει αλλά τους έχουν αγγίξει συναισθηματικά οι περιγραφές που έχουν ακούσει και διαβάσει οφείλουν να σκεφτούν και να συλλογιστούν πολύ σοβαρά την θέση τους απέναντι στον ερασιτέχνη.

Και ειδικά εμείς, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, έχουμε διπλό χρέος γιατί -ας μην το ξεχνάμε- ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ήταν, είναι και με τη συμμετοχή μας θα είναι για πάντα, το μεγαλύτερο και ενδοξότερο αθλητικό σωματείο και η πιο λαμπρή κοιτίδα αθλητικού πολιτισμού που αυτή η χώρα έχει να επιδείξει σε όλον τον κόσμο. Το Τριφύλλι δεν είναι απλά ένα σήμα, κουβαλάει αξίες και ιστορία που παρόμοιά της ελάχιστοι σύλλογοι στον κόσμο έχουν να επιδείξουν. Είναι υποχρέωσή μας να στηρίξουμε τα τμήματα του Ερασιτέχνη, το κάθε τμήμα που κλείνει είναι αποτυχία και ευθύνη όλων μας μαζί και του καθενός ξεχωριστά. Χαιρετίζουμε λοιπόν την πρωτοβουλία των τμημάτων του συλλόγου και στο μέτρο που επιτρέπουν τα οικονομικά του καθενός πιστεύουμε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια αυτή.

ΥΓ. Είναι η πρώτη φορά που αυτό το blog ασχολείται με μη μπασκετικό θέμα πιστεύουμε όμως ότι το θέμα μας αφορά όλους.

ΥΓ2. Να γκρινιάξω και λίγο… Ορισμένες φορές δεν καταλαβαίνω πως σκέφτονται (αν σκέφτονται) κάποιοι δημοσιογράφοι όταν γράφουν. Αυτή τη φορά αναφέρομαι στον κο Φώτη Καρακούση ο οποίος ανέλαβε το ρεπορτάζ της εκδήλωσης για το gazzetta.gr και μετέφερε ένα κλίμα «χλιδής» (η λέξη που χρησιμοποίησε). Μα καλά ρε άνθρωπέ μου (που θα έλεγε και ο Θανάσης), είναι δυνατόν να περιγράφεις ως «χλιδάτο» ένα γεγονός που προκύπτει από την οικονομική δυσχέρεια του συλλόγου και από το οποίο καλείται ο οπαδός της ομάδας να συνεισφέρει από το (πενιχρό πολλές φορές) εισόδημά του;